Με μια λιτή τελετή που διοργάνωσε η Π.Ε. Τρικάλων στο μνημείο γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας στην πλατεία Συνοικισμού, τιμήθηκε το πρωί της Κυριακής στα Τρίκαλα η ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Μπροστά στο μνημείο τελέστηκε αρχικά επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τους επισήμους και εκπροσώπους φορέων του νομού, στη μνήμη των χιλιάδων θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Την καθιερωμένη ομιλία με θέμα «Το Χρέος της Μνήμης» έκανε ο κ. Αλέξης Στεφανίδης, καθηγητής μουσικής, λυράρης, Μέλος του Δ.Σ. της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων και Μικρασιατών Ν. Τρικάλων, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε πως «Μαρτυρίες και επίσημα αρχεία, τόσο από ελληνικές όσο και από ξένες πηγές, περιγράφουν με δραματικό τρόπο τις σφαγές, τους βιασμούς και τις εκτελέσεις αυτών των ανθρώπων. Οδηγήθηκαν στην αγχόνη, επειδή ήταν Έλληνες, επειδή ήταν Χριστιανοί, και επειδή είχαν έναν πολιτισμό που οι πρωταίτιοι θέλησαν να εξαφανίσουν. Η Ποντιακή Γενοκτονία ήταν, λοιπόν, αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου σχεδίου εξόντωσης του μικρασιατικού ελληνισμού, που ολοκληρώθηκε με την καταστροφή της Σμύρνης και τον βίαιο ξεριζωμό των κατοίκων της.
Κι όμως, από τα ερείπια εκείνης της συμφοράς αναδύθηκε μια νέα δύναμη. Οι πρόσφυγες, αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα και ήρθαν στη φτωχή και ρημαγμένη από τους πολέμους Ελλάδα, αντιμετώπισαν την ανέχεια, την καχυποψία, ακόμη και την περιθωριοποίηση. Όμως δεν λύγισαν. Με το πείσμα, την εργατικότητα και τον πολιτισμό τους, έδωσαν νέα ζωή στην πατρίδα μας. Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία και τη Θράκη άλλαξαν τον δημογραφικό χάρτη της χώρας. Με το εμπόριο, τη γεωργία και τις τέχνες, έγιναν η ραχοκοκαλιά της νέας Ελλάδας, μετατρέποντας τον καημό σε δημιουργία και τη συμφορά σε πρόοδο.
Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, δεν είναι μόνο μνημόσυνο για όσους χάθηκαν. Είναι και υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση του τι σημαίνει διχασμός, τι σημαίνουν λανθασμένες πολιτικές επιλογές, αλλά και ανάδειξη της δύναμης που έχει ο λαός μας όταν ενώνεται. Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν πρέπει να ιδωθεί μόνο ως τραγωδία, αλλά και ως ένα σημείο αναγέννησης, που μας διδάσκει πως ακόμη και από τα μεγαλύτερα ερείπια μπορεί να γεννηθεί ελπίδα.
Δεν ξεχνούμε τις χαμένες πατρίδες, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο, όλα εκείνα τα μέρη όπου χτυπούσε για αιώνες η καρδιά του Ελληνισμού. Δεν ξεχνούμε, όχι για να συντηρούμε μίση, αλλά για να κρατάμε ζωντανή την ιστορική μας συνέχεια.
Ας είναι η σημερινή ημέρα όχι μόνο φόρος τιμής στους νεκρούς και στους ξεριζωμένους, αλλά και μια υπόσχεση προς τις νέες γενιές. Μια υπόσχεση ότι θα διαφυλάξουμε τη μνήμη, θα διδαχθούμε από τα λάθη μας, και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για μια πατρίδα και μια ανθρωπότητα ενωμένη, δημιουργική και ανοιχτή στο μέλλον».
Είχε προηγηθεί επίσημη Θεία δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλης.
