Το καλοκαίρι του 2012 μπορεί να αποδειχθεί το τέλος του δρόμου για την Ευρωζώνη με τη σημερινή της μορφή.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί την κρίση που προκάλεσαν οι δεκαετίες φαυλότηταςκαι αναποτελεσματικότητας των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στην Ισπανία παρατηρείται δημοσιονομική και οικονομική αποσταθεροποίηση ενώ στην Ιταλία το πείραμα Μόντι οδηγείται στην αποτυχία.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προωθείται η διχοτόμηση της Ευρωζώνης σε ό,τι αφορά το κόστος τουχρήματος. Οι νότιες και προβληματικές χώρες-μέλη βρίσκονται αντιμέτωπες με ολοένα υψηλότερο κόστος του χρήματος ενώ οι περισσότερο αναπτυγμένες, όπως η Γερμανία, μετατρέπονται σε “καταφύγια” επενδυτών με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουν περίπου μηδενικά επιτόκια δανεισμού. Με τον τρόπο αυτόμεγαλώνει συνεχώς η απόσταση που χωρίζει τον προβληματικό Νότο από τον ευρωπαϊκό Βορρά και η Ευρωζώνη χάνει την λειτουργική και πολιτική της ενότητα.
Η κλιμάκωση της ευρωπαϊκής κρίσης ενισχύει την δυναμική απόλυτης περιθωριοποίησης ή και εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
City Press.