Για την Σούλα Μερεντίτη ο εκλιπών πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ήταν τα πάντα… Πολιτικής ηγέτης, σύντροφος και συνοδοιπόρος στους αγώνες, καρδιακός φίλος και κουμπάρος. Η σχέση τους, οικογενειακή και προσωπική, πολύ στενή και άρρηκτα δεμένη με την πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ.
Μοιραίο ήταν λοιπόν ο θάνατος του Κώστα Σημίτη να την συγκλονίσει και να την κάνει να αισθανθεί βαθιά θλίψη και οδύνη.
Στο παρελθόν ο Κώστας Σημίτης και η σύζυγος του Δάφνη, είχαν αγοράσει οικόπεδο στη Βλάχα Ελάτης, ακριβώς για να είναι δίπλα με τους αγαπημένους τους κουμπάρους Θωμά και Σούλα Μερεντίτη. Τέτοιο δέσιμο και φιλία είχαν μεταξύ τους.
Σε ανάμνηση Κώστα Σημίτη, η Σούλα Μερεντίτη ανέβασε στο προσωπικό της προφίλ στα social media μια ανάρτηση, που έγραφε:
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Κώστα Σημίτη στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, τότε, συναντήθηκε με το σύζυγό μου περίπου το 1975, αγωνιζόμενοι να θεμελιώσουν το ΠΑΣΟΚ που τότε χτιζόταν. Η πολιτική σχέση πολύ γρήγορα εξελίχτηκε σε φιλική. Αρχικά με τον Θωμά ανέπτυξαν μια περίεργη, αταίριαστη με μια πρώτη ματιά, φιλία. Εξωστρεφής, λαϊκός και γλεντζές ο Θωμάς, τα ακριβώς αντίθετα ο Σημίτης. Κι όμως έγιναν στενοί φίλοι.
Η βάφτιση του Δημήτρη το 1978 έδεσε τη σχέση και την έκανε οικογενειακή.
Ζήσαμε πολλά μαζί οι δυο οικογένειες. Πάσχα στα Τρίκαλα ή τη Βλάχα, καλοκαίρια στην Πρέβεζα και στο Ρέθυμνο, χειμώνες στα ορεινά των Τρικάλων… Όμορφες και ουσιαστικές συζητήσεις για όλα τα θέματα. Πάντα απλός και ανεπιτήδευτος, όπως ταιριάζει σε άνθρωπο που δεν πασχίζει να αποδείξει κάτι που δεν είναι. Με ευγενικό και σπιρτόζικο χιούμορ, με σεβασμό στην άποψη του συνομιλητή, με ενδιαφέρον για την άλλη οπτική στα πράγματα. Δεν επεδίωκε ποτέ να επιβάλει την άποψή του, αλλά ήταν πρόθυμος να εξηγήσει σε οποιονδήποτε αυτό που έλεγε.
Ακόμα κι όταν ήταν πρωθυπουργός, ακόμα κι όταν προήδρευε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έδειχνε πάντα ανθρώπινο και αληθινό ενδιαφέρον για μένα, τον Θωμά και τα παιδιά. Είχε πάντα χρόνο για τους φίλους του.
Έβρισκε χρόνο, ανάμεσα στη χάραξη και παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου, να ρωτήσει πώς πάνε οι σπουδές των παιδιών. Είτε ήταν βουλευτής ή υπουργός, ακόμα και πρωθυπουργός, είτε όχι ήταν πάντα δίπλα μας, στα ευχάριστα και τα δυσάρεστα.
Στην πορεία της ζωής του – που κάθε άλλο παρά ανέφελη ήταν – ευτύχησε να έχει δίπλα του τη Δάφνη, σταθερό και ισότιμο συμπαραστάτη.
Μου είναι δύσκολο να γράψω αντικειμενικά και σύντομα για τον Πρόεδρο. Μου είναι ακόμα πιο δύσκολο να συμβιβαστώ με την απώλειά του. Με την προσωπικότητά του ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος που καθόρισε και θα καθορίζει την πορεία της ζωής μας.
Θα τον θυμάμαι πάντα με απέραντο σεβασμό, αγάπη και ευγνωμοσύνη.
