Συνέντευξή στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής, έδωσε ο Χρίστος Λιάπης, καλώντας σε συσπείρωση την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας και σχολιάζοντας το Μέρα25 του κ. Βαρουφάκη, στην προέκταση των δηλώσεών του για εκείνον και για το «Σύνδρομο της Ύβρεως» που είχε υποστηρίξει δημοσίως ότι εμφάνιζε, ο τότε Υπουργός των Οικονομικών, τον Ιούλιο του 2015.
O ψυχίατρος και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρίστος Λιάπης MD, MSc, PhD είχε καταγράψει μία δυναμική και έντονη αντιπολιτευτική παρουσία, τόσο στα κεντρικά, όσο και στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σε όλο το διάστημα που η Νέα Δημοκρατία βρισκόταν στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Μέλος του Μητρώου Στελεχών της ΝΔ, με σπουδές στα Πανεπιστήμια του Tufts και του Michigan των Ηνωμένων Πολιτειών και συμμετοχή στις δραστηριότητες των Γιατρών του Κόσμου στην Αφρική, δεν είχε κρύψει το ενδιαφέρον του για την Κεντρική Πολιτική σκηνή, δηλώνοντας πρόθυμος να στελεχώσει το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, τον Νομό των Τρικάλων, ήδη από τη δύσκολη εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου του 2015. Ανέπτυξε ιδιαίτερη πολιτική, κοινωνική και επαγγελματική δράση στον τόπο καταγωγής του, παράλληλα με την άσκηση της ιατρικής στην Αθήνα, όμως το όνομά του δεν συμπεριλήφθηκε, τελικώς, στις λίστες των υποψηφίων της ΝΔ. Στην τελική ευθεία για τις Εκλογές ης 7ης Ιουλίου, ο Χρίστος Λιάπης μιλάει για όλους και για όλα.
«Δίνοντας ισχυρή εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη η Ελλάδα θα βγει πραγματικά από χορό της ασφυκτικής λιτότητας των μνημονίων, της τρόικας, των “θεσμών” ή της αυξημένης επιτήρησης….»
«Στον Νομό των Τρικάλων, υπήρχε υπερπληθώρα άξιων και ξεχωριστών στελεχών τα οποία είχαν δηλώσει πρόθυμα να στελεχώσουν το ψηφοδέλτιό μας….»
Κύριε Λιάπη, τελικώς δεν κατεβαίνετε υποψήφιος Βουλευτής. Νιώθετε πικραμένος;
Καμία προσωπική πικρία δεν υπάρχει και ούτε χωρά, αυτήν την ώρα της μεγάλης αγωνιστικής συσπείρωσης για μία ακόμη πιο μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Εκλογές της 7ης Ιουλίου. Μιας νίκης που θα φέρει τη Νέα Δημοκρατία στο τιμόνι της χώρας, δίνοντας ισχυρή εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη, για την οικοδόμηση μιας Αυτοδύναμης Ελλάδας η οποία πρέπει να βγει και θα βγει, πραγματικά, από τον χορό της ασφυκτικής λιτότητας των μνημονίων, της τρόικας, των “θεσμών” ή της αυξημένης επιτήρησης, που με όποιο όνομα και αν εμφανίζονται, συμπιέζουν τις αναπτυξιακές μας προοπτικές, κρατώντας την Ελλάδα μας και κυρίως τη μεσαία τάξη πίσω. Αυτή τη στιγμή, είμαστε όλοι τόσο μονιασμένοι και τόσο αρραγώς ενωμένοι στη Νέα Δημοκρατία που τον μόνο….