Ο πνευματικός του Ανδρέα Παπανδρέου μιλά για τον μεγάλο ηγέτη και επισημαίνει ότι αν ζούσε, οι πολιτικοί επίγονοί του στο ΠΑΣΟΚ και στην πολιτική θα είχαν εξαφανιστεί!
Του Βελισσάριου Δραγάτση
Ο Ανδρέας Παπανδρέου για τον αρχιμανδρίτη π. Τιμόθεο Ηλιάκη δεν ήταν ο πολιτικός ηγέτης, όπως τον γνωρίσαμε όλοι οι άλλοι. Ήταν ένας άνθρωπος με πάθη, με σκέψεις, με προβληματισμούς που του άνοιγε την καρδιά του συνδυάζοντας την πίστη με την εμπιστοσύνη.
Ακούραστος εργάτης για την πατρίδα και τον Ελληνισμό, ο αρχιμανδρίτης Τιμόθεος προσφέρει σημαντικό φιλανθρωπικό, κοινωνικό και πνευματικό έργο στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Παράλληλα, μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης τιμά τα όσια και τα ιερά, διδάσκει την αλήθεια, εμψυχώνει τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας και δεν σταματά τον αδιάκοπο αγώνα.
Τούτον τον ιερωμένο εμπιστευόταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Εξομολογούταν, εξέφραζε τους προβληματισμούς του, ζητούσε μια άλλη άποψη πέρα από το πλαίσιο της δικής του ιδεολογίας. Πάντοτε ο αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης είχε απάντηση και παραδείγματα μέσα από την Αγία Γραφή και την ελληνική ιστορία.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο πανοσιολογιότατος αφηγείτο ένα γεγονός από την ιστορία της Ανατολικής Αυτοκρατορίας ή από τη ζωή των βυζαντινών αυτοκρατόρων (και κυρίως του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου) που να μην την άκουγε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. «Δεν συμφωνώ αλλά με προβληματίζεις», έλεγε χωρίς άλλα σχόλια. Απλώς σκεφτόταν. Όπως μάλιστα εξηγεί ο αρχιμανδρίτης Τιμόθεος ο πρώην πρωθυπουργός λάτρευε τον βυζαντινό πολιτισμό και ήταν εξαιρετικός γνώστης της βυζαντινής ιστορίας.
Ο Παπανδρέου συμφωνούσε μάλιστα με την παρατήρηση του Βρετανικού ιστορικού Τζούλιους Νόργουϊτς ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελεί τη μοναδική οντότητα που λειτούργησε με σοσιαλιστικές αντιλήψεις, χάρη στην αρχαιοελληνική παράδοση και την ορθόδοξη διδασκαλία με την οποία ανδρώθηκαν οι ηγέτες της γι’ αυτό μερίμνησαν για το λαό και έδωσαν αυστηρά μαθήματα στην ασυδωσία των πλουσίων. Η αντίληψη αυτή μάλιστα ταιριάζει και με μια ιστορική ρήση που είχε πει ο Γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου, όταν είχε πει από το βήμα της Βουλής: «όταν ευημερούν οι αριθμοί, ταλαιπωρείται ο λαός».
Οι πεποιθήσεις του Ανδρέα
Ο αρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος εξηγεί την πατριωτική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου στην ελληνοτουρκική κρίση του 1987. Απέδειξε ότι δεν διακήρυξε τυχαία το σύνθημα που λέει ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» αλλά πίστευε βαθιά πως ο λαός δεν αξίζει να ζει ως υπόδουλος ή χωρισμένος σε αντίπαλα στρατόπεδα. Γι’ αυτό προώθησε τον εκδημοκρατισμό και στην τελευταία εμφάνιση που έκανε σε σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. το 1995, προαναγγέλλοντας όσα βιώνει σήμερα η κοινωνία. «Πρέπει να κρατούμε το λαό ενήμερο για τα «συν» και τα «πλην» ώστε να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε μάχη για τα δικαιώματά μας, τα αναφαίρετα. Οι μάχες δεν είναι στο μέτωπο. Οι μάχες είναι μέσα στην κοινωνική, μέσα στην οικονομία», είχε πει τότε.
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας έφυγε. Πέρασε στην Ιστορία αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πολιτικό έργο για το οποίο θα ακουστούν πολλά σήμερα.
Το “Newsbomb.gr” αναζήτησε κι έπεισε τον αρχιμανδρίτη π. Τιμόθεο Ηλιάκη να πει δύο λόγια για τον άνθρωπο που έδωσε το δικό του στίγμα στην πορεία της χώρας, φωτίζοντας μια άγνωστη πτυχή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αν είχατε ένα πενάκι πώς θα σκιγραφούσατε τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Ήταν ένας άρχοντας. Επιτρέψτε μου να πω ο άρχοντας της πολιτικής, με τη συγκρότηση, το υπόβαθρο και την ισχύ της άποψης που τον διέκρινε.
