(η επιλογή της φωτ. του άρθρου αν και είναι ιερατική στολή γιατί είμαστε πριν την εκλογή Μητροπολίτη, είναι προσωπική επιλογή και πολυαγαπημένη…!!!)
Αγαπητοί μου συμπολίτες καλημέρα σας και καλό μήνα.
Εξ αρχής οφείλω σαν Τρικαλινός νέος να αναφέρω πως η παραίτηση ενός ανδρός που έχει το πνευματικό ανάστημα του αγίου Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλεξίου, μας λύπησε, διότι ο Σεβασμιότατος μας όλο αυτό το διάστημα είχε τέτοια θεία ζέση και αγάπη προς κάθε ευχαριστιακή σύναξη και ιερά πανήγυρη, που η παρουσία του από τις πνευματικές τέρψεις των συνάξεων της αγίας μας Εκκλησίας θα μας λείψει.
Όπως θα διαπιστώσετε ήδη, προσπάθησα να σας κατατοπίσω με τον τίτλο του άρθρου. Συγκεκριμένα, πριν δύο μέρες, το ειδησεογραφικό πρακτορείο POIMIN.GRανέρτησε ένα ανυπόγραφο άρθρο με τίτλο: «Αρχίμ. Γρηγόριος Κωνσταντίνου: Ένας καταξιωμένος κληρικός για το θρόνο της Ι.Μ. Τρίκκης». Θα σας πω κάτι και κρατήστε το. Δεν έχω καμία προαίρεση αρνητική μέχρι το τέλος του άρθρου, απέναντι σε κανένα από τα ονόματα που ακούγονται για τις αρχιερατικές εκλογές.
Σαφώς και ενδιαφερόμαστε σαν Τρικαλινοί για το ζήτημα, αλλά κάποια στιγμή είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε την ανάλογη ωριμότητα ως προς το ζήτημα αυτό και να μην χωνόμαστε τόσο πολύ σε θέματα που δεν άπτονται άμεσα, τόσο άμεσα και καίρια, των ενδιαφερόντων μας. Σαφώς και οι Ιεράρχες έχουντ ον πρώτο λόγο, έπειτα οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως μας, αλλά κι εκείνοι με σύνεση και χωρίς φανατισμούς και τις ανάλογες προεκλογικές κολακείες, ας σταθούν στο ύψος των εαυτών τους και της ιερατικής φύσης της διακονίας των. Το σίγουρο είναι ότι όσες διεργασίες και να γίνουν, οι οποίες είναι θεμιτές και λογικές μόνο όταν «αναλώνονται» στο επίπεδο μιας κοινής συνεννόησης με όρους καλής συμπεριφοράς μεταξύ των ανθρώπων που προωθούν κάποιον κληρικό για Αρχιερέα.
Με νηφαλιότητα και χωρίς ακρότητες θα επιχειρήσω λετπές «εγχειρητικές» παρεμβάσεις στην προσέγγιση στο άρθρο του POIMIN.GR. Το άρθρο εμφανώς τάσσεται υπέρ της υποψηφιότητας του Αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός ιερέα που έλκει την καταγωγή του από τα Τρίκαλα. Δεν γνωρίζω τον ιερέα, τον εκτιμώ και τον σέβομαι.
Διάβασα το ανυπόγραφο άρθρο του POIMIN.GRκαι απογοητεύτηκα. Απογοητεύτηκα γιατί θυμήθηκα τα όσα γράφει ο π. Φιλόθεος Φάρος στο βιβλίο του «Η Εκκλησία ως σκάνδαλο και ως σωτηρία». Που εντοπίζεται τώρα αυτή η απογοήτευση; Εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι υποψήφιοι πέφτουν θύματα των επιδιώξεων και των μανιών ανθρώπων που τους εκμεταλλεύονται και τους προβάλλουν για τους δικούς τους λόγους. Γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Διαβάζοντας ένας καλοπροαίρετος αναγνώστης το άρθρο αυτό, θα διαπιστώσει μία απολυτότητα που αν υπήρχε η δυνατότητα, οι αρχιερατικές εκλογές της 9ης Οκτωβρίου θα ακυρώνονται. Μου θυμίζει κάτι από το solagratiaτου προτεσταντισμού και τον απόλυτο προορισμό του δυτικού χριστιανισμού. Δηλαδή στο ζήτημα μας, ότι ένας είναι ο κληρικός που συγκεντρώνει τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας Επίσκοπος και μόνο αυτός πρέπει να εκλεγεί αφού θεωρείται σύφμωνα με το δημοσίευμα του POIMIN.GR«το ιδανικό πρόσωπο το οποίο μπορεί να σταθεί επάξια στη θέση του Μητροπολίτη Τρίκκης, συνεχίζοντας το καλό έργο των προκατόχων του».
