Προσωπικός αριθμός και ηλεκτρονική ταυτότητα: Θεολογικές και πνευματικές επισημάνσεις

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ.Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου

Ἅγια Μετέωρα 17 Ἰουνίου 2025

«Ἡ παραλαβή καί ἡ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας μᾶς εἰσάγουν σέ μία ἁμαρτητική βιοθεωρία ἐθελούσιας ὑποδούλωσης στήν καθοδήγηση, χειραγώγηση, ἐνοχοποίηση καί ποινικοποίηση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, ἀντίθετα πρός τίς προδιαγραφές τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ μας».

Ἡ εἰσαγωγή τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ (Π.Α.) καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας ἀπό τήν ἑλληνική πολιτεία ἀποτελεῖ μία σημαντική ἐξέλιξη στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τό κράτος διαχειρίζεται τήν ταυτοποίηση τῶν πολιτῶν. Παράλληλα μέ τίς ποικίλες τεχνικές, νομικές καί διοικητικές παραμέτρους, ὑπάρχουν καί οἱ βαθύτερες διαστάσεις αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς. Τό παρόν κείμενο θά ἐπιχειρήσει, σύν Θεῷ, νά ἀναδείξει κάποιες ἀπό τίς πνευματικές, θεολογικές καί ἀνθρωπολογικές ἐπιπτώσεις πού συνεπιφέρει ἡ καθολική καί ὑποχρεωτική ἐφαρμογή τοῦ Π.Α. καί τῆς ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης.

Εἶναι καθῆκον ὅλων μας νά μήν σιωπήσουμε. Εἶναι καθῆκον μας νά ἐκφράσουμε τήν ἱερατική καί μοναχική μας συνείδηση, τόν διαχρονικό ἁγιοπνευματικό λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων, τόν αὐθεντικό καί ζωντανό λόγο τῶν συγχρόνων διακριτικῶν γερόντων μας καί ὅλων ὅσοι παραμένουν πιστοί στήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί πορεύονται «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι». Εἶναι καθῆκον μας νά ἀναλάβουμε τό μερίδιο τῆς προσωπικῆς μας εὐθύνης, ἀλλά καί τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τῶν πνευματικῶν μας τέκνων καί πολλῶν πιστῶν, πού μᾶς ἐμπιστεύονται τήν ἀγωνία, τήν ἀνησυχία καί τήν ἀντίθεσή τους στά τεκταινόμενα.

Μία ἀντίθεση πού ἐκφράζεται μέσῳ πο­λυ­ά­ριθ­μων δι­α­μαρ­τυ­ρι­ῶν, ἀ­να­φο­ρῶν, ἀ­πο­φά­σε­ων, ἀ­να­κοι­νώ­σε­ων, κει­μέ­νων, ψη­φι­σμά­των, ἄρ­θρων, ἐ­πι­στο­λῶν, δη­μο­σι­ευ­μά­των, συ­ζη­τή­σε­ων πού πα­ρή­χθη­σαν ἀπό κλη­ρι­κούς, μο­να­χούς, φο­ρεῖς καί συλ­λό­γους.

Σκο­πός μας δέν εἶ­ναι, σέ καμ­μί­α πε­ρί­πτω­ση, νά ἐν­σπεί­ρου­με τόν πα­νι­κό ἤ νά πα­ρα­στή­σου­με τούς «προ­φῆ­τες», ἀλ­λά νά ἐ­νη­μέ­ρω­σου­με μέ βάση καί τά νεώτερα δεδομένα καί νά συμ­βά­λου­με στήν καλ­λι­έρ­γεια τῆς κα­λῆς ἀ­νη­συ­χί­ας καί τοῦ ὁ­μο­λο­για­κοῦ φρο­νή­μα­τος. Κα­τα­θέ­του­με, ἁ­πλά, τήν ἀ­νη­συ­χί­α, τόν προ­βλη­μα­τι­σμό μας, κα­θώς καί τήν ἄρ­νη­σή μας νά συ­νο­μο­λο­γή­σου­με τήν ὑ­πα­γω­γή καί τήν ἐ­θε­λού­σια δέ­σμευ­σή μας στό ἀν­τί­χρι­στο ἠ­λε­κτρο­νι­κό δε­σμω­τή­ριο καί τόν συ­σχη­μα­τι­σμό μας μέ τήν ἀ­πο­στα­σί­α τῆς ἐ­πο­χῆς μας.

