Πλησιάζουμε στον ένα μήνα υλοποίησης της εξ αποστάσεως υποχρεωτικής εκπαίδευσης με το Υπουργείο Παιδείας να επαίρεται και να κομπάζει για την μεγάλη επιτυχία του εγχειρήματος , διαλαλώντας στα κανάλια για τις χιλιάδες των tablets που παραχωρήθηκαν στις οικογένειες, όπως επίσης και για τις δεκάδες σεμινάρια/επιμορφώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Όμως ο βασιλιάς είναι «γυμνός». Τα tablets που δόθηκαν εν ήδη «φιλανθρωπίας» (3-4 σε κάθε εκπαιδευτική μονάδα) μαζί με τα παγουρίνο δεν κάλυψαν καμιά εκπαιδευτική ανάγκη στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Οι σύλλογοι εκπαιδευτικών ήταν υποχρεωμένοι να αποκτήσουν πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα οικογενειών αναζητώντας στοιχεία φορολογικών δηλώσεων , οικογενειακών προβλημάτων κλπ. και με Σολομώντεια πρακτική να δώσουν τα ψηφιακά εργαλεία σε μαθητές/τριες , όσα και τα δάκτυλα του ενός χεριού. Τα παπαγαλάκια οι «παπαδάκειοι» δημοσιογράφοι προσπαθούν παραβλέποντας την πραγματικότητα να πείσουν την κοινωνία για τις δεκάδες χιλιάδες tablets που είναι καθ’ οδόν! Μόνον που η κοινωνία πλέον δεν πείθεται όταν αγωνιά για επτά ώρες μάθημα με ένα κινητό στο χέρι.
Επιμορφώσεις? Πράγματι συντονιστές εκπαίδευσης προσπάθησαν ως νέοι Δον-Κιχώτες νε περισώσουν την κατάσταση, εν μέσω πανδημίας, αφήνοντας όμως, λόγω των επιλογών του Υπουργείου, πολύτιμο χρονικό κεφάλαιο να εξαφανιστεί. Υπήρξαν επιμορφώσεις δια ζώσης τον Ιούνιο? Μήπως τον Σεπτέμβριο? Γεμίσαμε links και γιουτουμπιστές μέσα στο απόλυτο χάος λογισμικών, διδακτικών πρακτικών, cisco-παραθύρων και τώρα τελευταία ψηφιακών διαγωνισμάτων! χωρίς να πατάνε σε καμία μα καμία θεωρία μάθησης ή ακόμη χειρότερα στην νεοεμφανιζόμενη θεωρία μάθησης του «παραθύρου» και του «ποντικιού»!
Εκεί όμως του τα πράγματα γίνονται τραγικά είναι στην τοξικότητα που αναδεικνύεται μέσα από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει (αυτό που το Υπουργείο δεν βλέπει) ότι μάθημα 6-7 ωρών με κινητό τηλέφωνο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αλήθεια πόσοι από εμάς τους/τις εκπαιδευτικούς παρακολούθησαν εξ αποστάσεως σεμινάριο 6 ωρών με τη χρήση κινητού? Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι οι υποβαθμισμένες περιοχές της Ελλάδας ή οι περιοχές με έντονο ανάγλυφο δεν έχουν πλήρη κάλυψη ψηφιακού σήματος, με αποτέλεσμα μαθητές και μαθήτριες να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση στο κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης . Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι μαθητές/τριες που έχουν τα ψηφιακά εργαλεία και το πολιτιστικό και οικονομικό κεφάλαιο από τη οικογένεια διευρύνουν το χάσμα σε σχέση με τους συμμαθητές/τριες που στερούνται των παραπάνω. Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι ο μαθητής με ιδιαίτερες δυσκολίες μάθησης στα τμήματα ένταξης, εκεί που η άμεση επαφή ξεκλείδωνε τη σκέψη και την ψυχή του, πλέον ρίχνεται στον κοινωνικό καιάδα! Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι χρειάζεται να αυτομορφωθεί στα νέα δεδομένα, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο τα γνωστικά αντικείμενα θα γίνουν κατανοητά και κτήμα των μαθητών/τριών. Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι τα ψηφιακά «παγουρίνο» δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αίθουσα διδασκαλίας των 15-18 και όχι 28 μαθητών. Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν οδηγίες για τον ψηφιακό εκπαιδευτικό ανά γνωστικό αντικείμενο, αφού μέλημα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής πολιτικής και του Υπουργείου παιδείας ήταν και παραμένει η τράπεζα θεμάτων. Η εκπαιδευτική κοινότητα πλέον γνωρίζει ότι η «ενισχυτική διδασκαλία» που θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα στους αδύνατους μαθητές παραπέμπεται στις καλένδες!
Τελικά ο κορονοϊός ήλθε ως «μάνα εξ ουρανού» για το Υπουργείο. Η έκθεση «Πισσαρίδη» και η υλοποίησή της στο χώρο της παιδείας θα είναι ένας πραγματικός εφιάλτης για τους μη έχοντες γονείς και μαθητές. Προς τους απανταχού είρωνες απαντούμε ότι δεν θα γίνουμε «λουδίτες» κατά των ψηφιακών εργαλείων, αλλά το κύριο μέλημα μας είναι και θα είναι η επιστροφή στην κανονικότητα της αίθουσας και με την χρήση των ψηφιακών εργαλείων !
Βασίλειος Παππάς – εκπαιδευτικός – Καλαμπάκα