Γράφει ο Βάιος Φασούλας, Γερμανία
(Από το αρχείο του ΒΦ. Αποκλειστικό άρθρο στην καθημερινή εφημερίδα «Τρικαλινά Νέα» στις 22 Δεκέμβρη 1998. Αλλάζουμε ημερομηνίες και ονόματα, αφαιρούμε κάποια παλιά κόμματα, προσθέτουμε κάποια άλλα καινούργια, παραμένουμε στη λάσπη και..προχωράμε. 06-12-2015)
«Λέγαμε πέρυσι τέτοιον καιρό περίπου για τον προϋπολογισμό το 98 και να δούμε τι θα πούμε φέτος. Λέγαμε λοιπόν ότι: «σφύζει η ελληνική κοινωνία απ’ τα πράσινα πουλιά της ελπίδας. Βράζει, στενάζει και μουγκρίζει το ελληνικό κοινωνικό καζάνι από αηδία, αποδοκιμασία και ντροπή για τον προϋπολογισμό του 98 ανεβά-ζοντας τους σφυγμούς σε επικίνδυνα σημεία. Μια απάνθρωπη και σκληρή λιτότητα, άγνωστη για τα δρώμενα της ελληνικής πραγματικότητας, μας την παρουσιά-ζουν…επιστήμονες μεγάλης εμβέλειας και πρωτόγνωρου βεληνεκές, αρχίζοντας -προ λίγο καιρό- με την «φιλοσοφία» του κ. Σπράους όπου και την άρπαξαν σαν κο-ράκια οι επόμενοι «εκσυγχρονιστές» της ελληνικής πολιτείας που έχουν «μορφω-θεί» ευρωπαϊκά να την κάνουν πράξη.
«Νεοπασοκτζήδες» κατά τ’ άλλα, αριστούχοι ταλαντούχοι στα μεγάλα λόγια, λόγια όπου δεν έφτασαν να γεμίσουν με ληστεμένο από φόρους χρήμα τα συρτάρια της ΟΝΕ τα τελευταία χρόνια και καλούνται τώρα να βάλουν το νυστέρι ακόμα πιο βαθιά, τόσο που βρήκε κόκαλο. Πως αλλιώς να εξηγήσουμε αυτόν τον προϋπο-λογισμό που κάθε άλλο παρά προϋπολογισμός είναι και που έχει ανακοινωθεί και ο επόμενος. Αμ πώς θα το κάνουμε! Ή θα ήμαστε «εκσυγχρονιστές» ή δε θα ήμαστε. Πάνω από 700 φοροφυγάδες πρώτου βαθμού οι οποίοι εξάλλου αποτελούσαν, α-ποτελούν και θα αποτελούν και το παρακράτος, καλούνται να πληρώσουν φόρους. Δε μπόρεσε να τους δαμάσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ όταν ήταν σε πλήρη σύσταση, σύνθεση, οργανωτική δομή, αγωνιστικότητα, είχε και ενότητα και λαϊκή ετυμηγορία και εν πάση περιπτώσει και σοσιαλιστική χροιά, θα τους δαμάσει τώρα που βρίσκεται σε αποσύνθεση και δεν ξέρει τι κάνει και πού πάει;»
Για φέτος τι να πούμε περισσότερο; Να γυρίζουμε γύρω από την πράσινη δη-μαγωγία όπου σε λίγο θα προστεθούν και σημιτικά… πακέτα, γύρω απ’ την κόκκινη λάσπη, γύρω από… γέννημα ιδεών και γύρω από τη φανταστική νεοφιλελεύθερη ρητορεία-φρασεολογία; Θα ζαλιστούμε! Ωστόσο θα αναποδογυρίσουμε το καπάκι για να τα κάνουμε κι εμείς άνω κάτω μιας και όπως παρουσιάζεται η κατάσταση σήμερα, μόνο από θέση ισχύος μπορεί να μιλά κανείς. Δηλαδή για να ακριβολογού-με από θέση βλακείας, με το συμπάθιο. Προϋπολογισμός λοιπόν του 99 με μια κυ-βέρνηση εν αποστολή και δράση, με την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο στό-χαστρό της, με μια ανύπαρκτη «Κεντροαριστερά» και με μερικούς