Τό αὐτεξούσιο

Ἡ ψηφιακή ταυτοποίηση καί ἡ ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου ἐγείρουν σοβαρά θεολογικά ζητήματα. Στήν Ὀρθόδοξη παράδοση, τό πρόσωπο δέν ταυτίζεται μέ κάποιον ἀριθμό ἤ λειτουργική μονάδα τοῦ κράτους, ἀλλά εἶναι μία ἀνεπανάληπτη ὀντότητα, φορέας τῆς θείας εἰκόνας. Ἡ μετατροπή τοῦ ἀνθρώπου σέ ἀριθμό, ἰδίως μέσῳ συστημάτων ψηφιακῆς παρακολούθησης, ἀντιστρατεύεται τή θεόσδοτη ἐλευθερία, τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί προσβάλλει τήν ἱερότητα καί μοναδικότητα τοῦ προσώπου. Δέν πρόκειται ἁπλῶς γιά ἕνα τεχνικό ἤ διοικητικό ζήτημα, ἀλλά γιά ἀλλοίωση τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας.

Ἡ ἔννοια  τοῦ αὐτεξουσίου, ὅπως αὐτή διατυπώνεται στήν ὀρθόδοξη θεολογία, συνιστᾶ θεμέλιο τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας. Τό αὐτεξούσιο εἶναι πραγματικά μοναδική καί μεγαλειώδης δωρεά τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας πρός τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἡ δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου νά ἐξουσιάζει τόν ἑαυτό του, νά ἐπιλέγει ἐλεύθερα καί ἀβίαστα τόν τρόπο τῆς ζωῆς του καί τῆς δραστηριότητάς του.

Ὁ ἄνθρωπος ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα τῆς ἐλεύθερης βούλησης. Ἔλαβε δηλαδή στά χέρια του τό πηδάλιο τῆς ἐλευθερίας του. Μέ τό χάρισμα αὐτό θά μποροῦσε νά κινηθεῖ πρός τήν καλή ἀλλοίωσή του, πρός τό «καθ’ ὁμοίωσιν», τήν κατά χάριν θέωσή του δηλαδή, ἀξιοποιώντας τή σύμφυτη μέ τή φύση του θεία Χάρη. Θά μποροῦσε, ὅμως, μέ τήν αὐτεξούσια κίνησή του νά ἐπιλέξει καί τή διακοπή τῆς κοινωνίας του μέ τόν Θεό καί ἑπομένως τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν σκοπό τῆς δημιουργίας του.

Ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας χαρίζοντας στόν ἄνθρωπο τό αὐτεξούσιο, τοῦ παρέχει τή δυνατότητα καί τό δικαίωμα ὄχι μόνον νά Τόν ἀρνεῖται, ἀλλά καί νά Τόν ὑβρίζει καί νά Τόν βλασφημεῖ! Πρέπει ἀπό μόνος του ὁ ἄνθρωπος, ἐλεύθερα καί ἑκούσια, νά θέλει νά ἀγαπᾶ τόν Θεό, νά θέλει νά σωθεῖ. Γι’ αὐτό καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας χαρακτηρίζουν τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί ὡς ἰσόθεο, φυσικά κατά χάριν. «Ἰσόθεον γάρ ἔστι τό αὐτεξούσιον»[1], μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Καθηγητής Δογματικῆς κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, «Δημιουργώντας ὁ Θεός ἐλεύθερο (αὐτεξούσιο) τόν ἄνθρωπο στέρησε τήν δυνατότητα καί στόν διάβολο νά ἀσκεῖ βία ἐπάνω στόν ἄνθρωπο. Ἔτσι μόνο μέ τήν πειθώ ἤ τόν δόλο [ὄχι ἀναγκαστικά] μπορεῖ ὁ πονηρός διάβολος νά ἐπηρεάσει τήν θέληση τοῦ ἀνθρώπου καί νά τόν κάνει κοινωνό τῆς ἀποστασίας του»[2].

Τό αὐτεξούσιο δέν εἶναι ἁπλῶς μία ψυχολογική ἤ κοινωνική ἰδιότητα, ἀλλά δῶρο θεϊκό, πού σχετίζεται ἄμεσα μέ τό κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν. Ὅπως ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ἔτσι καί τό αὐτεξούσιο εἶναι ἀμετάκλητο καί ἀμετακίνητο, «ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλῆσις τοῦ Θεοῦ»[3] (διότι τά χαρίσματα καί ἡ κλήση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀμετάκλητα).

Τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου δέν μπορεῖ νά τό ἀφαιρέσει κανείς ἐπίβουλος. Μπορεῖ, ὅμως, κάποιος μέ πάσης φύσεως πανουργίες καί μηχανορραφίες νά πειθαναγκάσει, νά ἐξαναγκάσει, νά συσκοτίσει καί τελικά νά πλανήσει τόν ἄνθρωπο, ὥστε νά ἀποδεχθεῖ εἴτε ἑκουσίως εἴτε ἀκουσίως (ἤ ἐξ ἀνάγκης) τήν ὑποταγή του σέ βλάσφημα καί ἀντίθεα κελεύσματα καί νομοθετήματα, πού στόχο ἔχουν τόν περιορισμό τῶν ἐλευθεριῶν καί τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμοῦ αὐτῆς τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας, ὅπως ἡ ὑποχρεωτική ἀποδοχή ἑνός ἀριθμητικοῦ προσδιορισμοῦ (Π.Α.) καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας ἐπιχειρεῖ νά ὑπονομεύσει, νά περιστείλει καί τελικῶς νά χειραγωγήσει τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ ἐπιβολή τοῦ Π.Α., πού θά συνοδεύει κάθε πολίτη σέ ὅλες τίς πτυχές τῆς δημόσιας καί ἰδιωτικῆς του ζωῆς, μετατρέπει τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα σέ πολυεργαλεῖο καταστρατήγησης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί φαλκίδευσης τῶν ἐλευθεριῶν, παραπέποντας στή θεοποίηση τῆς πληροφορίας καί τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης καί ἀνοίγοντας διάπλατα τόν δρόμο στόν μετανθρωπισμό.

Τό φαινόμενο τοῦ μετανθρωπισμοῦ (transhumanism), μέ τήν προώθηση τῆς τεχνολογικῆς ἀναβάθμισης τοῦ ἀνθρώπου, βρίσκεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν Ὀρθόδοξη θεώρηση γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ εἰσαγωγή τεχνολογικῶν παρεμβάσεων στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου συνιστᾶ σοβαρή ἀπειλή κατά τῆς ἱερότητας τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀντικείμενο βιοτεχνολογικοῦ πειραματισμοῦ, ἀλλά πρόσωπο προορισμένο γιά κοινωνία μέ τόν Δημιουργό καί Θεό του. Σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἁγιασμός του, δηλαδή ἡ κατά χάριν θέωσή του.

Στόν ἀντίποδα τοῦ δημιουργικοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ οἱ σύγχρονες τεχνολογικές παρεμβάσεις μᾶς εἰ­σά­γουν καί μᾶς δε­σμεύ­ουν σέ ἕνα ἀ­νε­λεύ­θε­ρο, ἀν­τί­θε­ο καί ἀντίχριστο σύ­στη­μα μέ ποικίλες πνευματικές προεκτάσεις καί συνέπειες.

Βλασφημία

Ἡ ἐκούσια καί συνειδητή ἀντιστράτευση στό δημιουργικό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ συνιστᾶ βλασφημία κατά τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας. Τέτοιες περιπτώσεις βλασφημίας ἀποτελοῦν οὐσιαστικά ἡ νομοθέτηση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ  (ἄρθρο 11 τοῦ ν. 4727, ΦΕΚ 184 Α – 23/9/2020) καί τῆς ἠλεκτρονικῆς-ψηφιακῆς ταυτότητας (Ὑπουργική Ἀπόφαση 3021/19/84, ΦΕΚ Β’ 5328/7-9-2023). Κι αὐτό, διότι ὄχι μόνο διαστρέφει καί ἀμφισβητεῖ, ἀλλά καί ἀντιστρατεύεται μέ περισσή ἔπαρση καί ἀλαζονεία τόν Ἴδιο τόν Δημιουργό μας, περιφρονώντας τή μεγίστη δωρεά Του, τή θεία δωρεά τοῦ αὐτεξουσίου. Πρόκειται γιά πραγματική ἀχαριστία πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα μας· γιά ἀνταρσία καί ἀνυπακοή πρός τό θέλημά Του· γιά παραβίαση καί καταπάτηση τῶν προδιαγραφῶν τῆς δημιουργίας μας, βάσει τῶν ὁποίων μᾶς ἔπλασε ὁ Πάνσοφος Δημιουργός μας.

