Γράφει η Βασιλική Σ. Ζώη
Το φιλί έγινε στάχτη, η σάρκα σελίδα, το χάδι έννοια ανείπωτη, η ελπίδα φτερό στον άνεμο, το σώμα αλεξίσφαιρο γιλέκο του ανύπαρκτου. Πώς να εναρμονιστώ με τη φύση, όταν την έχω εγκαταλείψει; πώς να παίξω το κονσέρτο των 4 εποχών, όταν έχω χάσει την πρεμιέρα τους; πώς να πιάσω τα φύλλα του φθινοπώρου, όταν αυτά δεν πέφτουν πια; πώς να έρθει το καλοκαίρι, όταν η φλόγα του λυσσομανάει; πώς να τιθασεύσω την ορμητική βροχή που έρχεται με δίνη ως απρόσκλητος επισκέπτης και τα σαρώνει όλα στο πέρασμα της; Εύχομαι, θεέ μου, την ύστατη τούτη στιγμή, να βρω την υπερφυσική δύναμη μια τελεσίδικη και συνάμα σφοδρή επιθυμία να εκφράσω: τo νεκρό και ολόγυμνο γλυπτό της φύσης να λάβει σάρκα κ οστά ζωγραφίζοντας με ανεξίτηλα χρώματα και πινέλα την ομορφιά της. Γιατί αυτό θα πει υπερβατικόν: να αγγίζεις το φθαρτόν και να αποστραγγίζεις το θανατικόν.
Βασιλική Σ. Ζώη- V.zoi Εναλλακτική-Ολιστική Θεραπεύτρια Φιλόλογος/Ψυχοπαιδαγωγός Σύμβουλος Σταδιοδρομίας-Life Long Guidance Πιστοποιημένη Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων Β. Βρεφονηπιοκόμων Υ.Γ. Αφιερωμένο στους πλημμυροπαθείς της κακοκαιρίας Daniel, ως ελάχιστο δείγμα ηθικής συμπαράστασης.