Λένε ότι η τύχη μιας χώρας εξαρτάται από τρία πράγματα.
Πρώτον, από τις κατά καιρούς ηγεσίες της.
Δεύτερον, από τους πολίτες και τις επιλογές τους.
Και, τρίτον, από τις ευκαιρίες που αξιοποιεί ή χάνει.
Σε λίγους μήνες κλείνει μια τετραετία που σφραγίζει ήδη ανεξίτηλα της μοίρα της χώρας και της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων της. Είναι μια άτυπη τετραετία, από την οποία πέρασαν τέσσερις κυβερνήσεις κι έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας.
Την περίοδο 2008-2009 είχαμε τα προεόρτια της κρίσης. Όμως, η τότε κυβέρνηση είχε άλλες προτεραιότητες. Να κρύψει το έλλειμμα από τους κουτόφραγκους, να διορίσει μερικές χιλιάδες ακόμα στο Δημόσιο και άλλα παρόμοια. Κι ενώ τα σημάδια της καταιγίδας ήταν απο παντού ορατά, κανένα μέτρο δεν ελήφθη, αφού ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε για δόγμα
του το «άστα γι’ αργότερα». Τα άφησε και, όταν είδε ότι το βουνό της χρεοκοπίας θα έπεφτε πάνω του, την κοπάνησε δια των εκλογών.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε έχασε πολύτιμο χρόνο με διάφορες ανοησίες, νεωτερισμούς και ψευδαισθήσεις.
Αν προστεθεί και η απειρία βασικών υπουργών της, αλλά και η αυταπάτη του Γιώργου Παπανδρέου ότι αρκούσε ο διεθνής μπιζιμποντισμός του για να τα
καταφέρει, έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα.
Αν η κυβέρνηση Καραμανλή προετοίμασε την χρεοκοπία, η κυβέρνηση Παπανδρέου την υπέγραψε.
Η πρώτη δεν έκανε απολύτως τίποτα για να την αποτρέψει, η δεύτερη έκανε, αλλά τα εύκολα. Έκοβε μισθούς και συντάξεις και έβαζε φόρους, αλλά καμιά διαρθρωτική αλλαγή και καμιά ουσιαστική μείωση του σπάταλου κράτους.
Ακολούθησε η κυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία δεν αντέχει σε ουσιαστική κριτική, καθώς σχηματίστηκε μόνο για να κάνει το περίφημο PSI και ήταν υπο την διαλυτική επιτροπεία τριών κομμάτων.
Η κυβέρνηση Σαμαρά συμπλήρωσε ένα μήνα ζωής. Και είναι ήδη παγιδευμένη μεταξύ προεκλογικής ρητορείας(«δεν θα μειωθούν άλλο μισθοί και συντάξεις, δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι) και μετεκλογικής πραγματικότητας. Ηδη, στα σχέδια του νέου υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα το νέο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων βαφτίζεται «εξορθολογισμός», λες και όποιος έχει αποδοχές πάνω από 1.500 ευρώ είναι προνομιούχος.
Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση έχει μια τελευταία ευκαιρία. Με την ίδια συνταγή(«κόψε από τους ίδιους») απλώς θα επισπεύσει την κατάρρευση. Τώρα θα φανεί αν και ποιοι μπορούν στα πραγματικά δύσκολα. Οι οριζόντιες περικοπές είναι εύκολες, αλλά και ανήθικες. Το δύσκολο είναι να εντοπίσεις που είναι η σπατάλη και να την περιορίσεις.
Ακόμα δυσκολότερο είναι να πάρεις ουσιαστικά μέτρα για τους φοροφυγάδες, ιδίως αν μεταξύ αυτών είναι ισχυρές συντεχνίες, που εκπροσωπούνται στην κυβέρνηση και στη Βουλή.
Σαμαράς και Στουρνάρας έχουν μερικούς μήνες για να κάνουν την υπέρβαση.
Αλλιώς θα συνδέσουν το όνομά τους με την τυπική χρεοκοπία, την επιστροφή στη δραχμή και την πλήρη εξαθλίωση της μεγαλύτερης μερίδας του ακόμα ενεργού πληθυσμού. Τότε θα έρθει η ολοκληρωτική κατάρρευση. Είναι ικανοί να την αποτρέψουν;
aixmi.gr