Ἡ διαρκής, ὅμως, συστηματική καί στοχευμένη θεσμοθέτηση ἀντίχριστων νομοθετημάτων ἀποτελεῖ σταθερή ἐπιλογή τοῦ σύγχρονου ἀντίθεου καί ἀντίχριστου πολιτικοῦ συστήματος, πού ἐθίζει τούς ἀνθρώπους σέ ἕναν ἀνάλογο τρόπο ζωῆς, πού θά φαν­τά­ζει πλέ­ον μο­νό­δρο­μος γιά τόν κα­θέ­να.

Μία ἀκραία ἐκδήλωση, ἀλλά καί ἡ τραγικότερη, αὐτῆς τῆς βλάσφημης πολιτικῆς εἶναι ἡ πρόσφατη ψήφιση τοῦ νόμου γιά τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων (Ν. 5089/2024, ΦΕΚ Α’ 27). Ὑποστήκαμε, δυστυχῶς, οἱ Ἕλληνες καί αὐτή τή μεγίστη ντροπή, νά θεσμοθετηθεῖ ἡ παρά φύσιν ἁμαρτία μέ νόμο τῆς Πολιτείας. Ἕνα νόμο πού δυστυχέστατα τόν ἐπικύρωσε καί τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (Ὁλομέλεια ΣτΕ 30/5/2025), προσθέτοντας στό δικαίωμα τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τήν υἱοθεσία παιδιῶν(!). Δυστυχῶς, ἔχουμε τό τραγικό προνόμιο νά εἴμαστε ἡ πρώτη ὀρθόδοξη χώρα πού νομοθέτησε τόν πολιτικό γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καθώς καί τό δικαίωμα υἱοθεσίας παιδιῶν.

Εἶναι πραγματικά τραγικό ὅτι οἱ ἐμπνευστές καί θεσμοθέτες τῶν ἀνίερων αὐτῶν νόμων ξεπέρασαν ἀκόμη καί τούς Σοδομίτες καί Γομορρίτες καθώς καί τούς κατοίκους στήν ἐποχή τοῦ Νῶε. Διότι ὅλοι ἐκεῖνοι, παρότι ἦσαν ὑπόδουλοι στά σαρκικά πάθη τους καί κυρίως στά παρά φύσιν ἁμαρτήματα, δέν τόλμησαν, ὅμως, νά τά νομιμοποιήσουν καί νά τά θεσμοθετήσουν μέ κάποιον θρησκευτικό ἤ πολιτικό νόμο.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως ἀποτυπώνει μέ τόν πλέον χαρακτηριστικό καί ἀποκαλυπτικό τρόπο καί ἀναδεικνύει τή βαθιά σύνδεση μεταξύ τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί τῆς συμπεριφορᾶς του στήν κοινωνία. Κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, ἡ βλασφημία δέν εἶναι μόνο προσβολή πρός τόν Θεό, ἀλλά καί ἔνδειξη ἠθικῆς κατάπτωσης πού ἐπηρεάζει τήν κοινωνική συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου. Μᾶς λέγει συγκεκριμένα ὁ Ἅγιος:

«Ὁ βλάσφημος… ἠρνήθη τό πρός τόν Θεόν καθῆκον αὐτοῦ, ἠρνήθη τό κῦρος τοῦ θείου νόμου καί ἐγκατέλιπεν αὐτόν, ὑβρίσας καί νόμον καί νομοθέτην… Πῶς ὁ τά θεῖα ἐκφαυλίσας θέλει σεβασθῆ τά ἀνθρώπινα; Πῶς θέλει ἐκπληρώσει καθῆκον πρός τήν κοινωνίαν ὁ τό ὕψιστον τῶν ἑαυτοῦ καθηκόντων παραλιπών;»[4].

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπισημαίνει ὅτι ὁ βλάσφημος εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν κοινωνία, διότι ἡ καρδιά του ἔχει πωρωθεῖ καί ἔχει χάσει τήν εὐαισθησία τῆς συνείδησης, καθιστῶντας τον ἱκανό γιά κάθε κακουργία. Ἄν κάποιος δέν σέβεται τόν Θεό, πῶς μπορεῖ νά σεβαστεῖ τούς ἀνθρώπους; Ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν Θεό ὁδηγεῖ σέ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Ἡ πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ἐπηρεάζει ἄμεσα τή συμπεριφορά του στήν κοινωνία. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό καί ἡ περιφρόνηση τοῦ θείου νόμου ὁδηγεῖ σέ ἠθική ἀποσύνθεση καί κοινωνική ἀνευθυνότητα.

Καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τονίζει γιά τούς βλασφήμους τά ἑξῆς:  «Ὁ μέν ἁμαρτάνων παραβαίνει νόμον, ὁ δέ βλασφημῶν, εἰς αὐτήν ἀσεβεῖ τήν θεότητα»[5]. Γι’ αὐτό καί οἱ θεσμοθέτες ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνίερων καί ἀντίθεων νομοθετημάτων ἀσεβοῦν καί βλασφημοῦν τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό μας.

Ἡ ἄνεση καί ἡ βία ὡς ἐργαλεῖα ἐπιβολῆς

Ὅπως ἔχουν ἐπισημάνει πολλοί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, παλαιοί καί σύγχρονοι, βασικό σημεῖο πνευματικῆς παράλυσης καί πτώσης εἶναι οἱ ἀνέσεις. Ἡ ἄ­νε­ση ἀ­σκεῖ μί­α ἰ­δι­ό­μορ­φη βί­α καί ἀ­πο­συν­θέ­τει τήν πνευ­μα­τι­κή μας ὑ­πό­στα­ση· τμηματικά ἤ συστηματικά ἡ ἄνεση παραλύει τήν πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ καί αὐτό ὁδηγεῖ σέ εὐκολότερες πτώσεις καί ἐκ-πτώσεις τῆς πίστεως. Ὅταν ὁ χριστιανός ἀποδυναμωμένος πνευματικά, συναντᾶ καί τή βία τῆς ἐξουσίας, πολύ εὔκολα ὁδηγεῖται σέ συμβιβασμούς καί παραδίδεται στήν ἀλλοίωση τῆς συνειδήσεώς του καί τῆς πίστεώς του.

Ἡ ἄ­νε­ση σέ συνδυασμό μέ τόν φόβο δη­μι­ουρ­γοῦν ἰ­σχυ­ρή καί διαρκή ψυ­χο­λο­γι­κή ἐ­ξάρ­τη­ση στήν ὁ­ποί­α βα­σί­ζον­ται ὅ­λα τά συ­στή­μα­τα ἐ­λέγ­χου τῶν ἀν­θρώ­πων. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὅλες οἱ κυβερνήσεις μᾶς ὑπόσχονται καί μᾶς παρέχουν συνεχῶς πλεῖστες ὅσες ἀνέσεις καί εὐκολίες σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς, κυρίως στόν τεχνολογικό καί ψηφιακό, ἀπό τίς ὁποῖες δέν θά μποροῦμε νά ἀποδράσουμε. Ὁ φόβος καί ἡ ἐξάρτηση προκαλοῦνται ἀπό τόν κίνδυνο τῆς στέρησης, ἀπό τόν κίνδυνο νά πονέσουμε ἤ νά ὑποβληθοῦμε σέ κάποια δοκιμασία. Ἡ αἴσθηση ὅτι μπορεῖ νά μήν ἀπoλαύσουμε ὅσα ἐπιθυμοῦμε ἤ ὅτι θά ἀπωλέσουμε αὐτά στά ὁποῖα εἴμαστε προσκολλημένοι ἤ ὅτι θά ἐκδιωχθοῦμε, μᾶς προκαλεῖ ἔντονο καί διαρκή φόβο καί ψυχολογική βία. Ὅλες αὐτές οἱ παρεχόμενες καί ἐπιβαλλόμενες ἀνέσεις στίς ὁ­ποῖ­ες ἐθιζόμαστε καί ἀ­πό τίς ὁ­ποῖ­ες δέν δι­α­νο­ού­μα­στε κἄν νά ἀ­πεγ­κλω­βι­στοῦ­με, μᾶς εἰ­σά­γουν σέ ἕ­ναν μο­νό­δρο­μο ἀπό τόν ὁποῖο τελικά ἀδυνατοῦμε νά ἐπιστρέψουμε.

Γι’ αὐτό καί σύγχρονοι ἐνάρετοι καί διακριτικοί γέροντες τονίζουν ὅτι «ὁ Χριστός, ἡ Παναγία καί οἱ ἅγιοι στενοχωροῦνται πολύ καί δέν θέλουν νά πάρουμε οὔτε Προσωπικό Ἀριθμό οὔτε ἠλεκτρονικές ταυτότητες».

