Ο Χρήστος Λάππας σε μια μικρή σε διάρκεια συνέντευξη έδωσε τις βασικές αρχές του ενόψει της νέας δημαρχιακής περιόδου. «Θα είμαι υποψήφιος δήμαρχος ξανά» σημείωσε γιατί :
Μετράω τα χρόνια, τους μήνες, τις μέρες, ως Δήμαρχος Τρικκαίων, σ’ ένα οικονομικό περιβάλλον στα όρια της κατάρρευσης, σ’ ένα Δήμο με πολλαπλά ελλείμματα και δυσλειτουργίες, αγκυλώσεις στις συμπεριφορές και τις νοοτροπίες.
Στο χώρο και το χρόνο ξεχωρίζουν, συνήθως, η οργή, η κατακραυγή, οι ανεύθυνες καταγγελίες και οι εύκολες διαπιστώσεις.
Μ’ ενοχλούν οι άνθρωποι που δε θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, που πρώτοι σπεύδουν να γίνουν πατέρες για τις «καλές στιγμές», όπου υπάρχουν, που καλλιεργούν υψηλές προσδοκίες, που προσφέρουν σπονδές στο μικρό και ταπεινό, στο φλύαρο και προσωρινό.
Στην παρέλαση περισσεύουν οι λαϊκισμοί, οι φουσκωμένοι εγωισμοί, οι καιροσκόποι, οι καταγγέλλοντες, οι δημαγωγοί, όσοι θεωρούσαν και θεωρούν τον εαυτό τους, πριν την ώρα τους, εκλεκτό και «έτοιμο από καιρό».
Με την ανάληψη των καθηκόντων μου η εχθρική συμφιλίωση αντιφατική, αλλά παρούσα, έμοιαζε μια κάποια λύση, ίσως η μόνη λύση. Εχθρική, για να μην ενσωματωθείς σ’ αυτήν την παθογένεια ∙ συμφιλίωση, γιατί έπρεπε να πιαστεί το νήμα από την αρχή.
Με τα μόνα πράγματα που μας είχαν απομείνει, την πολιτική αξιοπρέπεια και την ειλικρίνεια, απευθυνθήκαμε στις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και δανειστήκαμε από την «κατάθεση ψυχής», την υπομονή τους και την ανοχή τους, ακόμη, την αλληλεγγύη τους, την προσφορά και τη δημιουργική κριτική.
Δεν μπήκαμε σε ατέρμονες και φλύαρες συζητήσεις, σε λογομαχίες και λασπομαχίες με μετριότητες και αργόσχολους. Δεν προσχωρήσαμε στον φαύλο κύκλο της καχυποψίας, αλλά πορευτήκαμε με μετριοπάθεια και ορθολογισμό στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Βαδίσαμε το δρόμο της οικονομικής εξυγίανσης του Δήμου, τον εξορθολογισμό του προσωπικού και την προσπάθεια, της αποτελεσματικής λειτουργίας των Υπηρεσιών του, που πρέπει να συνεχιστεί.
Παρά την οικονομική δυσκολία, στηρίξαμε τις κοινωνικές δομές και τον πολιτισμό, όχι ίσως στο μέτρο και το βαθμό που επιθυμούσαμε.
Αποφύγαμε τη χρεοκοπία του Δήμου. Σήμερα ο Δήμος μπορεί να αισθάνεται πιο σίγουρος και σταθερός από ποτέ. Μπορεί ν’ ανοίξει τα πανιά για την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και τον πολιτισμό.
Προσέχοντας, ίσως, τη μεγάλη εικόνα, τα μεγάλα προβλήματα, μπορεί να παραμελήσαμε τη μικρή εικόνα, την καθημερινότητα των πολιτών. Ζητάμε, γι’ αυτό, συγγνώμη απ’ όσους συμπολίτες αδικήσαμε.
Και τώρα τι κάνουμε; Οι προβληματισμοί περισσεύουν, οι διαπιστώσεις δεν αρκούν, χρειάζονται αποφάσεις.
Η προτροπή, οι ευχές, οι προσδοκίες από πολλές πλευρές –από πρόσωπα και συλλογικότητες-, είναι να συνεχίσουμε, με όσα είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε:
τη διαφάνεια,
την εντιμότητα,
την ειλικρίνεια
την προβλεψιμότητα
το όραμα
και την πολιτική αξιοπρέπεια.
Μαζί μπορούμε να κτίσουμε ένα καλύτερο αύριο ∙ από το γνόφο, στην ηλιαχτίδα της ανάπτυξης, της αλληλεγγύης, την ασφάλεια Δικαίου.
Επειδή προσπαθούμε, θα τα καταφέρουμε…
.