πικραμένο που θα βρείτε εντός των τάξεων μας, είναι ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Παράταξής μας, ο πρώην Πρωθυπουργός και αξιολογότατος δημόσιος άνδρας κ. Πικραμμένος. Και το λέω αυτό, όχι για να διασκεδάσω, δίκην λογοπαιγνίου, τις (για πολλούς φίλους και συμπατριώτες μου αρνητικές) εντυπώσεις της μη συμπεριλήψεώς μου στο ψηφοδέλτιο του νομού Τρικάλων, αλλά γιατί πραγματικά πιστεύω πως στη Νέα Δημοκρατία δύο είναι τα αισθήματα που μας διακατέχουν αυτήν την ώρα. Το αίσθημα της χαράς και το αίσθημα της ευθύνης. Χαρά για τη μεγάλη νίκη μας στις Ευρωεκλογές του Μαΐου, η οποία στέλνει ελπιδοφόρο μήνυμα για αυτοδύναμη επικράτηση και στις προσεχείς Βουλευτικές Εκλογές και ευθύνη για την επόμενη ημέρα διακυβέρνησης της χώρας. Και θα ήθελα να απευθύνω ένα μήνυμα, σε όσες και σε όσους συνέδεαν την ψήφο τους στη Νέα Δημοκρατία με την προσωπική μου συμμετοχή στις λίστες των υποψηφίων, να παραμερίσουν την όποια πικρία τους και να στηρίξουν με όλη τους την καρδιά την προσπάθεια και τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Φαίνεται πως η επιλογή σας στο Μητρώο Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν αρκετή για να σας “χρίσει” και υποψήφιο Βουλευτή. Τί πιστεύετε πως μέτρησε ή δεν μέτρησε στην τελική επιλογή των υποψηφιοτήτων;
Καταρχήν, να σημειώσω πως προσωπικά, δεν βάσιζα την επιθυμία μου για συμμετοχή στις λίστες των υποψηφίων Βουλευτών της ΝΔ, αποκλειστικά και μόνον στην επιλογή μου στο Μητρώο Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Το Μητρώο ήτανε και παραμένει μία καινοτόμος πρωτοβουλία του Προέδρου της νέας Δημοκρατίας και -κατά τα φαινόμενα- αυριανού Πρωθυπουργού, του Κυριάκου Μητσοτάκη και των στενών του συνεργατών, ώστε να σταματήσουν οι “διαδρομιστές” και οι κατ’ επάγγελμα υποψήφιοι….για υποψήφιοι Βουλευτές και πολιτευτές. Για να σταματήσουν φαινόμενα παθογένειας όπως ο συνωστισμός αυτοχριζόμενων υποψηφίων στους κομματικούς διαδρόμους και στα πέριξ του προεδρικού περιβάλλοντος. Για να ανοίξει το κόμμα στην κοινωνία και ως επί το πλείστον στους νέους, αυτοδημιούργητους ανθρώπους, με επαγγελματική διαδρομή, χωρίς προηγούμενη, έντονη, εμπλοκή στα πολιτικοκομματικά δρώμενα. Για αυτό και έσπευσα από την πρώτη στιγμή, μαζί με χιλιάδες νέους από όλη τη χώρα, να συμμετάσχω στη συγκεκριμένη αξιολογική διαδικασία. Από εκεί και πέρα, προσωπικά, αντλούσα την επιδίωξή μου για την επιτυχή διεκδίκηση του βουλευτικού χρίσματος στα Τρίκαλα, όχι μόνον από την επιτυχή αξιολόγησή μου από τους επιφορτισμένους με το έργο συγκρότησης του Μητρώου συνεργάτες του Προέδρου, αλλά και από τη θετική αξιολόγησή μου από τους πολίτες των Τρικάλων και της Καλαμπάκας, οι οποίοι με γνώρισαν όχι ως περιφερόμενο πολιτευτή, αλλά ως νέο επιστήμονα που βιοπορίζεται από την εργασία του και ο οποίος προσέφερε, αρχικώς, ως Αγροτικός Ιατρός, στους δοκιμαζόμενους από την εγκατάλειψη κατοίκους των ορεινών χωριών του Νομού και εν συνεχεία, μετά από μια διαδρομή σπουδών σε επιφανή Πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών, επέλεξε την ιδιαιτέρα του πατρίδα, την Καλαμπάκα, για να λειτουργήσει το δεύτερο ιατρείο του, παράλληλα με τα ιατρικά