μπερδεμένους «αριστερούς» που άλλοι μοχθούν για τη συγκρότησή της και άλλοι σαν βυζαχτάρικα μοσχαράκια πιπιλίζουν με ευχαρίστηση το όνομά της αποδιοργανώνοντας και πετσοκόβοντας το ελάχιστο που ανθεί και βεβαίως με τα κόμματα της αντιπολίτευ-σης, επίσης, σε ώρα αιχμής, δράσης και πολιτικής αναφοράς. Πολιτικής αναφο-ράς…βλέπουμε ότι κι εμείς αρχίζουμε πια να παίζουμε με τις λέξεις, να δημιουρ-γούμε ένα ήδη δημιουργημένο χαρμάνι απ’ τα υλικά που αναφέραμε και να χτίζου-με, τι; Μήπως την «Κεντροαριστερά» που επώδυνα χρησιμοποιήθηκε πριν τη σύ-στασή της σαν μια γυναίκα πόρνη (ας μας επιτραπεί να χρησιμοποιήσουμε και μια φράση της κ. Παπαρήγα) από εραστές έλληνες και ευρωπαίους… αριστερούς; Και τι έκανε η κ. Παπαρήγα προς αυτή την κατεύθυνση; Φτάνει ο στείρος αφορισμός και εξορκισμός που, πέρα απ’ την εκτίμηση που έχουμε στο ΚΚΕ. μας θυμίζει μάντεις, ταχυδακτυλουργούς και εξορκιστές παλιών εποχών;
Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά τα 161, «ναι σε όλα» και τα 136 «όχι σε όλα» με-ταξύ και τα «ναι» των τρικαλινών συμπολιτών του ΠαΣοΚ. που σίγουρα έχουν α-πογοητεύσει πολλούς κι ας κρατήσουμε το αφούγκρασμα του απόηχου που άφησε με τη λήξη της η βουλή των ελλήνων, 21.12.1998 με… επιτυχία, ας ξεμπλέξουμε μ’ αυτόν και να μείνουμε λίγο στο ευρύτερο χάσμα της ελληνικής αριστεράς. Σ’ αυτή δηλαδή που σε πρώτη γραμμή ανήκει η κ. Παπαρήγα με το κόμμα της, στη δεύτερη ίσως και τελευταία που ανήκει ο κ. Κωνσταντόπουλος με το δικό του κόμμα, ένα μέρος -θέλουμε να το πιστεύουμε- του ΠαΣοΚ. ανήκει κι αυτό και βεβαίως, αν θέ-λει, το ΔΗΚΚΙ που, κατά την άποψή του, γεννά ιδεολογία κι ας κάνουμε μια προ-σπάθεια να συγκεντρωθούμε στα δρώμενα παρατηρώντας ότι:
Πολλά ακούγονται στις μέρες μας, πολλά γίνονται και άλλα πολλά που δεν γίνονται. Μέσα σ’ αυτό το ανακατωμένο… γίγνεσθαι βλέπουμε μεγάλες ή μικρές δι-ελκυστίνδες, που άλλοτε θυμίζουν δέντρα στην αγριότητα της φύσης και άλλοτε μι-κρές και λιμνάζουσες λίμνες, καταπράσινες απ’ τη ρουτίνα και την ενέργεια, που όμως άλλα αφήνονται και πεθαίνουν σαν ψάρια κάτω από λιμνασμένα νερά και άλ-λα προσπαθούν να γλιτώσουν αναζητώντας τη ζήση.
Δεν λείπει το φαινόμενο κι από ορισμένα δέντρα που μοιάζουν με φορτωμένες καστανιές όπου οι καρποί τους, άλλοι αδιάφοροι απ’ τους ανέμους που δέχονται, «δένονται» περισσότερο στα σαρακοφαγωμένα κορμιά και σάπιες ρίζες τους έτσι που σίγουρα κάποια στιγμή θα τα γκρεμίσουν οι ίδιοι, άλλοι που δεν αντέχουν και πέφτουν μισογινωμένοι σαν αγένωτα αβγά και αναζητούν μια φωλιά για να συ-νεχίσουν την επώασή τους και άλλοι που δεν περιμένουν υψηλές θερμοκρασίες για να ανοίξουν, αλλά πέφτουν και αναζητούν τη σωστή εξέλιξή τους.
