Άρθρο του Θανάσης Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος – Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)
Σε μια εποχή που η δυσπιστία και η ενόχληση των πολιτών από τους πολιτικούς είναι έντονη και εκφράζεται στην κάλπη με τα μεγάλα ποσοστά αποχής, υπονομεύει πρώτιστα και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Η πολιτική δεν είναι μόνο προτάσεις και προγράμματα, υπερβολικές υποσχέσεις, επιδόματα και κοινωνικές παροχές, είναι πρώτα και κύρια η καθημερινή στάση, συμπεριφορά και ύφος, με το οποίο γίνεται η επικοινωνία ενός πολιτικού προσώπου.
Οι πολίτες απαιτούν ειλικρίνεια, ουσία και σεβασμό και απουσία πολιτικής εκμετάλλευσης προβλημάτων της επικαιρότητας. Ειδικά στο θέμα αυτό οι πολίτες, αντιλαμβάνονται γρήγορα πότε ένα πρόβλημα χρησιμοποιείται για λόγους επικοινωνίας αντί να δοθεί ουσιαστική λύση.
Η τέχνη για να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα είναι να αποφεύγονται τα λάθη που έχουν οδηγήσει στην απαξία του πολιτικού συστήματος, τα τελευταία χρόνια. Στην καθημερινότητα του, πολύ απλά, ένας πολιτικός θα πρέπει να μιλάει λίγο, να “ακούει” πολύ, να μην προκαλεί με τον τρόπος ζωής του, να μην υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών με απλοϊκές και ανέφικτες υποσχέσεις, να μη θεωρεί τον εαυτό του παντογνώστη, να αποφεύγει τις μεγαλόστομες εξαγγελίες, τις “στημένες” εμφανίσεις και γενικά τη φθηνή προπαγάνδα.
Να είναι γνήσιος εκπρόσωπος του πολίτη, με ημερομηνία λήξης και όχι επαγγελματίας πολιτικός, ανεπάγγελτος καιροσκόπος και γυρολόγος, για λόγους προσωπικής επιβίωσης!
Οι πολίτες γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να περιμένουν θαύματα από τους πολιτικούς. Όμως δεν τους αρκούν τα ωραία συνθήματα στις προεκλογικές περιόδους. Δεν πείθονται πλέον. Απαιτούν συνέπεια λόγων και έργων, εντιμότητα στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος και είναι αντίθετοι με τις συνεχείς προσωπικές επιθέσεις, τον λαϊκισμό και την τοξικότητα.
Αυτό, που αρκετοί πολίτες χρεώνουν σε μεγάλο ποσοστό των πολιτικών προσώπων είναι ότι είναι αποκομμένοι από την πραγματική ζωή των πολιτών. Έχουν αποξενωθεί και το μόνο που επιδιώκουν είναι να “κηδεμονεύουν” τους πολίτες, ζητώντας συνεχώς την επιδοκιμασία και το χειροκρότημά τους.
Η διαφορά στη σχέση πολίτη – πολιτικού από τα παλιά χρόνια, είναι ότι κάποτε οι πολιτικοί ενέπνεαν σεβασμό γιατί εκπροσωπούσαν αξίες ενώ σήμερα εκπροσωπούν και αναπαράγουν συμφέροντα με αποτέλεσμα οργή και θυμό από τους πολίτες.
Παλαιότερα οι πολιτικοί ήταν ο καθρέφτης των ονείρων των πολιτών
για ένα καλύτερο αύριο, σήμερα είναι η επιτομή των απογοητεύσεων τους.
Και για να κλείνουμε το θέμα, οι πολίτες σήμερα δεν με “μισούν” την πολιτική, μισούν την υποκρισία την αδιαφορία και δεν αντέχουν άλλο τις διαρκείς διαψεύσεις και τα σκάνδαλα από το πολιτικό σύστημα.