Κρύο… Ήρθε απότομα… Όπως έρχονται όλα πλέον στη ζωή μας… Έχουμε όμως σκεφτεί καθόλου ότι ένα κομμάτι του κόσμου αυτού το κρύο το βιώνει πολύ διαφορετικά!!! Το βιώνει έξω στο δρόμο και κοιμάται μέσα σε χαρτόκουτα, κάτω από γέφυρες, ακόμα και μέσα σε κάδους σκουπιδιών… Δεν είναι σενάριο από ταινία, αλλά πράγματα που συμβαίνουν ακόμα κι εδώ στην πόλη μας… Ούτε είναι άνθρωποι από έναν άλλον πλανήτη, γιατί κάποιοι τους κοιτάζουν κι έχουν ένα βλέμμα λες κι αναρωτιούνται από πού βρέθηκαν όλοι αυτό.
Είναι άνθρωποι που πριν λίγο καιρό είχαν κάποιοι απ’ αυτούς μια οικογένεια, ένα σπίτι και μια δουλειά. Είναι κι αυτοί ένα κομμάτι από εμάς που όχι απλά πρέπει να το δεχτούμε, αλλά πρέπει να δώσουμε και την αμέριστη προσοχή μας και τη βοήθειά μας και να βρούμε τρόπους για να τους βοηθήσουμε να ξαναβρούνε ένα σπίτι όλοι τους… Αυτό που λέω δεν είναι ουτοπικό, είναι αυτό που πραγματικά πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε.
Άλλοι συλλογικά κι άλλοι ατομικά. Ο καθένας με τον τρόπο του. Προσπαθήστε να φερθείτε σε αυτούς τους ανθρώπους όπως θα θέλατε να σας φερθούν και σε ‘σάς εάν βρισκόσασταν στη θέση τους… Οι καιροί που περνάμε είναι επικίνδυνοι κι από τη μια μέρα στην άλλη, έρχονται τα πάνω κάτω… Ήρθε η ώρα πραγματικά να δείξουμε τί σημαίνει Έλληνας.
Να δείξουμε έμπρακτα το τί πρεσβεύουμε και το βοηθάτε αλλήλους και να δείξουμε σε όλον τον κόσμο αλλά και στους εγχώριους προδότες πως οι Έλληνες ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε μια οικογένεια όσο κι αν θέλουν να μας περάσουν ότι μας χωρίζουν… Ας κάνουμε κάτι για όλους ενωμένοι.
Υ.Σ. Αν και οι Έλληνες φημίζονται για τη διχόνοια που είχαμε πολλές φορές κατά το παρελθόν, θα πρέπει να θυμίσουμε πως οι Έλληνες φημίζονται πως πάντα λίγο πριν το τέλος, ενωνόμαστε και πολεμάμε τον εχθρό είτε είναι εσωτερικά παράσιτα είτε εξωτερικά.
.