Ζούμε σίγουρα μια γκρίζα και ζοφερή πραγματικότητα, με τον φόβο της εξάπλωσης του κορονοϊού και στην πόλη μας να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας. Οι μέρες τον τελευταίο καιρό κυλάνε όλες ίδιες, λες και έχει σταματήσει ο χρόνος. Τα πάντα κινούνται και περιστρέφονται γύρω απ’ αυτό, είναι γεγονός πως η ζωή και η καθημερινότητα όλων μας έχει αλλάξει.
Μια ακόμη νύχτα στα Τρίκαλα, βροχερή, σκοτεινή, έρημη και απόκοσμη. Πάνω στα νερά της βροχής μια πεταμένη μάσκα, έμεινε να μας θυμίζει τις μέρες που περνάμε.
Κουράγιο αδέλφια, μετά την καταιγίδα πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο και ο ήλιος. Σ’ αυτή την δοκιμασία, ας παραμείνουμε όλοι ενωμένοι και κυρίως ας σεβαστούμε την ατομική μας υγεία, την υγεία των δικών μας ανθρώπων και του κοινωνικού συνόλου. Όλα θα περάσουν!