του καθήκοντα στην Αθήνα. Αυτή ήταν μία επιλογή με μεγάλο προσωπικό κόστος. Δεν είναι εύκολο να εργάζεσαι κάθε πρωί σε μία Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική ενός μεγάλου Νοσοκομείου των Αθηνών, τα απογεύματα να λειτουργείς το ιδιωτικό σου ιατρείο στην Κηφισιά και τα Σαββατοκύριακα να προσφέρεις ιατρικές υπηρεσίες στην Καλαμπάκα. Πολλά τα χιλιόμετρα και οι ώρες. Η πρώτη που υφίσταται τις συνέπειες είναι η προσωπική ζωή. Ίσως για αυτό παραμένω εργένης στα 40. Δεν λογάριασα, όμως κανένα κόστος μπροστά στην ευκαιρία μου να πολλαπλασιάζω καθημερινώς τη χρησιμότητά μου στον πάσχοντα άνθρωπο, στους πολίτες και δη στους κατοίκους της πατρώας γης μου, της Καλαμπάκας. Της Καλαμπάκας που σχεδόν το είχε πιστέψει πως για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα κατάφερνε να εκπροσωπηθεί στο ψηφοδέλτιο και πιθανώς και στο Κοινοβούλιο από έναν δικό της άνθρωπο, με σαφή επαγγελματικά και οικογενειακά σημεία αναφοράς στον Δήμο Μετεώρων, ο οποίος αποτελεί, σε πανελλήνια κλίμακα, τον δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση Δήμο και τον τρίτο σε επισκεψιμότητα τουριστικό προορισμό. Μπορεί σε όλο αυτό το αυτοδημιούργητο πολιτικό, επιστημονικό, επαγγελματικό και κοινωνικό μου αφήγημα να μην του δόθηκε η ευκαιρία να επιβραβευθεί στην κάλπη, επιβραβεύθηκε -όμως- και εξακολουθεί να επιβραβεύεται, καθημερινά, στις καρδιές των πολιτών, τους οποίους καλώ και πάλι και από εδώ να εμπιστευθούν με την ψήφο τους τη Νέα Δημοκρατία και την πολιτική μας πρόταση για ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα μας.
Δηλαδή, μαθαίνοντας πως δεν συμπεριλαμβάνεστε στους υποψηφίους της ΝΔ για τις Εθνικές Εκλογές δεν είπατε “Ανθ’ ημών Γουλιμής”;
Σε καμία περίπτωση. Αντί του Τρικουπικού “Ανθ’ ημών Γουλιμής”, προτίμησα το Ελυτικό (…αλλά καθόλου ελιτίστικο…) “Ανθ’ ημών η αγάπη”. Αγάπη προς την κοινωνία, την Παράταξη και τους πολίτες, τους οποίους μπορώ να υπηρετήσω και χωρίς το χρίσμα της υποψηφιότητας, ή την ιδιότητα του Βουλευτή, πρωτίστως ως γιατρός. Το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στα Τρίκαλα, όπως και τα ανάλογα ψηφοδέλτιά μας σε όλη την επικράτεια, περιλαμβάνουν αξιολογότατα στελέχη. Ιδιαίτερα στον Νομό των Τρικάλων, υπήρχε υπερπληθώρα άξιων και ξεχωριστών στελεχών τα οποία είχαν δηλώσει πρόθυμα να στελεχώσουν το ψηφοδέλτιό μας και τα οποία έφταναν για να κατεβάσει η Νέα Δημοκρατία όχι μόνον μία και δύο, αλλά ακόμη και…τρεις λίστες υποψηφίων Βουλευτών. Ο αριθμός των υποψηφίων, όμως, είναι συγκεκριμένος. Κάποιοι έπρεπε να μείνουμε εκτός και η επιλογή αυτή αποτελεί στρατηγικό προνόμιο και ευθύνη του Προέδρου, ο οποίος, με πανίσχυρα εκφρασμένη τη λαϊκή εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, μέσα από τη θριαμβευτική νίκη της ΝΔ στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, προχώρησε στις επιλογές προσώπων τα οποία κρίθηκε πως θα φέρουν το (ακόμη) καλύτερο αποτέλεσμα και στις Εθνικές Εκλογές.
