Οι επισκέψεις κι εξορμήσεις μας στα βουνά της περιοχής μας αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας, μας φέρνουν συνεχώς αντιμέτωπους με θλιβερές εικόνες αποψίλωσης των δασών σε βαθμό άκρως ανησυχητικό.
Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στη μεταπολεμική Ελλάδα θυμίζοντας εικόνες κατοχής, όταν τα δάση είχαν μειωθεί δραματικά από την εκτεταμένη κοπή δέντρων από τον κόσμο που έψαχνε τρόπο για να ζεσταθεί στα δύσκολα χρόνια κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο. Η δυσβάσταχτη οικονομική κρίση και η εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης πυροδότησαν την ραγδαία επέκταση του φαινομένου, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής των καυσόξυλων, του πέλλετ και του φυσικού αερίου.
Τα εκτεταμένα φαινόμενα παράνομης υλοτομίας καταγγέλλει η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) τονίζοντας ότι δεν αφορά πλέον μεμονωμένα περιστατικά από ανθρώπους που κόβουν κάποια ξύλα για να ζεσταθούν οι ίδιοι, αλλά ακόμη και από οργανωμένα κυκλώματα που εμπορεύονται τα καυσόξυλα σε ανταγωνιστικές τιμές στη «μαύρη αγορά» λόγω της υψηλής ζήτησης που έχουν φέτος εξαιτίας της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης στη χώρα μας.
«Τον τελευταίο χρόνο έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις όχι μόνον η παράνομη υλοτομία, αλλά και η διακίνηση και εμπορία καυσόξυλων. Έχουμε καταγγελίες ότι ορισμένοι κόβουν δέντρα ακόμη και σε δάση γύρω από τις πόλεις για να τα εμπορευτούν σε χαμηλότερες τιμές, από αυτές που επικρατούν στην αγορά, λόγω της αυξημένης ζήτησης. Πηγαίνουν βραδινές ώρες ή Σαββατοκύριακα που δεν υπάρχει φύλαξη, κόβουν ξύλα και τα πουλάνε 60 – 70 ευρώ τον τόνο. Αν επεκταθεί αυτή η κατάσταση κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στο 1945, όταν στην Αττική είχαν καταστραφεί μεγάλες δασικές εκτάσεις, από τον κόσμο που έκοβε δέντρα εξαιτίας της ανέχειας. Από την κατάσταση αυτή κινδυνεύουν τα δασικά οικοσυστήματα, χάνονται όμως και τεράστια ποσά από τα δημόσια έσοδα. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στις δασικές υπηρεσίες να εκτελέσουν τις αρμοδιότητές τους που σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον. Κατανοούμε τη δημοσιονομική προσπάθεια που γίνεται, όμως δεν υπάρχουν υπάλληλοι και μέσα για να κινηθούν στα δάση εκτός ωραρίου τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα», τόνισε ο Νίκος Μπόκαρης, πρόεδρος της ΠΕΔΔΥ.
Αμέτρητες οι καταγγελίες των αυτοπτών μαρτύρων, ανήμπορη από την άλλη μεριά να ανταποκριθεί η κρατική μηχανή στην αντιμετώπιση της κατάστασης. Τα αλυσοπρίονα προελαύνουν καταστρέφοντας ακόμα και στις πιο δύσβατες πλαγιές των βουνών μας. Οι αποδεκατισμένες Δασικές Υπηρεσίες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά δέσμιες κι αυτές των ελλείψεων και του περιορισμού των δαπανών κίνησης. Όμως συχνά πυκνά οι κρατικές υπηρεσίες οχυρώνονται πίσω από τις ελλείψεις για να καλύψουν αδικαιολόγητες ολιγωρίες και αδράνειες.
Δεν νομίζουμε, για παράδειγμα, ότι ο έλεγχος των υλοτόμων που κόβουν μεγάλο αριθμό δέντρων στον ‘Ιταμο από την πλευρά της Πύλης, δηλαδή μια ανάσα από το Δασαρχείο, σκοντάφτει στον περιορισμό των δαπανών. Ολιγωρίες και περικοπές δεν χωρούν στη φύλαξη του φυσικού μας κεφαλαίου. Το όποιο δημοσιονομικό κέρδος που προσδοκούν οι κυβερνώντες και η Τρόικα είναι πολύ μικρό σε σχέση με την τεράστια οικονομική ζημιά (και όχι μόνο) που συντελείται στα δάση.
Όλοι έχουμε ευθύνη απέναντι στην παράνομη υλοτομία: Τοπικό Συμβούλιο Πύλης , Δήμος Πύλης, Δασαρχείο Πύλης , αλλά και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά έχουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Τα δάση της περιοχής μας καταστρέφονται καθημερινά και γι’αυτό θεωρούμε υποχρέωσή μας σαν Ορειβατικός Σύλλογος να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου προς την Πολιτεία, αφυπνίζοντας ταυτόχρονα και τους συμπολίτες μας.
ΤΟ Δ.Σ ΤΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΗΓΗΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΠΥΛΗΣ
.