Με το στόμα ανοιχτό και τη σκέψη απορημένη διάβασα χθες την ανακοίνωση γιατην ετήσια χοροεσπερίδα της Γ’ τάξης του Γενικού Λυκείου Πύλης.
Η απορία μουδεν προήλθε προφανώς από την διοργάνωση μιας χοροεσπερίδας που για κάθεμαθητή είναι μια ευχάριστη στιγμή, ούτε επίσης από την ύπαρξη μιας λαχειοφόρουαγοράς από τα έσοδα της οποίας ενδεχομένως να συνχρηματοδότηθει μιαπενθήμερη εκδρομή. Η απορία μου προήλθε από το μεγάλο δώρο της λαχειοφόρουκαι αντιγράφω την ανακοίνωση. “Το μεγάλο δώρο είναι μία 6μηνη σύμβασηεργασίας στην εταιρία LIDL (αποθήκες Μεγαλοχωρίου)”
Δεν θέλω να διερευνήσω αν αυτό είναι ένα “τρικ” των μαθητών για ναπροσελκύσουν τους συγχωριανούς μας, ούτε το πως μια εταιρία αποδέχθηκε να“δωρίσει” μια 6μηνη σύμβαση σε κάποιον τυχερό που κατά πάσα βεβαιότητα θαδουλεύει σκληρά στις αποθήκες της εταιρίας για να πάρει έναν πενιχρό μισθό.
Δενθέλω καν να θυμηθώ τη δική μου χοροεσπερίδα που το μεγάλο δώρο ήταν έναδιήμερο στο Πήλιο. Αυτό θεωρούσαμε τότε μικρή πολυτέλεια μιας και η εργασίαθεωρούταν αυτονόητο δικαίωμα.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο βάθεμα της ιδεολογικής επικράτησης αυτού τουάθλιου συστήματος που λέγεται καπιταλισμός και διαπερνά κάθε πτυχή της ζωήςμας. Μας υποδηλώνει πλέον πως αυτό που ορίζαμε σαν μια δημιουργική ένταξηστο κοινωνικό σύνολο από τη μια και σαν μία αναγκαστική-εκμεταλλευτικήδιαδικασία για μια αξιοβίωτη ζωή από την άλλη παύει να είναι δικαίωμα τουκαθενός. Από το “ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια” του γιωργάκη περάσαμε στο“ένας εργαζόμενος ανά λαχειοφόρο”. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα λένε.Ας μην ψάχνουμε όμως σε κληρωτίδες το μέλλον μας, ας το ψάξουμε στουςαγώνες για μια άλλη κοινωνία όπου η εργασία μέσα από την κοινωνικήαπελευθέρωση θα είναι μια πραγματικά ελεύθερη δημιουργία.
Λάμπρος Αντάρας
Υποψήφιος βουλευτής Ν.Τρικάλων με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
(ΑΝΤικαπιταλιστικήΑΡιστερήΣΥνεργασία για τη Ανατροπή)
.