Όταν ένας πρώην πρωθυπουργός αρθρογραφεί σε μεγάλης κυκλοφορίας κυριακάτικη εφημερίδα, προφανώς και προκύπτει… θέμα. Το θέμα λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις όταν πρόκειται για τον Κώστα Σημίτη, η εφημερίδα είναι η κεντροδεξιά «Καθημερινή», και η συγκυρία συμπίπτει με την κορύφωση της αβεβαιότητας για το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ως αποτέλεσμα των δραματικών συνεπειών της κρίσης.
Ο επί οκτώ χρόνια αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο δεύτερος μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, που επιχείρησε να αυτοπροσδιορισθεί ως ο εκφραστής του αιτήματος για πολιτικό εκσυγχρονισμό, αναλύει τον κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάδα να εξοβελιστεί από την ευρωζώνη, μέχρι το 2014, και παραθέτει αριθμητικά παραδείγματα για το πόσο θα δυσχεράνει η καθημερινότητά μας, και θα υποβαθμιστεί το επίπεδο διαβίωσης.
Επιλέγοντας να απευθυνθεί σε κεντροδεξιό ακροατήριο, τη στιγμή που ο διάδοχός του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και σημερινός Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου βιώνει πρωτοφανή πολιτική αμφισβήτηση, στα όρια της απαξίωσης των ικανοτήτων του, ο Κώστας Σημίτης… υπενθυμίζει ότι θα μπορούσε να διαδραματίσει και πάλι ο ίδιος ρόλο στο μέλλον.
Σε κάθε σενάριο υπερκομματικής κυβέρνησης άλλωστε, το όνομα του Κώστα Σημίτη περιλαμβάνεται σε εκείνους που θα μπορούσαν να επιστρατευτούν, με «προίκα» την οκταετή πρωθυπουργία του, και το γεγονός ότι η Ελλάδα μπήκε επί ημερών του στην ευρωζώνη.
Φυσικά, τα πράγματα… δεν είναι ακριβώς έτσι. Η σημερινή συγκυρία κάθε άλλο παρά σε κυβέρνηση συνεργασίας οδηγεί, με τις δημοσκοπήσεις να δίνουν καθαρό προβάδισμα εξουσίας στη Νέα Δημοκρατία. Ενώ, παρά το ότι έχουν περάσει πλέον επτά χρόνια από τη στιγμή που εγκατέλειψε το Μέγαρο Μαξίμου, ο Κώστας Σημίτης εξακολουθεί να δημιουργεί αρνητικές φορτίσεις στην ελληνική κοινωνία.
Μπορεί να διαθέτει ακόμη την ευχέρεια να «διαβάζει» εγκαίρως και με ορθό τρόπο τις οικονομικές εξελίξεις, η θεωρία ωστόσο απέχει αρκετά από την εμπράγματη πολιτική.
Και στον τομέα αυτό, η περίοδος διακυβέρνησης του τόπου από τον Κώστα Σημίτη έχει συνδεθεί με σκάνδαλα όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, με μια «πλασματική» οικονομική ευημερία (η θεωρία της «ισχυρής Ελλάδας») που αποδείχτηκε ότι κάθε άλλο παρά στην πραγματικότητα ανταποκρινόταν, με μια νοοτροπία διαχείρισης της εξουσίας, και όχι ρήξεων, τομών και αλλαγών.
Η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα μια φυγή ρεαλισμού προς το μέλλον. Όχι πισωγυρίσματα, όχι «πολιτικά μαγειρέματα», όχι εθνική… άνοια, για τις μεγάλες και ιστορικές ευθύνες εκείνων που πυροδότησαν το φυτίλι για να φτάσουμε στην κρίση. Και το φυτίλι το άναψε το ΠΑΣΟΚ. Του Ανδρέα, του Σημίτη, του Γιώργου. Τα «πολλά ΠΑΣΟΚ»…