Μήπως πρόκειται για ιδεολογική αλλοίωση ή για εθισμό; Μήπως πρόκειται για πολιτική παρακμή και κοινωνική κατάπτωση; Ή μήπως πρόκειται για μια ανα-μενόμενη μέθεξη που όμως κάποιος και από κάπου πρέπει να ξεμυτίσει προβάλλο-ντας τη δική του αρένα ή αλώνι έτσι που να μπορέσει να συγκεντρώσει και να πε-ρισώσει όχι μόνο ό, τι απ’ αυτά έχουν απομείνει και έχουν υποστεί δήωση και απεί-θεια απ’ τους ανέμους που προκάλεσαν, που πίστεψαν και που γονάτισαν, αλλά την πάση θυσία προάσπιση αυτής της ιδέας; Μήπως έτσι μπορέσει και δοθεί μια και μοναδική ευκαιρία σε εστίες που συγκροτούν την …ιδέα, την οποία πολλοί επικα-λούνται και που έχουν υποστεί διαφορετικές αλλοιώσεις, θα έχουν την ευκαιρία να σωθούν και να ανασυνταχθούν; Κι αν αυτά γίνονται δεκτά, ποιος ο τρόπος ή η μέ-θοδος για την υλοποίηση μιας αριστεράς, εκφραστής των σημερινών δεδομένων, αχαλίνωτη και καθαρή ή μιας «Κεντροαριστεράς» που προαναφέραμε που να μπο-ρεί να καλύπτει όλο το φάσμα των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων;
Μήπως ένας τρόπος είναι κι αυτός απ’ τους πασοκικούς βομβαρδισμούς σε βάρος της αριστεράς που μας θύμισαν τον πρόσφατο Περσικό και τις «προτιμή-σεις» τους «ναι μεν αλλά», με την στείρα εμμονή στην παρανομία και σφράγιση του εκλογικού νόμου που εκφράζει μόνο μοναρχικά, απολυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα και στη μη αποδοχή της καθιέρωσης της απλής αναλογικής; Ή μήπως στο όλο πολιτικό ανάστημα του ΠαΣοΚ. ενός νέου Πα.Σο.Κ. που ο πρόεδρός του το έχει κάνει ξένο απ’ την ελληνική πραγματικότητα και απλησίαστο για τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και το στήριξαν και το οδηγεί στη κοινωνική συρρί-κνωση και πολιτική αλλοίωση; Ή μήπως με μεθόδους του ΚΚΕ. που φαίνεται ότι το πρόβλημα που έχει δεν είναι ούτε η ΟΝΕ και η Ε.Ε., ούτε το Πα.Σο.Κ. κι ούτε βέ-βαια η Ν.Δ., αλλά ο ΣΥΝ ο οποίος έχει τολμήσει για τα παραπάνω που άπτονται με συνεργασίες, αλλαγές νόμων κ.λ.π. και που η κ. Παπαρήγα στην προσπάθειά της να ξεφουσκώσει το πολιτικό της μπαλόνι κατά την ομιλία της στον προϋπολογισμό, ξε-κίνησε το λόγο της με την πολιτική της αναφορά στις κινήσεις του ΣΥΝ;
Ξεχνώντας ή αδιαφορώντας παντελώς τα δρώμενα των ημερών μας, σε αντί-θεση έχουμε τη μονοκρατορία που έχει επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις της για τη μόνιμη παραμονή της -κάτι που αποτελεί άρνηση και αντίφαση σε σχέση με τις άλ-λες ευρωπαϊκές χώρες- για την επαναφορά του διπολισμού… (μήπως και έλειψε ως τώρα, απλά εντείνει τις προσπάθειες για ολοκληρωτική αντεπίθεση…) και την ε-ναλλαγή της εξουσίας από τους δυο «μονομάχους», πράγμα που αυτή τη φορά άρ-γησε. Και δεν άργησε μόνο για τον αντίπαλο μονομάχο όπου μένει άνεργος, αλλά άργησε για το λαό που αρχίζει σιγά και σταδιακά να περνά στα στάδια της αδιαφο-ρίας και της συνήθειας όπου και τον οδηγούν στην πολιτική σήψη και, δυστυχώς, η αριστερά έχει την πιο μεγάλη ευθύνη. Κι αυτό ακριβώς είναι η επιδίωξη των μεγά-λων κομμάτων των οποίων τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια και η μη συμμετοχή μέρος των πολιτών στις εκλογές, όσο κι αν δε φαίνεται, εκείνους που βοηθά και σε κάθε περίπτωση είναι τα μεγάλα κόμματα.
