Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής,το ότι κατάφεραν να γίνουν η ηγεμονεύουσα χώρα του πλανήτη, δεν οφείλεται σε κάποια συνομωσία των άστρων, ούτε στην εύνοια κάποιας υπερβατικής δύναμης, ούτε βεβαίως σε κάποιους τυχαίους αυτοματισμούς. Οφείλεται κυρίως σε δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι, ότι τα μεταναστευτικά ρεύματα που κατέκλυσαν το νέο κόσμοάμα τη ανακαλύψει του, με συγκολλητική ουσία την επιθυμία της δημιουργίας συνέθεσαν ένα εκρηκτικά δημιουργικό συλλογικό και κοινωνικό μείγμα.
Ο δεύτερος, ότι το έθνος αυτό είχε την καλοτυχία να διοικηθεί από εμπνευσμένους ηγέτες. Από φιλοσοφημένους οραματιστές. Έτσι, οι ΗΠΑ ήταν για χρόνια πομπός, από τη συχνότητα του οποίου εκπέμπονταν τα πιο προοδευτικά κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα .
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Την πρώτη περίοδο του αρτιγέννητου κράτους με τα ιερά τέρατα Τζώρτζ Ουάσιγκτον και Τόμας Τζέφερσον πατέρα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, που αποτέλεσε το σημαντικότερο ίσως πολιτικό κείμενο του 18ου αιώνα και η συνάντηση του με το ευρωπαϊκό διαφωτιστικό ρεύμα γέννησαν τη πρώτη μεγάλη αστική επανάσταση, τη Γαλλική.
Τον Τζέϊμς Μονρόε, εμπνευστή του δόγματος Μονρόε που έβαλε τέλος στην αποικιοκρατική διάθεση των Ευρωπαίων στην Αμερικανική Ήπειρο.
Τον Αβραάμ Λίνκολν, υπέρμαχο της κατάργησης της δουλείας που ήταν η βασικότερη αιτία της δολοφονίας του. Κυρίως όμως, ήταν αυτός που συνετέλεσε στο να παραμείνουν οι ΗΠΑ ενιαίες και στη συνέχεια να μεγαλουργήσουν.
Τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, ανορθωτή και μεταρρυθμιστή της Αμερικανικής κοινωνικής και οικονομικής ζωής με το περίφημο NewDeal.
Αυτό όμως που κυρίως του πιστώνεται, ήταν η τεράστια συμβολή του στην ήττα του γερμανικού ναζισμού και του Ιαπωνικού μιλιταρισμού.
Όλοι τους τεράστια πολιτικά αναστήματα. Εραστές της πολιτικής. Φωτεινά και ανοικτά μυαλά οι ίδιοι, κατέστησαν την Αμερική φωτοδότρα ακμάζουσα και ευημερούσα τόσο, που ο καθένας ήθελε να ζήσει το αμερικανικό όνειρο. Πήραν στα φτερά τους τις ΗΠΑ και τις απογείωσαν. Τις ανέδειξαν σε ηγέτη της υφηλίου. Τις κατέστησαν προμαχώνα του ελεύθερου κόσμου. Εγγυητή των δημοκρατικών ελευθεριών. Αυτά ως χθες.
Παρακολουθώντας αποσπάσματα από το πρόσφατο depate των δύο υποψήφιων προέδρων της χώρας αυτής, μόνο θλίψη και απογοήτευση με κυρίευσε.
Τα ανθρωπίδια αυτά, ο ένας πλημμυρισμένος από έναν αλαζονικό χαζοναρκισσισμό και ο έτερος στα πρόθυρα γεροντικής άνοιας, δείχνουν να μην έχουν συναίσθηση του ποια χώρα καλούνται να κυβερνήσουν. Μάλλον, έμοιαζαν για υποψήφιοι Πρόεδροι κάποιας παντελώς άγνωστης υποσαχάριας χώρας, ας πούμε της Μποζολάνδης. Σε καμιά περίπτωση όμως, αυτές οι θλιβερές καρικατούρες δεν έπειθαν τον τηλεθεατή, ότι θα κληθούν να κυβερνήσουν την ακμαιότερη μέχρι τα σήμερα τουλάχιστον χώρα του πλανήτη. Οι κάποιες αλεκτορομαχίες των δικών μας πολιτικών, φαντάζουν σαν βαθυστόχαστες πολιτικές συζητήσεις, μπροστά στα αερολογήματα και στα υβρεολογήματα των δύο υποψήφιων Προέδρων των ΗΠΑ. Εάν υπήρχε Νόμπελ κατιναριού, ειλικρινά σας λέω θα δυσκολευόμουν σε ποιον να το απονείμω. Τέτοιο το μέγεθος της βλακείας. Τέτοιος ο ξεπεσμός. Τέτοια η κατάπτωση.
Απύθμενη η πολιτική παρακμή . Αιδώς Αμερικανοί. Τι στο διάβολο συμβαίνει; Ψεκασμένοι είστε; Αφυπνισθείτε. Δεν σας ταιριάζει να σας εκπροσωπούν κάποιοι ανέμπνευστοι, που πολιτικά κινούνται στα όρια του υπανθρωπισμού. Οφείλετενα αντιδράσετε. Το χρωστάτε στην ιστορία σας. Τριακόσια τριάντα εκατομμύρια είσασθε. Ε ρε γαμώτο, δεν υπάρχει ένας άξιος; Ένας εμπνευσμένος; Ένας πραγματικός ταγός; Τέτοια λειψανδρία τέλος πάντων; Θλίβομαι.
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Β. ΠΑΠΠΑΣ
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Τρικκαίων