Ο πρώην υπουργός κ.Σωτήρης Χατζηγάκης κλήθηκε και μίλησε για τις δυνατότητες της Ελληνοκινεζικής συνεργασίας στο περιοδικό «Κ» της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Σε ειδική έκδοση του περιοδικού «Κ» της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, την οποία προλογίζει μάλιστα ο ίδιος ο εκδότης της Αριστείδης Αλαφούζος και στην οποία φιλοξενούνται απόψεις πανεπιστημιακών, διπλωματών, επιχειρηματιών, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, ο Σωτήρης Χατζηγάκης αναφέρεται ως ένας εκ των ελαχίστων Ελλήνων πολιτικών που όχι μόνο αγάπησαν, αλλά μελέτησαν κιόλας το φαινόμενο Κίνα.
«Η φιλία μου με την Κίνα μετράει πάνω από 30 χρόνια» λέει ο Σωτήρης Χατζηγάκης στη συνέντευξή του (φιλοξενείται σε μια ολόκληρη σελίδα) στην δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Τζαβέλα η οποία κάνει ειδικά αναφορά στο τελευταίο του βιβλίο «Κίνα 1978-2008. Η Αναγέννηση του Δράκου» το οποίο συνέγραψε με τον γιό του Μικέλη. «Στο χέρι μας είναι και από το μυαλό μας εξαρτάται» απαντά ο Τρικαλινός πολιτικός στο ερώτημα για το αν θα μπορούσε η Κίνα να βοηθήσει και στη δική μας αναγέννηση και συνεχίζει αναφερόμενος στο πρώτο του ταξίδι στην Κίνα: «Έμεινε βαθιά χαραγμένο στην ψυχή μου. Βρέθηκα εκεί ως νεαρός βουλευτής με την επίσημη αντιπροσωπεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ήταν μια μεταβατική περίοδος, οι Κινέζοι άνοιγαν τους ορίζοντές τους. Κράτησα σημειώσεις και εξέδωσα το «Ημερολόγιο Κίνας 1978». Πριν από την Κίνα είχαμε επισκεφτεί την Ινδία-από τη μια φτώχεια στην άλλη. Η διαφορά ήταν ότι στην Κίνα οι άνθρωποι έχουν αξιοπρέπεια, είναι εξαιρετικά προσηνείς. Θα έλεγε κανείς πως η ευγένεια γεννήθηκε στην Κίνα.
Η Ινδία εφάρμοσε φιλοδυτική πολιτική, ενώ η Κίνα κινήθηκε αυτόνομα. Αναρωτιόμουν τότε ποιο από τα δυο πειράματα θα πετύχει. Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε ένα μεγάλο εργαστήρι, ότι η Κίνα ήταν μια αναδυόμενη δύναμη. Επιστρέφοντας δεν σταμάτησα ποτέ να μιλάω για την Κίνα και να τονίζω τον κομβικό της ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα». Στη συνέχεια ο Σ. Χατζηγάκης αναφέρεται στη συγγένεια Ελλάδας-Κίνα για την οποία μιλάει και στα βιβλία του: «Πρόκειται για μια συγγένεια βαθιά, η οποία παραμένει ισχυρή, παρόλο που τις χώρες χωρίς τεράστια γεωγραφική απόσταση. Υπάρχει αδιάλειπτη επικοινωνία μεταξύ των πολιτισμών μας.
Οι Έλληνες είναι βασικό κύτταρο στη συνείδηση του Ευρωπαίου, όπως οι Κινέζοι στη συνείδηση της Ανατολής. Και οι δυο λαοί ανέπτυξαν ένα βαθύτατο ουμανιστικό πλαίσιο ζωής. Και οι δυο έχουμε αφήσει υψηλού επιπέδου κληρονομιά στην ανθρωπότητα. Από την παράλληλη ανάπτυξη των δυο πολιτισμών πηγάζει και η αμοιβαία αγάπη των δυο χωρών». Ο πρώην υπουργός ερωτάται και για το αν θα μπορούσε αυτή η αγάπη να μεταφραστεί σε χέρι βοηθείας την παρούσα περίοδο. «Η οικονομική δυνατότητα υπάρχει» λέει ο Σ. Χατζηγάκης και συνεχίζει: «Η Κίνα χρηματοδοτεί με πολύ ευνοϊκότερους όρους από το Δ.Ν.Τ. χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Το ζήτημα του ελληνικού χρέους όμως είναι συνδεδεμένο με τη γεωπολιτική μας θέση, γι’ αυτό και συνιστά ένα πολύπλοκο πρόβλημα. Μπορεί η Ελλάδα να πει «θα αλλάξω κατεύθυνση και προσανατολισμό»;. Δεν είναι τόσο απλό. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να αναπτυχθούν περισσότερο οι σχέσεις. Οι Κινέζοι είναι σοφοί ακόμη και σε αυτό: είναι ένας λαός φιλοσοφημένος που δεν εμπλέκεται στις εσωτερικές σχέσεις και συγκρούσεις των κρατών. Έχουν μια λεπτότητα συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να διατηρούν άριστες σχέσεις ακόμα και με όσους στο παρελθόν είχαν επιθετικές σχέσεις. Η Κίνα ασκεί στην περιοχή ένα είδος καλής ηγεμονίας. Ο ρόλος της σήμερα είναι παγκόσμιος. Επιπλέον δεν έχει διαφθαρεί ακόμα από το χρήμα»
. Ο Σ. Χατζηγάκης κλείνει αυτή του την τοποθέτηση για την Κίνα μιλώντας για το αν θα μπορούσε η Κινεζική πολιτική να αποτελέσει μάθημα για την Ελλάδα. «Σπουδαίο μάθημα» λέει και συνεχίζει:
«Η Κίνα έχει προορισμό, σε αντίθεση με τη Δύση που οδηγείται με αυτόματο πιλότο. Εμείς οι Έλληνες έχουμε χάσει τον προορισμό μας. Είναι στο χέρι μας και στο μυαλό μας να τον ξαναβρούμε. Ο κόσμος άλλαξες σελίδα, εμείς θα πρέπει να προσαρμοστούνε.Οι Κινέζοι είναι ένα ζωντανό κύτταρο που αναπροσαρμόζεται συνεχώς. Αυτό έκαναν ιστορικά. Έχουν τεράστια πρόοδο και σήμερα, με μια διακοπή ενάμιση αιώνα, επανέρχονται και βρίσκουν την άκρη του νήματος. Πρέπει να δούμε τα έμπρακτα μαθήματα υπομονής, επιμονής και σοφίας».
.
.