Κάποτε, η κεντρική πλατεία των Τρικάλων ήταν η καρδιά της πόλης. Ένας τόπος αναμνήσεων, με πράσινο, με ζωή, με ψυχή! Ένα μέρος που θυμόμασταν με νοσταλγία, ένα κόσμημα που μας έκανε περήφανους. Και μετά… ήρθε το μέλλον.
Και τι μέλλον! Σχεδόν τέσσερα ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν για να μας παραδώσουν αυτό το… τσιμεντένιο έκτρωμα! Ναι, καλά ακούσατε! Τέσσερα χρόνια! Στο διάστημα αυτό, θα μπορούσαν να είχαν χτιστεί πυραμίδες, να είχαν ανακαλυφθεί νέοι πλανήτες, ή έστω, να είχε μάθει ο σκύλος μου να μιλάει ελληνικά! Και το καλύτερο; Χιλιάδες, μα χιλιάδες ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου πετάχτηκαν στην άβυσσο του… μοντέρνου! Για να μας παρουσιάσουν τι ακριβώς; Ένα απέραντο γκρίζο, μια θλιβερή εικόνα που κάνει την καρδιά σου να σφίγγεται και τα μάτια σου να αναζητούν απεγνωσμένα έστω και ένα δέντρο της προκοπής!
Ο τέως “έξυπνος” δήμαρχος, κύριος Παπαστεργίου, άραγε αισθάνεται υπερηφάνεια για αυτό το “έργο”; Νιώθει ότι έβαλε το λιθαράκι του στην αισθητική αναβάθμιση της πόλης; Ειλικρινά, αναρωτιόμαστε αν είδε το τελικό αποτέλεσμα με τα ίδια του τα μάτια, ή αν απλά του έδειξαν μια ωραία μακέτα και είπε “ΟΚ, πάμε!” Και όχι, δεν είμαστε αναχρονιστικοί. Δεν ζούμε στο παρελθόν. Αλλά, ευτυχώς, η όραση και στα δύο μας μάτια ακόμα καλά κρατεί! Και το πιο σημαντικό: δεν βόσκουμε στο σανό που μας πασάρουν! Δεν τρώμε αμάσητο ό,τι μας σερβίρουν ως “πρόοδο” και “ανάπτυξη”, όταν στην πραγματικότητα είναι απλά… τσιμέντο και απογοήτευση.
Δείτε το βίντεο στο κανάλι antonis cooken στο youtube και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Ετοιμαστείτε για μια σκληρή, αλλά αληθινή, αναμέτρηση με την πραγματικότητα της “νέας” κεντρικής πλατείας των Τρικάλων!