86 χρόνια πέρασαν από τις 2 Φεβρουαρίου 1925. Εκείνη τη Δευτέρα έγινε αγροτικό και λαϊκό συλλαλητήριο, στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Η δικαιολογία του συλλαλητηρίου ήταν η συμπαράσταση προς τους αγρότες του Καστρακίου, που είχαν καταλάβει και όργωσαν μοναστηριακά κτήματα.
Τα συνθήματα στο συλλαλητήριο ήταν:
Να φύγει από το Καστράκι ο στρατός που είχε αποσταλεί εκεί.
Να γίνει απαλλοτρίωση των μοναστηριακών κτημάτων και των τσιφλικιών και να δοθούν στους ακτήμονες χωρίς αποζημίωση.
Να τους χορηγηθούν γεωργικά εργαλεία, σπόροι και λιπάσματα.
Να καταβάλουν φόρους οι ευκόλως πλουτίσαντες από τον πόλεμο.
Να παύσει η Κυβέρνηση να ετοιμάζεται για νέο πόλεμο.
Αυτά τα αιτήματα αποτέλεσαν το ψήφισμα του συλλαλητηρίου. Ορίστηκε τριμελής επιτροπή και όλοι μαζί πορεύτηκαν προς τη νομαρχία, για να παραδώσει η επιτροπή το ψήφισμα στο νομάρχη.
Η νομαρχία τότε ήταν στην οδό Ασκληπιού, εκεί που είναι σήμερα το κατάστημα Καλκαντάρα. Ο νομάρχης δεν δέχθηκε την επιτροπή. Το πλήθος φώναζε, ζητούσε από το νομάρχη να βγει από το γραφείο του, να δεχθεί την επιτροπή και να παραλάβει το ψήφισμα. Στην άρνηση του νομάρχη ο κόσμος άρχισε να πετάει πέτρες προς το κτήριο της νομαρχίας. Ο νομάρχης κάλεσε το στρατό σε βοήθεια.
Στα Τρίκαλα στρατοπέδευε το 5ο Σύνταγμα Πεζικού. Διοικητής ήταν ο Τρικαλινός στην καταγωγή αντισυνταγματάρχης Καβράκος.
Απόσπασμα του 5ου Συντάγματος κατέφθασε με 100 στρατιώτες, μερικούς αξιωματικούς και δύο οπλοπολυβόλα. Επικεφαλής της αποστολής ο διοικητής τους. Εγκατέστησε τα οπλοπολυβόλα στην κεντρική γέφυρα με κατεύθυνση προς τη νομαρχία.Σε σύσκεψη του διοικητή, του αντιεισαγγελέα και του νομάρχη αποφασίστηκε να διαλυθεί βιαίως το πλήθος. Ο κόσμος δεν έφευγε. Ζητούσε να απομακρυνθεί ο στρατός. Εκεί χάθηκε η ψυχραιμία, δεν έγινε σωστή αντιμετώπιση της κρίσης και δόθηκε εντολή πυρός. Έπεσαν εκφοβιστικές βολές στον αέρα. Ο κόσμος δεν πίστευε ότι θα στραφούν τα όπλα εναντίον του και παρέμεινε εκεί, φωνάζοντας και πετώντας πέτρες στη νομαρχία. Το κακό έγινε. Τα όπλα εστράφησαν στο πλήθος. Τα δύο οπλοπολυβόλα από την κεντρική γέφυρα έριξαν κατά του πλήθους. Τρομερό το αποτέλεσμα. Ο δρόμος και τα πεζοδρόμια της Ασκληπιού βάφτηκαν με αίμα. 7 νεκροί και περισσότεροι από 25 τραυματίες. Οι νεκροί ήταν 3 εργάτες, 2 αγρότες, 1 επαγγελματίας και ένα κοριτσάκι 12 ετών.
Βυθίστηκαν στο πένθος και τη στενοχώρια δεκάδες οικογένειες. Τέτοιο μακελιό δεν ξαναέγινε στο θεσσαλικό κάμπο. Ακολούθησαν κυνηγητά, συλλήψεις, διωγμοί, στρατοδικεία, καταδικαστικές αποφάσεις. Στη φυλακή οδηγήθηκαν αγρότες και εργάτες. Από την άλλη πλευρά τίποτε. Κανένας νεκρός ή τραυματίας, κανένας διωγμός, ούτε ποινές. Απεναντίας βραβεύσεις και τιμές διότι, με την ανδρική τους στάση επέβαλαν την τάξη, όπως έγραφε μία εφημερίδα της εποχής.
Αυτό το γεγονός τιμούμε σήμερα. Η σημερινή μνήμη δεν έχει κομματική ή άλλη σκοπιμότητα. Είναι ένα ιστορικό γεγονός που εκτυλίχθηκε στο κέντρο των Τρικάλων. Για πολλούς άγνωστο. Καιρός όμως να μάθουμε και να θυμόμαστε την ιστορία μας. Να θυμόμαστε πως όταν χάνεται η ψυχραιμία και ο έλεγχος μιας κατάστασης, μπορεί να συμβούν πολλά, τρομερά και απροσδόκητα γεγονότα.
