Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα και όποιος γνωρίζει την απάντησή του μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις στη χώρα μας. Το ερώτημα είναι πότε θα σταματήσει η Ελλάδα και μια αναδιάρθρωση του χρέους της να συνιστούν απειλή για τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες αλλά και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πότε, δηλαδή, θα μπορεί να πει το Βερολίνο ότι «εντάξει, τώρα και να κάνετε ένα κούρεμα της τάξης του 40% στα ομόλογά σας δεν μας πειράζει, είμαστε προετοιμασμένοι και προφυλαγμένοι». Είναι προφανές ότι τώρα, ακόμη, δεν είναι έτοιμοι γι’ αυτό το ενδεχόμενο και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να το πάνε πιο πίσω. Οι Γερμανοί, αλλά και οι άλλοι βασικοί δανειστές μας, θα ήθελαν αυτό το «συμβάν» να γίνει οργανωμένα και μέσα σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες. Εδώ όμως γεννιούνται δύο άλλα ερωτήματα· πόσο θα μας αντέξουν αν συμπεριφερόμεθα σαν να μην ξέρουμε ότι έχουμε χρεοκοπήσει και πόσο θα αντέξει η σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Ο πρώτος κίνδυνος είναι σαφής. Είμαστε εκτός στόχων στα έσοδα, δεν έχει γίνει ουσιαστική περικοπή κρατικής σπατάλης και οι μεταρρυθμίσεις βρίσκονται είτε στο ράφι είτε στα χαρτιά. Αν η κυβέρνηση Παπανδρέου συνεχίσει να λειτουργεί όπως τις τελευταίες εβδομάδες, αυτό σημαίνει ότι θα φτάσουμε τον Μάιο να είμαστε έτοιμοι για μια κόκκινη κάρτα από την τρόικα. Οι άνθρωποί της περιμένουν στη γωνία μετά το «άδειασμα» που υπέστησαν από την κυβέρνηση για τα 50 δισ., ενώ αισθάνονται ότι έχει μειωθεί δραματικά ο αριθμός των υπουργών με τους οποίους μιλούν την ίδια «γλώσσα». Εχουν γίνει δηλαδή από τεσσερισήμισι, δύο και κάτι…
Ο κ. Παπανδρέου λέει στους στενούς συνεργάτες του ότι έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και πως ξέρει ότι χρειάζεται μια σφιχτή κυβέρνηση υλοποίησης του Μνημονίου. Εχει ελάχιστο χρονικό περιθώριο για να το κάνει αυτό πράξη.
Ας πούμε ότι η τρόικα θα μας «αντέξει» για ένα διάστημα ακόμη γιατί φοβάται το χάος στην Ελλάδα. Εμείς θα το αποφύγουμε ή θα το προκαλέσουμε μόνοι μας, επιταχύνοντας τις εξελίξεις και ακυρώνοντας τους σχεδιασμούς των δανειστών μας; Τις επόμενες εβδομάδες, αυτό θα κριθεί από το αν ο κ. Παπανδρέου θα λυγίσει απέναντι στο παλιό καλό βαθύ ΠΑΣΟΚ που θα του δείξει τα «δόντια» του σε όλα τα μέτωπα, από τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το κλείσιμο των σχολείων κ.λπ. κ.λπ. Η μάχη θα είναι σκληρή και το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα έχει πολλούς συμμάχους στην Αριστερά, στη ρητορεία σημαντικού μέρους της Ν.Δ. και στις φωνές του λαϊκισμού που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Η έκβαση της μάχης ίσως εν τέλει κρίνει το αν θα γίνει αναδιάρθρωση επισήμως και συντεταγμένα βάσει σχεδίου ή άναρχα και με απίστευτους κοινωνικούς και πολιτικούς κλυδωνισμούς