Πάντως, για να μην αδικήσουμε, ούτε τον Χαρίλαο Τρικούπη, ούτε τον Μιλτιάδη Γουλιμή, η συγκεκριμένη φράση δεν είχε ειπωθεί με απαξιωτικό χαρακτήρα προς τον Γουλιμή, ο οποίος αν και ήταν γιος Βουλευτή και γόνος παλιάς οικογένειας Προκρίτων -δηλαδή εκπρόσωπος της καλούμενης οικογενειοκρατίας, η οποία επιδίωκε, ήδη από τα πρώτα βήματα του ελληνικού κράτους, να νέμεται και να μεταβιβάζει κληρονομικώς τις βουλευτικές έδρες και τις λοιπές εξουσίες- μόλις πληροφορήθηκε την αποτυχία του Τρικούπη εξεδήλωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί υπέρ αυτού, κάτι το οποίο αρνήθηκε -φυσικά- ο Τρικούπης. Και κάτι ακόμη, ο άνθρωπος που άφησε τον Τρικούπη εκτός Βουλής, είχε έναν γιο, τον Γεώργιο Γουλιμή. Τον μοναχογιό του, λοιπόν, αυτόν δεν επιδίωξε να τον κάνει, επίσης, Βουλευτή, κληροδοτώντας του την Κοινοβουλευτική Έδρα, αλλά τον προσέφερε θυσία στην Πατρίδα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Είμαι εγγονός του Ήρωα Αξιωματικού του Πολέμου του 40, εφέδρου Υπολοχαγού Δημητρίου Ζιώγα, το όνομα του οποίου φέρει τιμητικώς το Στρατόπεδο της Καλαμπάκας, είμαι γιος Αξιωματικού της Πολεμικής μας Αεροπορίας και έχω υπηρετήσει την Πατρίδα σε ακριτικές μονάδες των νησιών του Αιγαίου μας, φέροντας -πλέον- με τιμή τον βαθμό του εφέδρου Ανθυπιάτρου. Αυτή είναι η δική μου οικογενειοκρατία. Μια οικογενειακή ιστορία θυσίας και προσφοράς υπηρεσιών στην πατρίδα και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ, ως απλός πολίτης, πόσοι από τους διατελέσαντες, ή από τους υποψηφίους Βουλευτές μας και λοιπούς μεγαλοσχήμονες του κρατικού μας μηχανισμού, έχουν πραγματικά και φιλότιμα υπηρετήσει την Πατρίδα μας, τουλάχιστον μέσω μιας αξιοπρεπούς στρατιωτικής θητείας, χωρίς τη χρήση του περιώνυμου “μέσου”, χωρίς τις παθογένειες της ευνοιοκρατίας και σε “μάχιμη” θέση.
