Άρθρο του μέλους της γραμματείας του τομέα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων Σάκη Παπαδόπουλου
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΛΚΥΣΤΙΚΗ, ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – « η επόμενη Κυβέρνηση οφείλει να ριζώσει και να πετύχει»
Το κυβερνητικό μπλόκ των «προθύμων» να αντικαταστήσουν την αθλιότητα των Μνημονιακών Συμβάσεων με τα νέα « προαπαιτούμενα» των δανειστών, καθιστά όλο και πιο ξεκάθαρο ότι επιδιώκει να κερδίσει χρόνο, να προσπεράσει χωρίς νέες απώλειες την κοινωνική οργή στις καταστροφικές επιλογές του, να εξασφαλίσει την αναστολή της Ανατροπής του και την εξάντληση της θητείας του, με κάποιες κοινοτικές διευκολύνσεις επιμήκυνσης στην αποπληρωμή του χρέους και κυρίως με τον κοινοβουλευτικό εγκλωβισμό δυνάμεων και βουλευτών ( που δεν συναινούν μέχρι τώρα με την κυβερνητική πολιτική ), σε μια προεδρική πλειοψηφία που θα περιλαμβάνει τους νέους « Τσιριμώκους» της πιο τραγικής για τη χώρα και τον λαό νεότερης ιστορικής περιόδου. « Εξαντλούνται οι ψυχικές και υλικές αντοχές της μεσαίας τάξης και διογκώνονται τα άκρα, των φτωχών από τη μια μεριά και των ανέγγιχτων από τη κρίση φοροφυγάδων και φοροαποφευγόντων, από την άλλη. Να κάνουμε διόρθωση της πορείας τώρα, πρίν έλθουν οι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ…» υποδεικνύει με αγωνία σε πρόσφατο άρθρο του ο Βουλευτής Τρικάλων της ΝΔ κ.Ηλίας Βλαχογιάννης.
Να κάνουν στροφή αλλά πώς και προς τα πού ; Ο «υπέροχος» κόσμος των «εθνικοφρόνων» πλουσίων, οι μεγαλοκαταθέτες της Σιγκαπούρης – των Μαλβίδων – του Λιχτενστάϊν – της Ελβετίας…, οι εφοπλιστές, οι ιδιοκτήτες υπεράκτιων εταιρειών, τα διαπλεκόμενα λαμόγια, οι «μαυραγορίτες» της νεοφιλελεύθερης νέας τάξης πραγμάτων, συνεχίζουν να μην πληρώνουν και ταυτόχρονα οι Ηγεμόνες της ανελέητης δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι ανένδοτοι : « η Ελλάδα οφείλει να υλοποιήσει απαρέγκλιτα τα συμφωνηθέντα : τις μνημονιακές δεσμεύσεις της και τις μελλοντικές συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τον δανεισμό». Εκείνοι που ασκούσαν πιέσεις για νέους δυσβάσταχτους εξοπλισμούς στους εγγεγραμμένους στις λίστες τους Υπουργούς, εκείνοι που «δεν έβλεπαν» τον εκτροχιασμό του δανεισμού και του χρέους, εκείνοι που παραβίαζαν πρώτοι τις Ευρωπαϊκές Συμφωνίες για τη σχέση χρέους, ελλειμμάτων και ΑΕΠ, ζητάνε νέες ανθρωποθυσίες : όλες τις υπογεγραμμένες απολύσεις, νέες περικοπές, νέους φόρους, κατασχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, νέα λεηλασία δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των ελλήνων, διάλυση της εργασιακής νομοθεσίας και πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων… Διόρθωση πορείας από τους ίδιους ανθρώπους που βούλιαξαν τη χώρα, δεν μπορεί να γίνει. « Δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης, με εκείνον που το δημιούργησε», έγραφε ο Αϊνστάϊν.
