Στο νομό Τρικάλων και συγκεκριμένα στον Δήμο Πύλης, στο χωριό Αθαμανία/Μουτσιάρα, βρίσκεται ένα ανείπωτης ομορφιάς φαράγγι, το «Στενό της Αθαμανίας», όπως το ονομάζουν και τα τελευταία δύο χρόνια γίνεται ολοένα και περισσότερο γνωστό. Σε αυτό σημαντικό ρόλο έχουν διαδραματίσει και οι διάφοροι ορειβατικοί σύλλογοι και οργανώσεις, οι οποίες έχουν οργανώσει πεζοπορίες/διάσχιση του φαραγγιού από τη μια και από την άλλη έχουν φροντίσει -στο βαθμό που μπορούν- να σηματοδοτήσουν [κυρίως με τη χρήση «κούκων» (πέτρες η μία πάνω στην άλλη σχηματίζουν μικρό πύργο)] και να τοποθετήσουν σχοινιά, όπου είναι αναγκαίο.
Το Στενό της Αθαμανίας, είναι η συνέχεια του Μουτσιαρίτικου ποταμού καθώς ξεκινάμε από τη Μουτσιάρα/Αθαμανία (αντίθετα από τη ροή του ποταμιού), συνθέτοντας ένα καταπληκτικό τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς με πρωταγωνιστικά στοιχεία τους μοναδικούς γεωλογικούς σχηματισμούς των πετρωμάτων και τους καταρράκτες που «πέφτουν» στο φαράγγι από τις πλευρές του (κυρίως την αριστερή πλευρά, όπως προχωράμε από την Αθαμανία/Μουτσιάρα προς το Στενό).
Ξεκινώντας από το χωριό, με το που αφήνεις τον αγροτικό δρόμο μες στο δάσος και μπαίνεις μες στην ποταμιά το τοπίο αλλάζει. Χρειάζεται να περάσεις μέσα από το νερό συχνά – πυκνά, οπότε σίγουρα βρέχεσαι στα πόδια σου. Καθώς προχωράς, τα φαράγγι αρχίζει να στενεύει και γίνεται συναρπαστικό. Τότε συναντάς τον πρώτο καταρράκτη, που στην ουσία είναι νερό που αναβλύζει από τα σπλάχνα της πλαγιάς σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες, κάτι παρόμοιο με το «Πάντα βρέχει», το οποίο ένας ντόπιος πεζοπόρος, ο Βασίλης, το ονόμασε «Ντουζιέρες»
Αφήνοντας τις «Ντουζιέρες», οι γεωλογικοί σχηματισμοί των πετρωμάτων γίνονται ολοένα και περισσότερο πιο εντυπωσιακοί, το φαράγγι στενεύει ακόμα περισσότερο και μετά (από μια ώρα περίπου) σε μια στροφή, προβάλλει ο «μεγάλος καταρράκτης» να πέφτει «γλυκά» από ύψος 20 μέτρων περίπου (πάνω κάτω). Η χρήση κράνους είναι απαραίτητη (φωτογραφίες-2 και 2α).
Μετά τον «μεγάλο καταρράκτη» συναντάς άλλους δύο καταρράκτες, με ελάχιστο ή καθόλου νερό (εξαρτάται από την εποχή, φωτογραφία 3) και έπειτα από μία ώρα χάλαρό περπάτημα φτάνεις σε ένα μέρος του ποταμιού σαν «ξέφωτο», ακριβώς πριν τη διάσχιση του «Στενού». Ώρα για ξεκούραση και προετοιμασία για τη διάσχιση (σε αυτό το μέρος οι περισσότεροι/ες αφήνουν τα πράγματά τους). Ήδη, το άνοιγμα σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να φανταστείς τη μαγεία που θα συναντήσεις…
Το ξεκίνημα της διάσχισης του Στενού, σε καλωσορίζει με βρέξιμο ως την κοιλιά-στήθος περίπου (ανάλογα με το ύψος). Φυσικά κάποιος/α μπορεί να κολυμπήσει. Προχωρώντας, φτάνεις στο πιο στενό μέρος του φαραγγιού, όπου χρειάζεται -για να μην κολυμπήσεις, αν δεν θέλεις- να χρησιμοποιήσεις σκοινιά που είναι στη μια πλευρά του φαραγγιού. Εδώ η επαφή με τα πετρώματα είναι άμεση, αφού «περπατάς» πάνω σε αυτά… Το πέρασμα είναι πολύ στενό και το ποτάμι βαθύ. Είναι το πιο εντυπωσιακό σημείο του φαραγγιού μαζί με τον τελευταίο καταρράκτη
Ζώντας αυτήν την ανεπανάληπτη εμπειρία συνεχίζεις τη διάσχιση του φαραγγιού, πάντα μέσα στο νερό και φτάνεις σε ένα σημείο, όπου το ποτάμι είναι βαθύ (1,5 μέτρο περίπου όταν το πέρασα εγώ) και λίγο ορμητικό. Για να συνεχίσεις χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις ένα σκοινί και να αναρριχηθείς (περίπου 2 μέτρα). Ένα πεσμένο δέντρο που έχει σφηνώσει στο άνοιγμα του φαραγγιού, βοηθά στην αναρρίχηση. Είναι προφανές ότι αυτό το τμήμα, καλό είναι κάποιος να το περάσει υπό την εποπτεία έμπειρων ατόμων, όπως συνοδών βουνών, ορειβατών, κ.λπ., κυρίως, όμως, επαγγελματιών.
Μετά από αυτό προχωράς λίγο και φτάνεις στο τέλος του φαραγγιού, το οποίο είναι αδιέξοδο και βρίσκεσαι σε ένα εκπληκτικό θέαμα: το θεριό καταρράκτη (έτσι θα τον χαρακτήριζα, λόγω της ορμής και της συνακόλουθης βοής του). Από ύψος 12-15 μέτρων περίπου, στο τέλος του φαραγγιού, να πέφτει ορμητικά και με μεγάλη ποσότητα νερού και να σε καλωσορίζει, προσφέροντάς σου το «μυστικό» του φαραγγιού
Στα φαράγγια, συνήθως, οι καταρράκτες σχηματίζονται κατά μήκος του ποταμού, λόγω της υψομετρικής διαφοράς. Αυτό που συναντάς στο «Στενό της Αθαμανίας»/Μουτσαριώτικο Στενό είναι μοναδικό: Νερά πέφτουν από τις πλαγιές με τα απίστευτα γεωλογικό-μορφολογικά πετρώματα σχηματίζοντας καταρράκτες. Το θέαμα μοναδικό και η εμπειρία -εμπειρία ζωής- αξέχαστη.
ΥΣ-1. Χρειάζεται προσοχή, ιδιαίτερα στο τελευταίο τμήμα του φαραγγιού και θα έλεγα ότι καλό είναι κάποιος να το διασχίσει με τη βοήθεια επαγγελματιών. Τηλεφωνική σύνδεση δεν υπάρχει, παρά μόνο στην αρχή του φαραγγιού Οι φωτογραφίες είναι δικές μου και του συνοδού βουνού Αχιλλέα Κόκκοβα/Ορεσίβιοι.
ΥΣ-2. Το κείμενο δεν αποτελεί -σε καμία περίπτωση- οδηγό. Αποσκοπεί στην ανάδειξη του μεγαλείου του Στενού της Αθαμανίας ή του Φαραγγιού των Καταρρακτών, όπως θα το ονόμαζα εγώ εναλλακτικά.
Ο Θεόδωρος Θάνος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Δημότης Δήμου Μετεώρων