Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Λαϊκά δικαστήρια και στα Τρίκαλα

Πολύ μελάνι έχει χυθεί και πολύ κουβέντα έχει γίνει το τελευταίο διάστημα για το περιβόητο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δικαιολογημένα, θα μου πείτε και συμφωνώ απόλυτα, καθώς εδώ και χρόνια είχε στηθεί ένα μεγάλο «πάρτι», από το οποίο κέρδιζαν χρήματα διάφοροι επιτήδειοι, με τις «|πλάτες» πολλές φορές της εκάστοτε εξουσίας, η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι άμοιρη των μεγάλων ευθυνών που φέρει.

Η κοινή γνώμη απαιτεί να υπάρξει κάθαρση και διαφάνεια στο ζήτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ, να γίνουν εξονυχιστικοί έλεγχοι, να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη και να επιστρέψουν τα χρήματα που πήραν με παράνομες επιδοτήσεις όσοι τα πήραν, όμως θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα καταλογισμού ευθυνών, ιδίως μέσα από την σφαίρα του διαδικτύου, όταν στήνονται μέσα εκεί λαϊκά δικαστήρια που σπιλώνουν ανθρώπινες συνειδήσεις, καταστρέφουν ή τραυματίζουν οικογενειακές και επαγγελματικές ζωές, διαρρηγνύουν σχέσεις στις τοπικές κοινωνίες. συκοφαντούν πρόσωπα χωρίς αιτία κλπ.

Σε τοπικό επίπεδο, καθώς τα Τρίκαλα φέρονται να είναι ως ένας από τους τόπους που «πρωταγωνιστούν» στο σκάνδαλο, έχουν ακουστεί ονόματα που δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη εάν έλαβαν νόμιμα τα χρήματα ή όχι. Καθημερινά αναπαράγονται ονόματα, διάφορα ποσά κυκλοφορούν από το πουθενά και προεξοφλούνται συμπεράσματα πριν καν αρχίσει ο έλεγχος. Κάπου έχει χαθεί η μπάλα με άλλα λόγια. Ας μην ξεχνάμε πως ο δημόσιος διασυρμός δεν σβήνει εύκολα, ακόμα και αν αθωωθείς…

Δεν πρέπει να πληρώσουν σε καμία περίπτωση ούτε οι πραγματικοί αγρότες, ούτε ο ελληνικός λαός, αλλά αυτοί που πήραν παράνομα τις επιδοτήσεις και αυτοί που συνέβαλαν ώστε να τις λάβουν παράνομα. Και είναι συγκεκριμένοι αυτοί, έχουν ονοματεπώνυμο. Έτσι, ενώ οι λίγοι εκμεταλλεύονται τα κενά των συστημάτων και πλουτίζουν εις βάρος των πολλών, οι πραγματικοί παραγωγοί παλεύουν στα όρια της επιβίωσης, δίνοντας μάχη για να έχει ο πρωτογενής τομέας μέλλον

Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να απαξιώσει τον πρωτογενή τομέα. Οι επιδοτήσεις είναι αναγκαίες – αλλά χρειάζεται δικαιοσύνη. Και κυρίως, χρειάζεται σεβασμός σε αυτούς που πραγματικά παράγουν.