Να φύγει από το Καστράκι ο στρατός που είχε αποσταλεί εκεί.
Να γίνει απαλλοτρίωση των μοναστηριακών κτημάτων και των τσιφλικιών και να δοθούν στους ακτήμονες χωρίς αποζημίωση.
Να τους χορηγηθούν γεωργικά εργαλεία, σπόροι και λιπάσματα.
Να καταβάλουν φόρους οι ευκόλως πλουτίσαντες από τον πόλεμο.
Να παύσει η Κυβέρνηση να ετοιμάζεται για νέο πόλεμο.
Αυτά τα αιτήματα αποτέλεσαν το ψήφισμα του συλλαλητηρίου. Ορίστηκε τριμελής επιτροπή και όλοι μαζί πορεύτηκαν προς τη νομαρχία, για να παραδώσει η επιτροπή το ψήφισμα στο νομάρχη.
Η νομαρχία τότε ήταν στην οδό Ασκληπιού, εκεί που είναι σήμερα το κατάστημα Καλκαντάρα. Ο νομάρχης δεν δέχθηκε την επιτροπή. Το πλήθος φώναζε, ζητούσε από το νομάρχη να βγει από το γραφείο του, να δεχθεί την επιτροπή και να παραλάβει το ψήφισμα. Στην άρνηση του νομάρχη ο κόσμος άρχισε να πετάει πέτρες προς το κτήριο της νομαρχίας. Ο νομάρχης κάλεσε το στρατό σε βοήθεια.
Στα Τρίκαλα στρατοπέδευε το 5ο Σύνταγμα Πεζικού. Διοικητής ήταν ο Τρικαλινός στην καταγωγή αντισυνταγματάρχης Καβράκος.
Απόσπασμα του 5ου Συντάγματος κατέφθασε με 100 στρατιώτες, μερικούς αξιωματικούς και δύο οπλοπολυβόλα. Επικεφαλής της αποστολής ο διοικητής τους. Εγκατέστησε τα οπλοπολυβόλα στην κεντρική γέφυρα με κατεύθυνση προς τη νομαρχία.Σε σύσκεψη του διοικητή, του αντιεισαγγελέα και του νομάρχη αποφασίστηκε να διαλυθεί βιαίως το πλήθος. Ο κόσμος δεν έφευγε. Ζητούσε να απομακρυνθεί ο στρατός. Εκεί χάθηκε η ψυχραιμία, δεν έγινε σωστή αντιμετώπιση της κρίσης και δόθηκε εντολή πυρός. Έπεσαν εκφοβιστικές βολές στον αέρα. Ο κόσμος δεν πίστευε ότι θα στραφούν τα όπλα εναντίον του και παρέμεινε εκεί, φωνάζοντας και πετώντας πέτρες στη νομαρχία. Το κακό έγινε. Τα όπλα εστράφησαν στο πλήθος. Τα δύο οπλοπολυβόλα από την κεντρική γέφυρα έριξαν κατά του πλήθους. Τρομερό το αποτέλεσμα. Ο δρόμος και τα πεζοδρόμια της Ασκληπιού βάφτηκαν με αίμα. 7 νεκροί και περισσότεροι από 25 τραυματίες. Οι νεκροί ήταν 3 εργάτες, 2 αγρότες, 1 επαγγελματίας και ένα κοριτσάκι 12 ετών.
Βυθίστηκαν στο πένθος και τη στενοχώρια δεκάδες οικογένειες. Τέτοιο μακελιό δεν ξαναέγινε στο θεσσαλικό κάμπο. Ακολούθησαν κυνηγητά, συλλήψεις, διωγμοί, στρατοδικεία, καταδικαστικές αποφάσεις. Στη φυλακή οδηγήθηκαν αγρότες και εργάτες. Από την άλλη πλευρά τίποτε. Κανένας νεκρός ή τραυματίας, κανένας διωγμός, ούτε ποινές. Απεναντίας βραβεύσεις και τιμές διότι, με την ανδρική τους στάση επέβαλαν την τάξη, όπως έγραφε μία εφημερίδα της εποχής.
Αυτό το γεγονός τιμούμε σήμερα. Η σημερινή μνήμη δεν έχει κομματική ή άλλη σκοπιμότητα. Είναι ένα ιστορικό γεγονός που εκτυλίχθηκε στο κέντρο των Τρικάλων. Για πολλούς άγνωστο. Καιρός όμως να μάθουμε και να θυμόμαστε την ιστορία μας. Να θυμόμαστε πως όταν χάνεται η ψυχραιμία και ο έλεγχος μιας κατάστασης, μπορεί να συμβούν πολλά, τρομερά και απροσδόκητα γεγονότα.