Οι πολιτικές των κομμάτων εξουσιών που ασκούνται προς αυτή την κατεύ-θυνση είναι πολιτικές προσπάθειας να «απεγκλωβιστεί» ο αδιάφορος ψηφοφόρος, να ακούσει τα μηνύματα της «εκσυγχρονισμένης» σοσιαλδημοκρατίας και του σύγ-χρονου φιλελευθερισμού, να σφυρηλατείται αδιάκοπα και να τροφοδοτείται με προπαγανδιστικό υλικό ότι για την Ελλάδα μόνο ένα κόμμα μπορεί να παίξει ρόλο και να δώσει λύσεις. Προς αυτή την κατεύθυνση όπως είναι λογικό, παρά τα εσω-τερικά της προβλήματα κινείται και η Ν.Δ. η οποία βγαίνει… κερδισμένη όπου μπροστά στις χαμένες ευκαιρίες συνεργάστηκε με το ΚΚΕ. σε αντίθεση με το ΣΥΝ που συνεργάστηκε με το ΠαΣοΚ. και πυρπολήθηκε πολιτικά. Εύλογα θα μπορού-σαμε να πούμε ότι αυτές οι «συνεργασίες» αφήνουν κι έναν αντιφατικό απόηχο: Απ’ τη μια ακούγεται η λέξη «συνεργασία» με άλλα κόμματα που σημαίνει συγκυ-βέρνηση-συνασπισμός- και απ’ την άλλη η παραμονή του μονοκομματισμού κι ο εμφύλιος, αλλά μονομερής πόλεμος της αριστεράς.
Μια άλλη παράμετρος που βγαίνει μέσα απ’ αυτή την αντίφαση είναι τόσο η ανισορροπία των δύο κομμάτων όσο και η ατέρμονη ανακατάταξη στους χώρους των δυνάμεων. Η αντίθεσή μας δεν ύστατε στα περί συνεργασιών ακόμα κι όταν πρόκειται για διαφορετικές από ιδεολογική άποψη παρατάξεις, αλλά ο τρόπος λει-τουργίας αυτών των συνεργασιών, που παντού και πάντα πρυτανεύει η πολιτική εκμετάλλευση. Και πάνω σ’ αυτά ίσως η κ. Παπαρήγα θα μπορούσε να μας ξεμπλέ-ξει απ’ τον πολιτικό λαβύρινθο και το νήμα της Αριάδνης για να μπορέσουμε να δούμε πού επί τέλους οδηγεί η δική τους πολιτική και παν απ’ όλα αντιευρωπαϊκή. Οι ολοσχερώς αποτυχημένες για την Ελλάδα βολιδοσκοπήσεις με τους πειραματι-κούς «σοσιαλιστικούς» λικβινταρισμούς για μια «Κεντροαριστερά» και η μετεξέλιξη σε προσπάθειες του ΣΥΝ για μια πραγματική αλλαγή (όσο αυτό κι αν ενοχλεί) αποτελεί μια πολιτική αναφορά και παράλληλα είναι μια πρόκληση της συνειδητο-ποίησης των πραγμάτων για ανθρώπους που λέγονται σοσιαλιστές ή κομμουνιστές και τους ηγέτες αυτών που -όχι ότι θέλουν-αλλά ταίριασε να ανήκουν στην αριστε-ρά.
Γερμανία Δεκέμβρης 22 1998
«Ε.Ε.» Ελλάδα, Τρίκαλα, Δεκέμβρης 06 2015 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
.