Πάνε τα παλιά τα χρόνια που αυτή την εποχή μοσχοβολούσε ο τόπος στο χωριό μας από τα καζαναριά. Και δεν ήταν λίγα, πάνω από τριάντα, ίσως και σαράντα, διάσπαρτα στο πανέμορφο Καραγκουνοχώρι μας, τα Μεγάλα Καλύβια!
Τότε γινότανε μεγάλο πανηγύρι. Ο κάθε νοικοκύρης που έβγαζε το τσίπουρο φρόντιζε και για τα καθέκαστα, σύμφωνα με τα καθιερωμένα.
Ίδια και η φροντίδα του ιδιοκτήτη του καζαναριού και έτσι κάθε φορά και ένα μίνι τσιπροπιοτό, από τη νέα παραγωγή, για το καλό της χρονιάς. Ένας τρόπος διαφορετικής προσέγγισης αυτή η τσιπροχαρά, με αγάπη, κέφι και καλοσύνη.
Εμείς, όσοι ζήσαμε στιγμές παλαιών καζαναριών, τις αναπολούμε στη μνήμη μας και τις αφηγούμαστε στους νεώτερους προσθέτοντας έναν μικρό κρίκο στην τεράστια αλυσίδα της παράδοσης.
Χρήστος Παπαπολύκαρπος
Ερευνητής – Λαογράφος