Όταν αποξηλώνεις κάτι για να το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, υπάρχουν κάποια μεγέθη που θα πρέπει να εκτιμηθούν. Εν προκειμένω. Στην αρχή της Ασκληπιού αποξηλώνεται μια βρύση κατασκευασμένη την δεκαετία του ΄80. Η ιστορική της αξία ανύπαρκτη. Η πολιτιστική της το ίδιο. Ποτέ δεν υπήρξε έστω ως ένα τυπικό στέκι για κάποιους. Η συναισθηματική της στα επίπεδα του μηδενός. Κανέναν τρικαλινό ή τρικαλινή δεν συγκινούσε η ύπαρξη της. Όλοι την προσπερνούσαν παντελώς αδιάφορα. Κανείς δεν την μνημόνευε, ως ένα έστω μέτριο σημείο αναφοράς. Καλλιτεχνικά, μια απλή κοινή κατασκευή που όμοιες της συναντώνται άπειρες. Μια κατασκευή που απλώς εμπόδιζε την είσοδο στον πεζόδρομο της Ασκληπιού και τίποτα περισσότερο. Ούτε καν κοινή χρήση δεν γινόταν από τους περαστικούς. Σπανίως έβλεπες κάποιον να την χρησιμοποιεί. Σε ελάχιστο χρόνο θα έχει λησμονηθεί τελείως. Τόσο ισχυρό ήταν το αποτύπωμα της. Και ξαφνικά, αυτή η εντελώς ανύπαρκτη στον συνειδησιακό κόσμο των τρικαλινών ως κάτι το ιδιαίτερο, συντάραξε για κάποιους την τρικαλινή κοινωνία με την αποξήλωση της και την τοποθέτηση στο συγκεκριμένο σημείο ενός καλλιτεχνικού δημιουργήματος που αποτελεί δωρεά προς τον Δήμο. Στα εικαστικά δεν είμαι ειδικός, και ως εκ τούτου δεν μπορώ να εκφράσω άποψη όχι για τα φαίνεσθαι, αλλά για τον συμβολισμό που εκπέμπει πάντα ένα έργο τέχνης.
Στη φωτογραφία έχω δει το έργο του καλλιτέχνη. Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, το συγκεκριμένο έργο και ως εικόνα και ως συμβολισμός, αν και σκράπας στα εικαστικά το ομολογώ, εικάζω, ότι θα προσδώσει μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία από την αποξηλωθείσα βρύση. Αυτό με πληροφορεί η διαίσθηση μου, και ίσως για το λόγο αυτό αδυνατώ να κατανοήσω τα δάκρυα που χύνονται για τον χαμό της βρύσης. Τα έργα τέχνης τοποθετούνται σε κεντρικά σημεία για να κοσμούν τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά και για να είναι προσβάσιμα στο κοινό. Θα συμφωνείτε, ότι δεν θάταν φρόνιμο να τοποθετηθεί στην κορυφή του Προφήτη Ηλία. Τα έργα τέχνης δεν τα κρύβουμε, τα επιδεικνύουμε.
Τώρα, όσον αφορά την αιχμή ότι η Δημοτική Αρχή υπέκυψε στις απαιτήσεις και τις υποδείξεις της διαχειρίστριας εταιρείας, έχω να πω τούτο. Ε εσείς εκεί, της ευλύγιστης και οσφυοκάμπτουσας σας Δημοτικής Αρχής, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Συνέλθετε. Πάψτε να είσθε ενεργούμενα και υπηρέτες αλλότριων. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν και οι ευθυτενείς που σώζουν την πατρίδα.
Κρατάτε παιδιά, αλλιώς……..
Γιατί ρε γαμώτο, τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσετε ότι στη θέση μιας ασημαντότητας τοποθετείται κάτι το σημαντικό, ή έστω πιο σημαντικό. Τόσο δύσκολο σας είναι να μετρήσετε το ποικιλώνυμο ειδικό βάρος των δύο περιπτώσεων, και να διαπιστώσετε προς τα που γέρνει η ζυγαριά;