Εκπαιδευτικό πρόγραμμα βυζαντινού πολιτισμού: «Όψεις Βυζαντινού Πολιτισμού» συντονίστρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Σχολικό Έτος 2013-14
Η ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Στέλιος Π. Γουναρόπουλος Μαθητής της Γ΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Η εμπλοκή μου στο πρόγραμμα για το βυζαντινό πολιτισμό το οποίο συντονίζει η διευθύντρια του σχολείου μας κυρία Ηλιάδη Αμαλία, μου έδωσε την ευκαιρία να μελετήσω και να μάθω για έναν από τους σημαντικότερους και λαμπρότερους πολιτισμούς όλων των εποχών.
Μέσα από πολλές εργασίες, επισκέψεις, εκπαιδευτικές εκδρομές και μελέτες κειμένων κατάφερα να συνειδητοποιήσω τη μεγαλοσύνη και την ανεκτίμητη αξία του βυζαντινού πολιτισμού καθώς και την απαράμιλλη προσφορά του στον ελλαδικό χώρο αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το Βυζάντιο κυριάρχησε πολιτικά, στρατιωτικά και, το κυριότερο, πνευματικά, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη για πάνω από χίλια χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλη κυρίαρχη αυτοκρατορία που πέρασε ποτέ από αυτόν τον πλανήτη. Ο βυζαντινός πολιτισμός έδωσε τα φώτα του σε δεκάδες λαούς και συνέβαλε σημαντικά στη διαμόρφωση του πολιτισμού τους. Στο Βυζάντιο χρωστούν μεγάλο μέρος του πολιτισμού τους οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι, οι Ρώσοι, οι Αρμένιοι και πολλοί άλλοι λαοί τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής Ευρώπης. Επιπλέον, καταλυτική υπήρξε η επίδραση του Βυζαντίου στα Ιταλικά γράμματα, στην Αναγέννηση, στην αρχιτεκτονική, τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά των Αράβων και τέλος στη θρησκεία πολλών κρατών.
Πέραν αυτών των γενικών γνώσεων, με τη ενεργή συμμετοχή μου στο πρόγραμμα πληροφορήθηκα αναλυτικά και εκτεταμένα για πολλές πτυχές του βυζαντινού πολιτισμού που αγνοούσα σε μεγάλο βαθμό και που ποτέ δεν κατάφερα να διδαχθώ από τα κακογραμμένα σχολικά βιβλία που στόχο τους έχουν να βυθίσουν τους μαθητές στην άγνοια και την αμάθεια. Πιο συγκεκριμένα, έμαθα για την ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας από την ίδρυση και την ακμή της μέχρι την παρακμή και την άλωση της πρωτεύουσάς της, της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Επίσης, έμαθα για τις πιο σημαντικές βυζαντινές προσωπικότητες που διέπρεψαν στις τέχνες και τα γράμματα, για τη βυζαντινή τέχνη και αρχιτεκτονική, για την καθημερινή ζωή των Βυζαντινών, τα επαγγέλματά τους και τα ήθη και έθιμά τους. Ακόμη, γνώρισα τα σημαντικότερα μνημεία και ναούς που διασώζονται μέχρι σήμερα καθώς και πιο εξειδικευμένα πράγματα, όπως για τη θρησκεία των Βυζαντινών, τις διατροφικές τους συνήθειες, την ενδυμασία τους, τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου και τέλος για στοιχεία της εκπαίδευσης των νέων της τότε εποχής.
Συνοψίζοντας, πιστεύω πως το πρόγραμμα για το βυζαντινό πολιτισμό στο οποίο συμμετείχα μου προσέφερε πάρα πολλές νέες και χρήσιμες γνώσεις οι οποίες με έκαναν αναμφίβολα να καταλάβω πόσο τυχερός είμαι που είμαι Έλληνας. Η περηφάνια μου που ζω σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία ενισχύθηκε. Παράλληλα όμως, μεγάλωσε και η θλίψη μου για το γεγονός ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν γνωρίζει ούτε τα στοιχειώδη για το βυζαντινό πολιτισμό και τη συνεισφορά του στο έθνος μας καθώς και για το ότι αγνοεί ότι διέσωσε και διέσπειρε το ελληνικό πνεύμα σε όλο τον κόσμο. Ας πάψουμε λοιπόν να είμαστε μίζεροι και ας αισθανθούμε ευγνώμονες για τη μοναδική αυτοκρατορία στον κόσμο που κράτησε τόσα χρόνια και έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε κάθε έθνος που ήρθε σε επαφή μαζί της και τέλος, ας πάψει η στείρα άρνηση του παρελθόντος μας και ας γίνουμε η Ελλάδα της περηφάνιας και της ιστορικής γνώσης.
3ο Γυμνάσιο Τρικάλων
Τμήμα Β3
Σιάγκα Βαρβάρα Χριστίνα
Την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου, την πέμπτη και έκτη διδακτική ώρα, μαζί με τους συμμαθητές μου παρακολουθήσαμε ένα σεμινάριο που αποσκοπούσε στην ενημέρωσή μας για το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας.
