Η φορητή συσκευή -που μέχρι στιγμής έχει δοκιμασθεί με επιτυχία σε πειραματόζωα- προορίζεται για ανθρώπους που πάσχουν από αναπνευστική ανεπάρκεια. Οι ασθενείς αυτοί σήμερα συχνά είναι καθηλωμένοι στο κρεβάτι και εξαρτημένοι από μεγάλα μηχανήματα για την αναπνοή τους, πράγμα που εξασθενεί τους μυς τους και επιβαρύνει την ποιότητα ζωής τους.
Ο φορητός «πνεύμονας», με την ονομασία Paracorporeal Ambulatory Assist Lung (PAAL), προς το παρόν απαιτεί να είναι συνδεδεμένος με μια ξεχωριστή φορητή φιάλη οξυγόνου, αλλά ήδη βρίσκονται υπό δοκιμή τεχνητοί πνεύμονες χωρίς τέτοια φιάλη. Η σύνδεσή του μηχανήματος με το σώμα γίνεται με ένα μικρό σωλήνα μέσω του λαιμού.
Τέτοιες συσκευές μπορεί να χρησιμοποιηθούν επίσης σε ανθρώπους που αναρρώνουν μετά από μια σοβαρή λοίμωξη των πνευμόνων ή που περιμένουν να κάνουν μεταμόσχευση πνευμόνων.
Η δημιουργία τεχνητού πνεύμονα έχει αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολο έργο από ό,τι της μηχανικής καρδιάς. Όπως ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής Ουίλιαμ Φέντερσπιλ του Πανεπιστημίου του Πίτσμπεργκ, σύμφωνα με το “New Scientist”, «η καρδιά είναι απλώς μια αντλία, αλλά οι πνεύμονες έχουν μια τρομερή ικανότητα για ανταλλαγή αερίων (σ.σ. οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα), κάτι που καμία ανθρώπινη τεχνολογία δεν μπορεί καν να πλησιάσει από άποψη αποδοτικότητας».
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό “Journal of Heart and Lung Transplantation”, δοκίμασαν τον φορητό τεχνητό πνεύμονα σε τέσσερα πρόβατα, δείχνοντας ότι η συσκευή μπορεί να οξυγονώσει κανονικά το αίμα των ζώων για έξι ώρες, ενώ θα μπορούσε να «δουλέψει» έως και πέντε μέρες. Θα ακολουθήσουν νέες δοκιμές σε πειραματόζωα, προτού γίνουν δοκιμές σε ανθρώπους.
Ένας άλλος τεχνητός πνεύμονας αναπτύσσεται παράλληλα από ερευνητές του Πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον του Πίτσμπεργκ. Και σε αυτή την περίπτωση, η συσκευή απαιτεί μια ξεχωριστή φορητή φιάλη οξυγόνου.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