Διαβάζοντας το βιογραφικό σας, είδαμε πως έχετε μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών τόσο στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας, όσο και στη Διεθνή Ιατρική και τη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας. Θα σας ενδιέφερε να στελεχώσετε κάποια θέση του Κυβερνητικού Μηχανισμού, αν η Νέα Δημοκρατία, έρθει, όπως όλα δείχνουν, στην εξουσία;
Τονίζω και πάλι πως εγώ δεν επιχείρησα να εισέλθω στην πολιτική για ίδιον όφελος ή επειδή δεν είχα επάγγελμα. Δεν επιδίωξα να ασχοληθώ με τα κοινά για να προσποριστώ κέρδη. Διαβάζαμε κατά καιρούς στην πολιτική ιστορία της πατρίδας μας για σπάνια παραδείγματα πολιτικών μας ανδρών που η εντιμότητα και η ακεραιότητά τους, τούς έκανε να φεύγουν από την πολιτική φτωχότεροι από όσο ήταν όταν εισήλθαν σε αυτήν. Εγώ έχω…καταφέρει, χωρίς να κατέλθω στον πολιτικό στίβο, να είμαι ήδη φτωχότερος από όσο ήμουν όταν ξεκίνησα να διεκδικώ το χρίσμα της βουλευτικής υποψηφιότητας. Γιατί έχω μάθει να μη λογαριάζω οικονομικές, χιλιομετρικές και προσωπικές θυσίες, όταν πρόκειται να υπηρετήσω το όραμά μου για προσφορά στους συμπατριώτες μου. Όλα αυτά τα 4 χρόνια, συμμετείχα ενεργά στην κομματική, πολιτική και κοινωνική ζωή των Τρικάλων, όχι περιφέροντας την επίδοξη υποψηφιότητά μου, ως ανεπάγγελτος πολιτευόμενος, ούτε προβάροντας το κουστούμι του Βουλευτή (…ή ακόμη χειρότερα του Υπουργού…). Ήμουν κοντά στους πολίτες ενημερώνοντάς τους, μέσα από τη διοργάνωση εκδηλώσεων, για μείζονα ζητήματα της καθημερινότητάς τους που άπτονται της ιατρικής μου επιστήμης. Νόσος του Alzheimer, νόσος του Parkinson, Κρίση και Ψυχική Υγεία, τα δικαιώματα του παιδιού σε έναν κόσμο ενηλίκων σε κρίση, η αντιμετώπιση του stress των Πανελληνίων Εξετάσεων, είναι μερικά μόνον από τα θέματα των ενημερωτικών εκδηλώσεων που με έφεραν κοντά με τους Τρικαλινούς και τις Τρικαλινές, τους Καλαμπακιώτες και τις Καλαμπακιώτισσες, όλα αυτά τα χρόνια, στα Πνευματικά Κέντρα, στις Βιβλιοθήκες, στα σχολεία, στα ΚΑΠΗ, στα καφενεία, στις πλατείες και σε κάθε γωνιά του νομού. Όλη αυτή η προσπάθεια δεν έγινε για να λάβω το αντίτιμο μιας κυβερνητικής θέσης. Έχω και δουλειά και ήδη χαραγμένο δρόμο για προσφορά στον άνθρωπο και την κοινωνία. Προτεραιότητά μου είναι η Ιατρική και το Πανεπιστήμιο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, προκειμένου να λειτουργήσω το ιατρείο μου στην Καλαμπάκα και την Κυριακή το απόγευμα, έφευγα για την Αθήνα ξημερώματα της Δευτέρας, για να κάνω μάθημα στους φοιτητές. Αυτός ο δρόμος προσωπικής προσφοράς και θυσίας δεν αποτιμάται, ούτε ανταμείβεται με κανέναν κομματικό διορισμό. Πληρώνεται και εκπληρώνεται μόνον με την αγάπη των πολιτών και με τη δυνατότητά μου να είμαι χρήσιμος σε εκείνους. Πρώτα ως γιατρός και μετά όλα τα άλλα. Η συνεχιζόμενη προσφορά υπηρεσιών Υγείας μέσα από τα ιατρεία μου, τα οποία οι ασθενείς και οι συγγενείς τους τα περιβάλλουν με συγκινητική εμπιστοσύνη και αναγνώριση, αποτελεί