Ούτε σ΄αυτό δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Τι λαός είμαστε; Μπορεί να μην είμαστε ο περιούσιος, πάντως ιδιαίτερος είμαστε. Με τα συν και τα πλην.Με το που βγήκε ο Πρωθυπουργός και ανακοίνωσε τη νέα δέσμη μέτρων κατά του κορωνοϊού, η υφέρπουσα μουρμούρα της αντιπολίτευσης μετουσιώθηκε σε εκκωφαντική ομοβροντία ευχολογίων, γενικολογιών και αοριστολογιών. Εκπυρσοκροτήσεις με άσφαιρα πυρά. Τέτοιες εισαγγελικού τύπου καταγγελτικέςανακοινώσεις, όχι απλώς δεν συγκινούν το ευρύ κοινωνικό σώμα, αλλά μάλλον απογοητεύουν και τον σκληρό πυρήνα των οπαδών.
Η αντιπολίτευση μοιάζει να ζει στο δικό της αυτιστικό κόσμο. Δεν βλέπει τι γίνεται γύρω της. Τι γίνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη από το Βορρά μέχρι το Νότο και από την Ανατολή μέχρι τη Δύση. Δείχνει να μην έχει αντιληφθεί ότι ο κορωνοϊος δεν είναι ενδημικό φαινόμενο, αλλά πανδημικό. Πανπλανητικό. Της διαφεύγει το γεγονός, ηθελημένα βέβαια, ότι κατά το πρώτο κύμα που σάρωσε τον πλανήτη, η χώρα είχε μια επιτυχημένη διαχείριση του φαινομένου από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Επ’ αυτού δεν νομίζω να υπάρχει κάποια αμφισβήτηση, ακόμη και από τον πιο κακοπροαίρετο. Όταν υποκλίνεται ο διεθνής τύπος, δεν νομίζω ότι έχουμε χρεία άλλων μαρτύρων.
Το πληγωμένο και αποψιλωμένο από την δεκαετή οικονομική κρίση σύστημα υγείας της χώρας μας άντεξε, όταν δίπλα μας βαρβάτα συστήματα υγείας κατέρρεαν. Τυχαίο;
Προφανώς όχι. Τα ταχύτατα αντανακλαστικά του Πρωθυπουργού έσωσαν την κατάσταση. Η μήπως αμφιβάλει κανείς γι’ αυτό; Να μας το πει.
Ας έρθουμε στο σήμερα. Είναι ή δεν είναι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον η χώρα μας στη καλύτερη επιδημιολογική κατάσταση από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες; Τις δυτικές τουλάχιστον, όπου υπάρχει μια αξιόπιστη πληροφόρηση επιδημιολογικών δεδομένων.
Προσπαθώ να φαντασθώ την αντίδραση της αντιπολίτευσης, εάν η χώρα μας είχε την επιδημιολογική κατάσταση του Βελγίου, μιας χώρας ιδίου πληθυσμιακού μεγέθους, με πάνω από είκοσι χιλιάδες κρούσματα ημερησίως, τριψήφιο αριθμό θανάτων και το σύστημα υγείας κλαταρισμένο.
Όλα αυτά σε μια χώρα πολύ πιο συντενταγμένηαπό την δική μας.
Σκαρφαλωμένη στα κάγκελα; Το λιγότερο.Την κεφαλήν επί πινάκι του Πρωθυπουργού θα ζητούσαν εδώ και τώρα.
Κι όμως, δεν είδα την Βελγική αντιπολίτευση να αντιδρά.
Απλώς, κατανοεί και συμβάλει, όπως συμβαίνει σε όλες τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Ίσως να είμαστε η θλιβερή εξαίρεση. Τώρα θα μου πείτε, αλλά ήθη άλλα έθιμα.Θα συμφωνήσω. Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε. Σε τι τέλος πάντων υπολείπεται η ελληνική συνταγή αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης από αυτή των υπόλοιπων χωρών και σκούζουν εκεί στην αντιπολίτευση; Ο βασικός πυρήνας της συνταγής είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποφυγή του συνωστισμού. Σ’αυτό ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει. Όμως, κυρίαρχο ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει η κοινωνική συμπεριφορά. Είτε αρέσει είτε όχι. Η παραδοχή του πρωταγωνιστικού της ρόλου περιορίζει το αντιπολιτευτικό πεδίο. Όμως , η αυτοπροστασία είναι το μπαζούκας στη μάχη όχι μόνο κατά του κορωνοϊου, αλλά σε κάθε είδους πανδημία.
Όλα τα υπόλοιπα είναι υποστηρικτικά.
Εξ όσων δύναμαι να γνωρίζω δεν υπάρχει χώρα κορωνοϊοαμόλυντη. Ακόμη και οι πιο απομακρυσμένες. Ακόμη και στις πιο απομονωμένες κατάφερε να τρυπώσει. Καμμιά δεν μπόρεσε να υψώσει τείχος αδιαπέραστο. Άλωσε και τους πιο πειθαρχημένους λαούς. Δυστυχώς, έχει την ικανότητα να υπερφαλαγγίζει τα πάντα. Επελαύνει με άγριο καλπασμό.
Καμιά κυβέρνηση δεν κατάφερε να τον κρατήσει εκτός των συνόρων της επικράτειας της. Όλες άχρηστες και αποτυχημένες είναι; Κατά την αντιπολίτευση μας μάλλον ναι. Όταν σύμπας ο πλανήτης είναι κορωνοϊόπληκτος , είναι προφανές ότι δεν υπάρχει η τέλεια συνταγή αντιμετώπισης του, πλην φυσικά του εμβολίου. Τώρα, ίσως η δική μας αντιπολίτευση να κρύβει κάποιον άσσο στο μανίκι της. Άντεντε ας τον βγάλει. Τι τον κρατάει μυστικό. Η υφήλιος θα την ευγνωμονεί.
Φίλοι της αντιπολιτεύσεως, εντάξει από τη μύγα κάτι βγάζεις, από τον κορωνοϊό όμως αντιπολιτευτικό ξύγκι δεν βγαίνει. Όσο κι αν τον στραγγίσουμε.
Συνέλθετε γιατί εκτίθεσθε.
Του Αποστόλη Β. Παππά
Δημοτικού Συμβούλου Δήμου Τρικκαίων