Κάποτε, αν και οι καφετερίες και άλλα συναφή ήταν πιο λογικό να αναπτυχθούν παραποταμίως, αποφασίστηκε η πεζοδρόμηση τμήματος της οδού Ασκληπιού.
Στη συνέχεια με περισσή αδηφαγία οι καταστηματάρχες επεκτάθηκαν σχεδόν στο σύνολο του πεζοδρόμου με τραπεζοκαθίσματα, κατασκευές και αλεξήλια, κοινώς τέντες. Οι δενδροστοιχίες εξαφανίστηκαν. Τις απολαμβάνουμε μόνο σε παλιές φωτογραφίες. Με λίγα λόγια ο πεζόδρομος κατάντησε τσαντίρι-μαχαλάς.
Προς τιμή της η τωρινή Δημοτική Αρχή περιόρισε την αναρχία, ο πεζόδρομος ανέπνευσε και πλην κακόπιστων δημοτών όλοι χειροκροτήσαμε για το αποτέλεσμα. Μα λογαριάσαμε χωρίς τη ψηφοθηρία, που θόλωσε την ευθυκρισία της Δημοτικής Αρχής.
Όπως είναι γνωστό στη χώρα μας τα θαύματα κρατάνε για λίγο, διότι «του Έλληνα ο τράχηλος ευπρέπεια κοινόχρηστου χώρου δεν αντέχει». Οι καταστηματάρχες με την ψηφοθηρική ανοχή της Δημοτικής Αρχής επανήλθαν σε μια ηπιότερη εκδοχή του τσαντίρι-μαχαλάς.
Ντροπής πράγματα. Πότε τελικά είχε δίκαιο η Δημοτική Αρχή; Όταν φρόντισε για την καλαισθησία του πεζοδρόμου και μιλούσε με «ψεύτικα λόγια και μεγάλα» για «ερωτεύσιμη» Ασκληπιού ή τώρα, που τον πούλησε «αντί τριάκοντα ψήφων»;
Μήπως οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της πλειοψηφίας, αντί να μαζεύονται, για να ακούνε κλασική μουσική στο γραφείο του Δημάρχου, θα πρέπει να εξηγήσουν στους δημότες τις τραγελαφικές επιλογές τους και ανοχές αλλά και να ζητήσουν τουλάχιστον συγγνώμη για τις αυταπόδεικτες ενοχές τους για τον ευτελισμό του δημόσιου χώρου;
Δυστυχώς, αν και το οφείλουν, δε θα τολμήσουν να δώσουν καμία πειστική απάντηση στους δημότες. Για την περίπτωσή τους ισχύει διασκευασμένα αυτό που είπε ο Χάρι Τρούμαν: «Αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους για τρίτη φορά με μια συγγνώμη».
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της αντιπολίτευσης, αφού συνέργησαν για την καλαισθησία του πεζοδρόμου, δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν πρέπει τώρα να συνεργούν για την ακαλαισθησία του; Γιατί δε φέρουν το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο; Προσδοκούν μήπως μερίδιο των «τριάκοντα ψήφων»;
Τελικά η τωρινή Δημοτική Αρχή αλλά και το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου θα λάβει περίλαμπρη θέση στην ιστορία του Δήμου Τρικκαίων. Με χρυσά γράμματα θα αναγραφεί: Έχουν ψηφίσει Κανονισμό για τη χρήση των κοινόχρηστων χώρων και αδυνατούν να τον εφαρμόσουν στοιχειωδώς!
Ανικανότητα διαχείρισης του αυτονόητου ή ιδιοτελής στάση προς άγραν ψήφων, για να καταδικάσουν σε μια ακόμη τετραετία μιζέριας το Δήμο Τρικκαίων; Είναι άξιο επιστημονικής έρευνας το γιατί επιμένουν να υπερασπίζονται την αποτυχία τους.
Ίσως για την παρούσα Δημοτική Αρχή να ισχύει ο λόγος του ιστορικού Παπαρρηγόπουλου: «Έχει περισσοτέραν φιλοδοξίαν παρά πραγματικήν αξίαν, περισσότερον πόθον να καταλάβει την αρχήν παρά ικανότητα να την ασκήσει…φέρει εις το μέτωπον την μοιραίαν σφραγίδα της αποτυχίας».
.