Σε πρόσφατο σχόλιό μας με αναφορά: «Η Ακρόπολη στη δίνη του μερκαντιλισμού», υπήρχαν ποικίλες αντιδράσεις, θετικές, αρνητικές και κάποιες ειρωνικές. Βέβαια το να προσεγγίσει κανείς το Παγκόσμιο Μνημείο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, την Ακρόπολη, θα πρέπει να γνωρίζει κάποια στοιχειώδη πράγματα για την εποχή της δημιουργίας της, την αρχιτεκτονική της, την ιστορία της καθώς και την μετέπειτα ιστορία της, αυτή της αποτρόπαιης λεηλασίας από … υπερασπιστές του δυτικού πολιτισμού και όχι μόνο. Τα πιο βρώμικα δάχτυλα ήταν και είναι των… ελλήνων τους οποίους στο πρόσφατο σχόλιό μας χαρακτηρίσαμε-και το επαναλαμβάνουμε: «Ξεφτίλες έλληνες. Πουλημένα τομάρια εκείνοι που τολμάνε με τα μολυσμένα χέρια τους να αγγίξουν το Παγκόσμιο Μνημείο».
Επίσης, για τους υποστηριχτές της ιταλικής μακαρονάδικης επένδυση-πασαρέλα του οίκου μόδας, γράφαμε: «Άξιοι της μοίρας μας γίναμε εξ αιτίας των ντόπιων εξανδραποδισμένων ανθελλήνων, πολιτών, «πολιτικών» και δημοσιογραφίσκων που για το χρήμα έχουν πουλήσει και τη μάνα τους… Αλλά για την Ακρόπολη οι εναπομείναντες έλληνες οφείλουν να τους κράξουν: Όξου ρε, βάρβαροι, μασκαράδες μερκαντιλιστές» (Το μέγα ευτράπελο ντροπής, 15 του Φλεβάρη του 2017)
Σίγουρα όλα αυτά τα ευτράπελα που διαδραματίζονται στην Ελλάδα…, και δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ξεπούλημα ή την ενοικίαση της Ακρόπολης-κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού…, έχουν διαχρονικό χαρακτήρα, τον οποίο ο «σύγχρονος» κόσμος, με τις βάρβαρες και ανήθικες «πολιτικές» του επιβάλει και αργά μεν, σταθερά δε αποβάλει-περιθωριοποεί – εξαφανίζει.
«Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει φωτιά…,» όπως λέει η σοφή παροιμία μας, στην περίπτωση που συζητάμε, αποτελεί αμή τι άλλο από ένα προπαρασκευαστικό στάδιο, μια μεταβατική περίοδο προκειμένου να βολιδοσκοπηθεί το μέγεθος της αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας μέχρι τη στιγμή της ολοκλήρωση της πλήρης άλωσης του μνημείου της Ακρόπολης. Ούτε λίγο ούτε πολύ σε κάποιο βάθος χρόνου θα βρεθούμε αντιμέτωποι σε τετελεσμένα γεγονότα…, ασφαλώς και δεν το ευχόμαστε…, αλλά εάν και εφόσον οι έλληνες «πολιτικοί» στην προκειμένη περίπτωση και μάλιστα η σημερινή κυβέρνηση Σύριζανελ, δεν λάβει δραστικά μέτρα, (εκτός κα να πήρε και δεν το αντιληφθήκαμε) τότε το αποκριάτικο ευτράπελο θα γίνει πραγματικότητα.
Βέβαια, τα «πολιτικά» συμπαρομαρτούντα, όπως αυτά παρουσιάζονται στην αίθουσα του κοινοβουλίου με τις γελοίες «αντιπαραθέσεις» των αρχηγών κ. κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη, φέρνουν στις μνήμες μας τις επαναλήψεις των διαχρονικών αρχηγών των κομμάτων, που επί σαράντα ΚΑΙ δυο χρόνια κυβέρνησαν τη Χώρα. Και αυτές και μόνο οι «αντιπαραθέσεις» ντροπής για την παραμονή στην καρέκλα και μόνον, δείχνουν όχι μόνο την αχρησία, την ανικανότητα, τον απαράμιλλο θεατρισμό τους αλλά προς χάρη των προσωπικών τους συμφερόντων και φιλοδοξιών, ζουν την έπαρση της συνεχόμενης επικινδυνότητας για την πατρίδα μας.