και τον βασικό άξονα της ζωής μου. Πάνω από όλα στην υπηρεσία του πάσχοντος. Τα υπόλοιπα έπονται. Την Ιατρική δεν προτίθεμαι να την αφήσω. Άλλωστε, δεν θα έμπαινα ποτέ στο παιχνίδι της διεκδίκησης μιας βουλευτικής υποψηφιότητας ή και έδρας αν ίσχυε το ασυμβίβαστο. Αλίμονο σε εκείνους που πέραν της πολιτικής δεν έχουν να επιδείξουν καμία αξιόλογη επαγγελματική διαδρομή ή προσφορά. Και αλίμονο στους πολίτες, αν τους εμπιστευθούν με την ψήφο τους. Γιατί όσοι αναλαμβάνουμε ή επιχειρούμε να αναλάβουμε δημόσιο ρόλο πρέπει να είμαστε αυτόφωτοι, μέσα από την προσωπική μας επαγγελματική πορεία και ανεξαρτησία. Γιατί καθετί ετερόφωτο που κουβαλούμε, ως κατάλοιπο συμβιβασμών με ένα παρωχημένο παρελθόν ή ως κληροδότημα σκοτεινών συσχετισμών του παρόντος, θα μας κυνηγά και θα μας δένει τα χέρια και στο μέλλον. Και θα δένει τα χέρια και όσων θα μας εμπιστευθούν με τις επιλογές ή και με την ψήφο τους. Ως εκ τούτου θα παραμείνω γιατρός. θα συνεχίσω να εργάζομαι στην Πανεπιστημιακή Κλινική και στα δύο ιατρεία μου. Αν αυτή η επιλογή ζωής και ήθους μπορεί να συνδυασθεί με την προσφορά των τεχνοκρατικών μου γνώσεων και του ακαδημαϊκού background των σπουδών μου, σε όποια θέση και με όποιον ρόλο κρίνει πως μπορώ να είμαι χρήσιμος, την επόμενη κυβερνητική ημέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η αυριανή Κυβέρνησή του, εννοείται πως παραμένω στη διάθεσή του, ως απλός στρατιώτης, όπως απλός στρατιώτης παρέμεινα και παραμένω σε όλη την προεκλογική προσπάθεια της ΝΔ, ακόμη και μετά τη μη ανακοίνωσή μου ανάμεσα στους υποψηφίους Βουλευτές.
Και μία τελευταία ερώτηση, τώρα που το κόμμα του κ. Βαρουφάκη είναι πολύ κοντά στην είσοδό του στη Βουλή. Το 2015, λίγο πριν το δημοψήφισμα είχατε δηλώσει δημόσια πως ο τότε Υπουργός Εξωτερικών εμφάνιζε ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά και το “Σύνδρομο της Ύβρεως”. Με τον κόσμο να δείχνει έτοιμος να επιβραβεύσει το Μέρα25 με ποσοστό κοινοβουλευτικής εισόδου, μετανιώσατε για τις τότε κρίσεις και διατυπώσεις σας;
Εγώ κοιτάζω το δικό μου κόμμα και το πώς θα μπορέσουμε να φέρουμε ποσοστό αυτοδυναμίας στη Νέα Δημοκρατία. Εκεί επικεντρώνονται οι προσπάθειές μου, για τις οποίες δεν χρειάζεται -απαραίτητα- ο τίτλος του υποψηφίου Βουλευτή. Από εκεί και πέρα, η έννοια της μετάνοιας έχει θεολογικό περιεχόμενο και το μόνο που μπορώ να σας πω -το οποίο να είναι εναρμονισμένο με τη συγκεκριμένη “θεολογική” σας διατύπωση- είναι πως μια δική μου συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της ΝΔ θα μπορούσε να φέρει καινούριους ψηφοφόρους τόσο εκ δεξιών, όσο και “εξ ευωνύμων” της Παρατάξεώς μας, διευρύνοντας την απήχηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο στο “δεξιότερο” ακροατήριο που θέλγεται από την οικογενειακή μου παράδοση, ως κληρονομική συνέχεια του Ήρωα Αξιωματικού Δημητρίου Ζιώγα, όσο και στην κεντρώα εκλογική βάση που ταιριάζει με το ανανεωτικό προφίλ της πολιτικής μου παρουσίας.