Το άρθρο αναφέρεται λεπτομερώς στα προσόντα του π. Γρηγορίου, στις σπουδές στη διακονία του κ.τ.λ. Δεν αμφιβάλλω και αγαπώ τους ανθρώπους με σπουδές. Θα μείνω για λίγο στην τελευταία παράγραφο, η οποία αναφέρει: «Τα πολλά προσόντα, ο ήπιος χαρακτήρας, η προσήλωση του στην Εκκλησία και η ανιδιοτελής προσφορά του στον λαό του Θεού, τον προκρίνουν έναντι των συνυποψηφίων του και τον αποδεικνύουν ικανότατο για να αναλάβει το πηδάλιο της γεραράς και ιστορικής Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης». Δεν αμφισβητώ, το ξανατονίζω, τα προσόντα του π. Γρηγορίου, αλλά γιατί ο POIMIN.GRδιακατέχεται από μία μανία και τάση να προβάλλει την «αποκλειστικότητα» του εν λόγω κληρικού; Δεν υπάρχουν αγαπητέ POIMIN.GRάλλοι υποψήφιοι; Ο άγιος Πρωτοσύγκελλος π. Χρυσόστομος Νάσης τελικά δεν θα είναι υποψήφιος; Ο π. Χρυσόστομος δεν έχει προσόντα και είναι όχι «ικανότατος», αλλά ανίκανος; Ο τρίτος υποψήφιος, τον οποίο δεν γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, είναι τρίτης κατηγορίας; Καλύτερα τότε να μην θέσει υποψηφιότητα.
Λοιπόν αηδιάζω, κουράζομαι και απογοητεύομαι με το εκκλησιαστικό κλίμα των αυθεντιών, των απολύτων, της απολυτοσύνης, των «καθώς πρέπει», των «πρέπει» και των αλάνθαστων συνταγών. Προφανώς αυτή η ψυχωτική μανία του POIMIN.GRγια την προβολή του π. Γρηγορίου, ενός εξαίρετου κληρικού φυσικά, κάνει κακό στον ίδιο, αφού ο ανυπόγραφος αρθρογράφος του POIMIN.GRεπιδιώκει να προβληθεί ο ίδιος, εκμεταλλευόμενος κάθε φορά, τις οποιεδσήποτε εκκλησιαστικές ειδήσεις που αφορούν τον ελλαδικό χώρο, αλλά και την Ιερά μας Μητρόπολη.
Θέτω ένα ερώτημα ευθέως. Δεν υπονοώ, ούτε εννοώ. Ρωτάω και περιμένω απάντηση. Ο POIMIN.GRυπάρχει περίπτωση να κατευθύνεται σε εκκλησιαστικά θέματα από μετεωρίτικα κέντρα, αφού ως γνωστόν έχει άριστους και άρρηκτους πνευματικούς δεσμούς με Ιερά Μονή των Μετεώρων; Δεν είναι μεμπτό, μήπως όμως δεν είναι και αμελητέο; Η φράση «τον προκρίνουν έναντι των συνυποψηφίων του και τον αποδεικνύουν ικανότατο», είναι καθαρά μία δυτική θεώρηση των εκκλησιαστικών πραγμάτων περί απόλυτου προορισμού. Ε, τότε να ακυρωθούν οι Αρχιερατικές εκλογές και να στείλει ο POIMIN.GRεγκύκλιο στη Σύνοδο περί τούτου.
Αγαπητέ POIMIN.GRδε υπάρχουν αποκλειστικότητες και αυθεντίες στον χώρο της εκκλησίας. Δεν υπάρχουν πάπες και ποτέ δεν θα επιτρέψει ο ελεύθερπος νους να υπάρξουν. Η ορθόδοξη θεολογία είναι από τη φύση της αναρχία και εναντιώνεται σε πρακτικές και συμπεριφορές που υποτιμούν την ανθρώπινη σκέψη και ελευθερία. Είναι αναρχία γιατί δεν «πηγαίνει» τίποτε το απόλυτο, αλλά με πνεύμα οικονομίας ζει και κινείται. Είναι αναρχία απέναντι στη δική σου αρχή (η αρχή ως εξουσία), να αποκλείεις άλλους υποψηφίους και να τους θεωρείς με τη δική σου ιδιοτελή πλάστιγγα «ανίκανους» μπροστά στη μοναδική «ικανότητα» που θέτεις και προβάλλεις. Αυτή η θρασύτατη διάκριση περί πρόκρισης έναντι των συνυποψηφίων, προδικάζει, καθηλώνει, απαιτεί, υποτιμά.
Όλοι εχουν χαρίσματα από τον Θεό. Όλοι είναι ικανοί και όλοι κληρικοί και λαϊκοί, έχουν τα δικά τους τάλαντα. Κλείνω τις σκέψεις μου με την ενθύμιση ενός γεγονότος. Όταν σπούδαζα στην πρώτη μου Σχολή σε πόλη της Β. Ελλάδος, ένας Επίσκοπος ορόσημο για την Ελλαδική Εκκλησία, παραιτήθηκε (τον ανάγκασαν αφού όντως δεν μπορούσε) και τέθηκαν οι υποψηφιότητες για την αρχιερατική εκλογή.
Ο ένας αρχιμανδρίτης, καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα της πόλης, με σπουδές κ.τ.λ. υποστηρίζονταν από τον Πρόεδρο του Τμήματος όπου σπούδαζα, γιατί είναι ικανός, μορφωμένος, με σπουδές, με περγαμηνές κ.ο.κ. ενώ ο τότε Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς αυτής Μητρόπολης είχε σπουδάσει μόνο στη Θεολογική Σχολή. Και φυσικά έγινε αγώνας για να προωθηθεί ο πανεπιστημιακός, και όχι ο «χαμογελαστός» τότε Πρωτοσύγκελλος. Το Άγιο Πνεύμα «πάντα χορηγεί», δεν εκβιάζει, δεν προβάλλει, δεν απολυτοποιεί, αλλά συγκροτεί την εκκλησία.
Το αποτέλεσμα, για την ιστορία των πραγμάτων, ήταν να εκλεγεί Μητροπολίτης ο «χαμογελαστός» Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς αυτής Μητροπόλεως…
Ν.Γ.