Για μας τους αντιμνημονιακούς παρατηρητές δε μας κάνει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος και καλά θα κάνουν να μαζέψουν τα διάφορα σαχλά, που τα φερέφωνά τους μεταφέρουν ρυπαίνοντας την προεκλογική αγορά. Στη Χώρα μας αυτές οι… πολιτικές έχουν αποκτήσει «ρίζες» που τα μεταπολιτευτικά κόμματα φύτεψαν και αντί βλαστούς, κλωνάρια και καρπούς, βγάζουν αγκάθια που καρφώνουν και εγκλωβίζουν κάθε τι που την κυρίαρχη τάξη ενοχλεί. Εδώ τα κόμματα των προαναφερόμενων αρχηγών και λοιπών μικρότερων κομμάτων-διεκδηκητών της κουτάλας, λειτουργούν σωστά.
Δηλαδή όλα για το βωμό του κέρδους. Εξάλλου φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι εναπομείναντες Έλληνες αποτελούν πλέον μειοψηφία, μπροστά στις κομματικές συμμορίες που αναπτύχθηκαν στο ξεκίνημα του πολυδιάστατου, για την Ελλάδα και τον ελληνισμό, περασμένο αιώνα: Μοναρχίες, φασιστικές δικτατορίες, κόμματα, δεξιά, αριστερά, κεντρώα, μικρασιατική καταστροφή, δολοφονίες, κάτεργα, κατοχή και εμφύλιος, φυλακίσεις, εκτοπίσεις, εξαφανίσεις, βιασμοί, μεταναστευτικά κύματα (επαναλαμβάνονται και σήμερα) μεταπολίτευση (1974), ΝΔ-ΠαΣΟΚ και σήμερα αριστεροδεξιά κυβέρνηση που αδιαφορεί για τον έλληνα Πολίτη, για τον έλληνα που αγαπά την πατρίδα του και δε θέλει με τίποτα να τη δει οριστικά πόρνη, στείρα, ορφανή και ζητιάνα στα χέρια των ονάγρων.
Μένοντας στο θέμα μας που έχουμε δυσκολίες να κλείσουμε, η προσέγγιση σε ελληνικά αριστουργήματα Παγκόσμιου βεληνεκούς, όπως η Ακρόπολη και ο Πολιτισμός της, είναι θέματα γιγαντιαίων μεγεθών και ο σεβασμός είναι το λιγότερο που οφείλουν να έχουν οι νεωτερισμένοι και κομματικοποιημένοι ελληναράδες. Αυτούς που δεν σέβονται ιερά και όσια, θα τους συναντήσουμε στα κόμματα ακόμα και σ’ εκείνα που ομιλούν για διεθνισμό και ουμανισμό, στα τηλεοπτικά δίκτυα -με πρώτα τα κανάλια- στις ΜΚΟ, στις «πολιτικές» γκρουπούσκουλα και σε κάθε είδος φατριών, μασόνων και λοιπών εκτρωμάτων απολίτιστων από κάθε άποψη, όπως απολίτιστο είναι και το έμψυχο μωσαϊκό του κοινοβουλίου. Τα παραδείγματα με αναφορά τον εκφαυλισμό και τον μερκαντιλισμό ποικίλουν σε Παγκόσμια κλίμακα από Χώρα σε Χώρα και ο ελληνισμός το βιώνει σε όλους τους τομείς. Η αντικατάσταση του πολιτισμού από την ασύμμετρη εμποροκρατία προκάλεσε ζημιογόνες συνθήκες. Απολίτιστες Χώρες μοιάζουν με ξύλο απελέκητο. Και αυτό για την Ελλάδα δεν επιτρέπεται. Είναι σα να ήρθαμε στη γη από άλλο πλανήτη ή να γεννηθήκαμε από ανεμογκάστρι…
Σχόλια λοιπόν θετικά και αρνητικά για την Ακρόπολη και τους «σύγχρονους» μερκαντιλιστές που μοναδικός τους εχθρός είναι ο Πολιτισμός με όλες τις απαστράπτουσες εκφάνσεις του…
«Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι … Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη». (Κωστής Παλαμάς)