Τώρα, για να έρθω στην ουσία του ερωτήματός σας, η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση, η υπερδραστηριότητα και η μη προσοχή στη λεπτομέρεια αποτελούν τα τρία βασικά χαρακτηριστικά του “Συνδρόμου της Ύβρεως”, μιας επίκτητης αλλαγής στην προσωπικότητα ορισμένων ηγετών που προκαλείται από την έκθεσή τους σε περιβάλλοντα εξουσίας, αναγνώρισης, επιτυχίας και μεγάλης δημοσιότητας. Η αλλαγή αυτή δεν είναι μόνιμη, αλλά ενδέχεται να αποδράμει, όταν ο πολιτικός απομακρύνεται από την εξουσία. Ελπίζω, τα χρόνια που μεσολάβησαν εκτός πολιτικής, να έχουν επαναφέρει το μέτρο και τη σωφροσύνη στην πολιτική συμπεριφορά και στην κρίση του κ. Βαρουφάκη, είτε εκείνος και το κόμμα του βρεθούν εντός είτε εκτός Βουλής. Βγήκα και μίλησα δημόσια, το 2015, για την “υβριστική ανικανότητα” (hubristic incompetence) του κ. Βαρουφάκη, γιατί πίστευα πως από τις αλαζονικές του στάσεις, αποφάσεις και επιλογές κινδύνευε η χώρα μου. Γιατί, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο θεμελιωτής του “Συνδρόμου της Ύβρεως”, Λόρδος Όουεν, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και συνάδελφος Ψυχίατρος, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί ερευνητικά και συγγραφικά, “οι κακές αποφάσεις και η ανικανότητα, διαβρώνουν την ίδια την ουσία της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας”. Τότε, αρκετοί από τον χώρο της Ψυχιατρικής είχανε διαφωνήσει μαζί μου, παρουσιάζοντας τη δημόσια τοποθέτησή μου ως προσπάθεια ψυχιατρικοποίησης της πολιτικής μας ζωής. Ορισμένοι από αυτούς βρέθηκαν, τόσο το 2015, ή και αργότερα, στα ψηφοδέλτια άλλων κομμάτων. Δεν μετανιώνω, γιατί ότι έκανα τότε το έκανα στοχεύοντας στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος και όχι για να εξαργυρώσω οφέλη εκλογικής αναγνωρισιμότητας ή συμμετοχής μου σε κάποιο ψηφοδέλτιο. Μιλούσα ως ευαισθητοποιημένος πολίτης, απέναντι σε μια αλαζονικώς επιπόλαια εξουσία και όχι ως διαγιγνώσκων ιατρός, με την ιατρική μου ιδιότητα -όμως- να με ακολουθεί αναπόσπαστα, καθότι δεν υπήρξα ούτε σκοπεύω να γίνω επαγγελματίας πολιτικός ή κάτι άλλο εκτός από γιατρός. Αυτόν τον δρόμο έμαθα και αυτόν πορεύομαι. Έναν δρόμο αξιών, ήθους και προσφοράς. Τοποθετήθηκα με τον τρόπο που τοποθετήθηκα, απέναντι στον κ. Βαρουφάκη, γιατί όπως είπε και ο Αμερικανός δημοσιογράφος Γουόλτερ Λίπμαν, “Η νέκρωση του πολιτεύματος είναι η νόσος των δημοκρατικών κρατών”. Στο κεφάλαιο που γράψαμε μαζί με τον Λόρδο Όουεν και τον Καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο του Tufts της Βοστώνης, Nassir Ghaemi, με τίτλο, “H Ψυχοπαθολογία της Εξουσίας”, στο Βιβλίο των αγγλικών εκδόσεων Palgrave Macmillan, “H Τοξίκωση της Εξουσίας”, ξεκινάμε με το απόφθεγμα του Πιττακού του Μυτιληναίου, “Αρχή άνδρα δείκνυσι”. Αυτή η ρήση είναι που θα αναδείξει ή θα καταδείξει σε βάθος χρόνου την ορθότητα των επιλογών του λαού αλλά και του κάθε πολιτικού που με την εμπιστοσύνη του πρώτου αναλαμβάνει το αξίωμα, αλλά και την ευθύνη του Βουλευτή, του Υπουργού ή του Πρωθυπουργού.