Συνέβη απόψε σε κάποια ενορία της πόλης μας.
Στην διάρκεια της Ακολουθίας του Νιπτήρος, το κινητό τηλέφωνο μιας κυρίας χτύπησε, τουλάχιστον, τέσσερις φορές.
Ακούγονταν πολύ δυνατά ο ήχος κλήσης (ξένη μουσική), το εκκλησίασμα …σάστιζε και η γυναίκα, …σαστισμένη κι αυτή, έβγαινε, θορυβούσα, έξω για ν’ απαντήσει!
Λίγο πριν το “Δι’ ευχών” ιερέας είπε: “Θέλω να σας ζητήσω κάτι. Μη φέρνετε το κινητό τηλέφωνο όταν έρχεσθε στην εκκλησία. Δεν είναι ωραίο να χτυπάει και να αναστατώνεται ο ναός.
Πριν φύγετε, πετάξτε το στο κρεβάτι, ρίξτε μια κουβέρτα από πάνω κι αφήστε το να κοιμηθεί!!!
Όχι να το έχετε μαζί σας, να σας παίρνει ο ένας και ο άλλος, να σας ρωτάει “Πού είσαι”, “Τι κάνεις”, “Πώς τα πας” και να πηγαίνει… περίπατο η προσευχή!!! Δεν θέλω να τα λέω αυτά, γιατί κι εγώ (εξομολογούμενος δημόσια την… αμαρτία του), το ξεχνώ καμιά φορά ανοιχτό..
Είπαμε, λοιπόν. Ή κάτω από την κουβέρτα για να… πάρει έναν υπνάκο το κινητό ή, αν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, …βαπτίστε το!!! (ρίξτε το στο νερό, στη… γλώσσα της εκκλησίας, δηλαδή).
Δεμένοι με την τεχνολογία οι Τρικαλινοί τελικά ούτε για μια στιγμή δεν κάνουν χωρίς το κινητό τους τηλέφωνο!!!
.
.