Η πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων δεν τους ανήκει πια. Ανήκει σε μια ΑΡΙΣΤΕΡΑ που έχει συνείδηση της ιστορικής αποστολής της, αλλά και των κεντρικών διακυβευμάτων της « συγκεκριμένης κατάστασης» στη χώρα : να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική τραγωδία, η εσωτερική υποτίμηση, η κοινωνική εξαθλίωση, η ανεργία, η μαζική μετανάστευση των νέων επιστημόνων… να υπάρξει ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ. Ανήκει σε μια ΑΡΙΣΤΕΡΑ που έγινε για πρώτη φορά η πρώτη πολιτική δύναμη χώρας της Δυτικής Ευρώπης και συνειδητοποιεί ότι Ο ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ που επιδιώκει, για να ανατρέψει τον παλιό, πρώτα στη συνείδηση του λαού και μετά κοινοβουλευτικά, πρέπει να είναι ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ εφ όλης της ύλης : στις ταξικές προτιμήσεις υπέρ των αδυνάτων – που δεν γίνονται ποτέ πελατειακές, στις αξίες και την συμπεριφορά των ανθρώπων που ασκούν εξουσία, στην αποδεδειγμένη εντιμότητα των στελεχών, στις προτεραιότητες, στις διεθνείς σχέσεις, στο περιεχόμενο που δίνουμε στις έννοιες «φιλοευρωπαϊσμός» – « ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας», στην αρμονία του ταξικού λόγου με τον διεθνικό και τον πατριωτικό, στη σαφήνεια των προγραμματικών θέσεων, στην υλοποίηση ώριμων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, στην ενότητα της προεκλογικής θεωρίας με τη μετεκλογική πράξη…. Εκεί δοκιμαζόμαστε από μια κοινωνία που θέλει « να βάλλει τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων». Που δεν παθιάζεται πια από συνθήματα, που ζητά «να μην γίνουμε το νέο ΠΑΣΟΚ», που αναρωτιέται πως θα ξεπεράσουμε « τα αρνητικά φαινόμενα παραγοντισμού, προσωπικών φιλοδοξιών, κλειστών κομματικών διαδικασιών, αχρείαστων εντάσεων…» που διαπιστώνει και η Κεντρική Επιτροπή, πως θα αποδείξουμε «την πλήρη διαφοροποίηση από το σάπιο πολιτικό σύστημα», πως θα γίνουμε « η αλλαγή που θέλουμε να ζήσουμε».
Για τους λόγους αυτούς, για « να κατακτήσουμε τις καρδιές», την ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ που θα επιτρέψει να «ανταποκριθούμε στο αίτημα των καιρών» και να συγκροτήσουμε « τη πλατιά, δημοκρατική, ριζοσπαστική, προοδευτική ΣΥΜΜΑΧΙΑ που θα αναλάβει το ιστορικό έργο της κοινωνικής σωτηρίας και της ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ», πρέπει να αποκτήσουμε εδώ και τώρα την ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ : τη προγραμματική εμβάθυνση, το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης – ενίσχυσης της ποιότητας των αγαθών και υπηρεσιών, της καινοτομίας, της μεταποίησης – αναβάθμισης της εργασίας – αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού – βιώσιμης ενδογενούς ανάπτυξης – οικολογικής προστασίας – στήριξης της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας… Να ολοκληρώσουμε το συνεκτικό αναλυτικό Πρόγραμμά μας οριστικοποιώντας τις επεξεργασίες θέσεων των Τμημάτων της Κ.Ε. και κυρίως τις σαφείς προγραμματικές μας δεσμεύσεις για την άσκηση ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Η αποκρυστάλλωση των δικών μας κυβερνητικών στόχων, προτεραιοτήτων και προγραμματικών δεσμεύσεων θα καθορίσει και το ακανθώδες πρόβλημα των ενδεχόμενων συμμάχων και των κυβερνητικών συμμαχιών. Είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε συμμάχους, όσο ισχυρό κι αν γίνει το Κόμμα μας, όσο μεγάλη κι αν γίνει η λαϊκή επιδοκιμασία στις κομματικές μας θέσεις, για να αποτελέσει « το εφαλτήριο για την εκτίναξη στην αυτοδυναμία» ( Γ.Μηλιός ). Έχω τη γνώμη ότι είναι βαθιά λαθεμένη η άποψη ότι « το δίλημμα στην κοινωνία πρέπει να τεθεί όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται. Δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν. Η επιλογή είναι: ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμος ή ξανά Εκλογές με το δίλημμα ακόμη πιο ισχυρό». Πως ; Αυτοδυναμία μέσω του σημερινού εκλογικού νόμου ; Η αναζήτηση συμμάχων δεν μπορεί όμως να γίνει μέσω πρόσκλησης ενδιαφέροντος προς ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ, ΔΗΜΑΡ, με αποκλεισμό κάποιων από αυτά τα Κόμματα ή με προσθήκες άλλων ( ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, Διαφωνούντες με τον Βενιζέλο… ). Ο ευρηματικός τίτλος της « ΑΥΓΗΣ» της 29ης/6/14 « ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΚΟΛΛΑΕΙ ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ…» προσδιορίζει τους κινηματικούς όρους των συμμαχιών, που πρέπει να συμπληρωθούν με ξεκάθαρες συμφωνίες για τους προγραμματικούς όρους.