Κατά πολλούς, ο Ανδρέας ήταν ένας πολιτικός που στηριζόταν στη δύναμη της ιδεολογίας και όχι στην ισχύ της πίστης. Ισχύει ή όχι, όπως τον ζήσατε;
Έχετε δίκιο. Πράγματι, ο Ανδρέας στηριζόταν στη δύναμη της ιδεολογίας. Χάρη σ’ αυτήν την ιδεολογία έδωσε όραμα στους Έλληνες που πίστεψαν, αγωνίστηκαν και κατέκτησαν τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δεν ήταν όμως λίγες οι φορές, κατά τις οποίες, πριν λάβει μια σημαντική απόφαση ο Ανδρέας Παπανδρέου παρατηρούσε: «Θα μας κρίνει ο Θεός μια μέρα». Δεν υπάρχει πιο ενδεικτική ένδειξη για την προσωπικότητά του.
Πιστεύετε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου της τελευταίας διακυβέρνησης, από το 1993 ως το 1995, ήταν διαφορετικός από εκείνον που μονοπώλησε στην πολιτική σκηνή από το 1981 ως το 1989;
Ναι, δεν θα διαφωνήσω μαζί σας. Πιστεύω ότι η περιπέτεια της υγείας του, τον έφερε κοντά στον Θεό, τον οποίον -υπογραμμίζω- δεν απαρνήθηκε ουδέποτε. Απλώς δεν τον είχε πλησιάσει όσο θα έπρεπε.
Αυτή η προσέγγιση λειτούργησε θετικά στις απόψεις και στις αποφάσεις του. Ο Ανδρέας αγάπησε ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τον πονεμένο, τον κουρασμένο, τον σύγχρονο άνθρωπο. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι η διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου έδωσε λύσεις στην καθημερινότητα του πολίτη, έναν τομέα που αποτελεί ίσως τον κρισιμότερο για την πορεία μιας κυβέρνησης;
Με μεγάλο ενδιαφέρον αντιμετώπισε τα κοινωνικά προβλήματα κι έφθασε στο σημείο να μιλήσει για τα «τιμημένα γηρατειά». Συγκρίνετε τις πρόνοιες προς τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και τους αναπήρους εκείνη την εποχή και σήμερα. Θα αντιληφθείτε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου συνειδητά έδωσε τον καλύτερό του εαυτό για να στηρίξει την κοινωνία.
Όσον αφορά στα εθνικά θέματα, τα προσέγγισε με άλλο πνεύμα. Πίστευε πως η Ορθοδοξία μπορεί να γίνει ένας ισχυρός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων και δεν δίστασε να καταγγείλει την πολιτική του Βατικανού έναντι στα ορθόδοξα κράτη που προσπαθούσαν να ξαναζωντανέψουν μέσα από τις στάχτες τους. Τέλος, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο μόνος που τόλμησε να μιλήσει για τη Γενοκτονία των Ποντίων και του Μικρασιατικού Ελληνισμού γι’ αυτό και θεσπίστηκε η ημέρα τιμής και ιστορικής μνήμης των γεγονότων αυτών στη Βουλή κάθε 19 Μαΐου.
Ποια θα πρέπει να είναι η στάση που θα πρέπει να κρατήσει ο ιστορικός του μέλλοντος έναντι του Ανδρέα Παπανδρέου;
Όπως κάθε παιδί του Θεού, έτσι κι ο Ανδρέας δεν ήταν αλάνθαστος. Πιστεύω ακράδαντα όμως ότι διέθετε περισσότερα σωστά στοιχεία έναντι των όποιων λαθών του.
Ο ιστορικός του μέλλοντος πρέπει να κρίνει τον Ανδρέα Παπανδρέου σαν εθνικό ηγέτη, ο οποίος είχε την τόλμη να πει «βυθίσατε το Χόρα», να μελετήσει τους λόγους που τον οδήγησαν να κάνει το εμπάργκο έναντι των Σκοπίων αφού εξάντλησε κάθε δίαυλο διαλόγου και τέλος να αναδείξει την αξία της φράσης «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Αυτή είναι μαρτυρία αγάπης απέναντι στο λαό και εγγύηση για την ενότητα της κοινωνίας, στοιχεία τα οποία δεν ανταποκρίνονται οι σημερινές ηγεσίες που δεν έχουν ρανίδα πατριωτικού και φιλολαϊκού αισθήματος στις καρδιές τους.
Δηλαδή δεν ακολούθησαν τα βήματά του, την πολιτική του και τις πεποιθήσεις του οι πολιτικοί επίγονοί του στο κόμμα και στην πολιτική, όπως λ.χ. ο κ. Κώστας Σημίτης;
Το λέω ανοικτά και με όλη την ευθύτητα που με διακρίνει: Όχι! Αν ζούσε σήμερα ο Ανδρέας Παπανδρέου, οι περισσότεροι από τους πολιτικούς επιγόνους του θα είχαν εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή της χώρας.
.