Την παρουσίαση αυτή για αυτό το πολύ συχνό και διαδεδομένο φαινόμενο που μαστίζει την κοινωνία στις μέρες μας, ανέλαβαν δυο ψυχολόγοι από την κινητή μονάδα ψυχικής υγείας, η κ. Βάγια Χριστίνα και η κ. Λεοντάρη Δέσποινα.
Οι δύο κυρίες κατάφεραν με ένα περίτεχνο τρόπο, να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να μας περάσουν τα νοήματα που ήθελαν, μέσα από μια ιστορία που αναφερόταν σε τρεις φίλους, που κάποιοι συμμαθητές τους, τους έκαναν να μισήσουν ολοκληρωτικά τη σχολική ζωή, ασκώντας τους κάθε είδους βία. Μετά την ανάγνωση αυτής της συγκλονιστικής και ταυτόχρονα λυπητερής ιστορίας, οι ψυχολόγοι με τα ερωτήματα που έθεσαν, μας έκαναν να μπούμε στη θέση αυτών των παιδιών, να βιώσουμε τα συναισθήματά τους και να αναλογιστούμε τι θα κάναμε αν ήμασταν στη θέση τους και τι θα προτείναμε σε αυτούς.
Έπειτα με φωτογραφίες, βίντεο και εκπαιδευτικό υλικό, κατάφεραν να μας ενημερώσουν για πράγματα που ίσως γνωρίζαμε ήδη αλλά όχι σε τόσο βάθος. Έτσι ενημερωθήκαμε πάνω στο ότι οι τρόποι που ασκείται η βία είναι ποικίλοι, δηλαδή μπορεί να είναι με λόγια, πράξεις, συμπεριφορά, ότι οι θύτες είναι άτομα που έχουν ανάγκη για κυριαρχία, ότι ενδεχομένως και οι ίδιοι έχουν τέτοια βιώματα και ότι δυσκολεύουν με πρόθεση, διάρκεια και επανάληψη την ζωή των θυμάτων, που είναι άτομα που λόγω εμφάνισης, θέσης, καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, μειωμένης αυτοεκτίμησης, γνωρίζουν το ρατσισμό και τη βίαιη συμπεριφορά των θυτών.
Ιδιαίτερα επεσήμαναν ότι πολύ σημαντικός ρόλος είναι αυτός του παρατηρητή, που πολλές φορές αυτός θα καθορίσει την εξέλιξη του γεγονότος με την συμπεριφορά που θα έχει. Δηλαδή με το αν θα είναι αδρανής, αν θα πάρει το μέρος του θύτη ή θα πάρει το μέρος του θύματος .
Επίσης με το εκπαιδευτικό υλικό κατάφεραν να μας προσφέρουν και πρόσθετες γνώσεις και να ανοίξουν τους ορίζοντές μας, πληροφορώντας μας ότι το μεγαλύτερο ποσοστό σωματικής βίας ασκείται από αγόρια, ενώ της λεκτικής βίας από κορίτσια, για τις συνέπειες και τα αισθήματα που μπορεί να έχουν τα θύματα και για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν.
Τέλος μάθαμε ότι μόνο το 50% των μαθητών μιλάνε για το πρόβλημά τους και ότι η ενδοσχολική βία είναι πιο διαδεδομένη στα δημοτικά και στα γυμνάσια και λιγότερο στις μεγαλύτερες τάξεις.
Πιστεύω ότι όλοι κερδίσαμε από αυτό το πρόγραμμα και ελπίζω και επιθυμώ τέτοια προγράμματα να γίνονται πιο συχνά, ώστε να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να ενημερωνόμαστε για σημαντικά θέματα που μας απασχολούν πότε άμεσα και πότε έμμεσα.
«Απόηχος χριστουγεννιάτικης αγάπης»
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013 ήταν όταν επισκεφθήκαμε το ίδρυμα νευρολογικών παθήσεων «Γαλήνη». Με το που αντικρίσαμε τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων που νοσηλεύονταν εκεί, μας συνεπήρε η συγκίνηση. Νοιώσαμε την ανάγκη να τους προσφέρουμε μια στάλα χαράς, ένα χαμόγελο, ένα δώρο αγάπης. Έτσι ετοιμαστήκαμε, εμείς η χορωδία του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων με επικεφαλής τη Μουσικό μας κ. Κίτρου Ευαγγελία να επιτελέσουμε αυτό το θεάρεστο έργο. Μόλις είδαμε τα πρόσωπα των πονεμένων παθόντων να λάμπουν από ευτυχία, συνειδητοποιήσαμε την ουσία των Χριστουγέννων: ήταν η ευχαρίστηση της προσφοράς. Φύγαμε γαληνεμένοι, αισθανόμενοι ότι η παρουσία μας ήταν ουσιαστική.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες της χορωδίας και της ορχήστρας του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
.