Η απάντηση π.χ. του Γ.Τσιρώνη, Συντονιστή των Οικολόγων-Πράσινων, για τη θεματολογία πάνω στην οποία μπορεί να συνεχιστεί η κοινή δράση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εκφράστηκε με το Μέτωπο για την υπεράσπιση της ΔΕΗ (Ελληνικό, αιγιαλοί, Ασφαλιστικό, αναδιάρθρωση αγροτικής παραγωγής με κατεύθυνση τα ποιοτικά τρόφιμα, τη κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού και τη μειωμένη εξάρτηση από εισαγωγές, δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών, Τράπεζες χρόνου και ειδικού σκοπού, συνεταιρισμοί αξιοποίησης απορριμμάτων, χωροταξικός σχεδιασμός, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μεταρρύθμιση δημόσιας διοίκησης, περιουσιολόγιο, φορολογικό σύστημα, αυτοδιαχειριζόμενη οικονομία…) δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικά πεδία αξιόπιστων ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ για « να αντιμετωπίσουμε κυβερνητικές επιλογές που δεν είναι απλά νεοφιλελεύθερες, αλλά μια τριτοκοσμική αρπαχτή που αποκλίνει από το ευρωπαϊκό κεκτημένο…» και παράλληλα για « την υλοποίηση φερέγγυου και πειστικού προγράμματος διακυβέρνησης στη κατεύθυνση της βιωσιμότητας και της κοινωνικής συνοχής…», καθώς « η επόμενη Κυβέρνηση ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΡΙΖΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ» ( Γ.Τσιρώνης ).
Στη βάση αυτή, οι συνεργασίες χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς συνδιαλλαγές και υποσχέσεις, χωρίς αποκλεισμούς – ηγεμονισμούς – παραγοντισμούς, είναι πολύτιμες ακόμη κι αν έχουμε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, καθώς οι αντιστάσεις των ισχυρών του πλούτου και των πολιτικών εκπροσώπων τους, για την ακύρωση των πιο κρίσιμων επιλογών της νέας Κυβέρνησης θα είναι αμείλικτες, με οπλισμένο χέρι την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι μέσω απαράδεκτων συμβιβασμών, μετακινήσεων προς το Κέντρο, μπορούμε να πετύχουμε « εξημέρωση του θηρίου». Ιδιαίτερο βάρος θα έχει αντικειμενικά η προσπάθεια της Κυβέρνησης της Αριστεράς να υλοποιήσει τις προγραμματικές δεσμεύσεις που αφορούν :
α) ταξικές επιλογές υπέρ των ανέργων, των φτωχών, των ανασφάλιστων, της εργατικής τάξης, των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων και κατά του καρτέλ των πλουσίων
β) την άμεση απεμπλοκή από τις δεσμεύσεις του «μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής στρατηγικής 2015 – 18», των «προαπαιτούμενων» και τη κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου των ληστρικών μνημονιακών συμβάσεων
γ) τη σύγκρουση με το ευρωπαϊκό σύμφωνο σταθερότητας, λιτότητας, δημοσιονομικής πειθαρχίας και τη προώθηση ριζικών αλλαγών στη αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης
δ) τη κατοχύρωση των δημόσιων αγαθών, την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας και τον δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος
ε) τη διεκδίκηση βιώσιμης για τον λαό και τη χώρα επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, με αναστολή αποπληρωμής τόκων, διαγραφή μεγάλου μέρους που υπερβαίνει τις κοινοτικές συμφωνίες, ρήτρα ανάπτυξης – απασχόλησης – κοινωνικής συνοχής, χρηματοδοτικές παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων…
Η πλήρης αποσαφήνιση των προγραμματικών μας δεσμεύσεων στα ζητήματα αυτά θα καταστήσει πιο ξεκάθαρη και ελκυστική την εναλλακτική κυβερνητική μας πρόταση και στον λαό και στους φερέγγυους συμμάχους για Κοινό Κυβερνητικό Πρόγραμμα.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
.