Ἡ παραλαβή προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας δέν συνιστοῦν βεβαίως τή μεγάλη καί ὁριστική πτώση τοῦ χαράγματος. Ἁγιογραφικά καί πατερικά ΜΟΝΟ τό χάραγμα εἶναι ἡ ΠΤΩΣΗ, πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό καί τήν Αἰώνιο Βασιλεία Του τελειωτικά καί ἀνεπίστροφα. Τό χάραγμα θά δοθεῖ μόνο μέ τή συγκατάθεσή μας πού θά ἰσοδυναμεῖ μέ ξεκάθαρη ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ προσωπικός ἀριθμός καί οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες εἶναι βέβαια πτώσεις, πού μποροῦν, ὅμως, νά ἰατρευθοῦν μέ εἰλικρινή καί ἔμπρακτη μετάνοια. Πῶς, ὅμως, μποροῦμε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά προλάβουμε νά μετανοήσουμε, πρίν ἔλθει ὁ θάνατος, καθώς κανείς δέν γνωρίζει πόσο θά ζήσει καί ἄν θά ἔχει χρόνο νά μετανοήσει.

Ἡ ἐπέλαση τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, χωρίς ὅρους καί ὄρια, μέ ἀπρόβλεπτα ἀποτελέσματα καί συνέπειες στή ζωή τῶν ἀνθρώπων· ἡ συνεχής παρακολούθηση, βαθμολόγηση, ἀξιολόγηση τοῦ ἀνθρώπου μέ βάση τό μοντέλο τῆς Κίνας· ἡ ἐπιβολή ποινῶν καί εἰδικῶν συμπεριφορῶν δημιουργοῦν μία συνθήκη ἐξαναγκασμοῦ ἀπό τήν ὁποία πολύ δύσκολα θά μποροῦμε νά ἐξέλθουμε.

Τό ἴδιο δύσκολο ἕως ἀδύνατο θά εἶναι νά ἀπεγκλωβιστοῦμε καί νά ἀπεξαρτηθοῦμε ἀπό τήν ψυχοφθόρο συνήθεια τῶν ὑπερβολικῶν ἀνέσεων καί τεχνολογικῶν εὐκολιῶν μέ μοιραία συνέπεια οἱ προδρομικές αὐτές πτώσεις νά μᾶς ὁδηγήσουν τελικά στή μεγαλύτερη καί ἀνεπανόρθωτη πτώση τοῦ χαράγματος.

Κατά συνέπεια, ὁ προσωπικός ἀριθμός καί ἡ ἠλεκτρονική ταυτότητα δέν εἶναι μία ἁπλή πτώση, πού συγχωρεῖται μέ μία τυπική ἐξομολόγηση. Ἡ μετάνοια ἀπαιτεῖ θλίψη, στενοχωρία καί ἀποκατάσταση τῆς πτώσης, πράγμα πολύ δύσκολο ἕως ἀκατόρθωτο. Δέν εἶναι εὔκολο νά ἀφήσει κανείς τίς πάμπολλες ἀνέσεις καί διευκολύνσεις πού τοῦ παρέχει τό σύστημα καί νά ἐπιστρέψει στήν πτωχεία, τήν ἀφάνεια, τίς δυσκολίες καί νά τεθεῖ ἐκτός τοῦ κοινωνικοῦ σώματος.

Ὁ ἐνάρετος καί διακριτικός μακαριστός γέροντας Μελέτιος Κυραλάκης (ἐκοιμήθη στίς 7 Δεκμβρίου τοῦ 2024 σέ ἡλικία 96 ἐτῶν), ὁ πρώην ἐρημίτης ἁγιορείτης μοναχός, σέ συνάντησή μας στίς 9 Ἰουλίου 2024 μᾶς ἔλεγε ὅτι: «Ὁ προσωπικός ἀριθμός καί ἡ ταυτότητα εἶναι δίδυμα· ὅποιος θά πάρει τόν ἀριθμό θά πάρει καί τήν ταυτότητα. Ἡ ταυτότητα εἶναι σκλαβιά καί βαρβαρότητα πού θά τήν ἐπιλέξει κανείς μόνος του».

Ἡ παραλαβή καί ἡ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας μᾶς εἰσάγουν σέ μία ἁμαρτητική βιοθεωρία ἐθελούσιας ὑποδούλωσης στήν καθοδήγηση, χειραγώγηση, ἐνοχοποίηση καί ποινικοποίηση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, ἀντίθετα πρός τίς προδιαγραφές τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ μας.

Γι’ αὐ­τό καί ἀρ­νού­μα­στε ἐκ τῶν προ­τέ­ρων τήν εἴ­σο­δό μας στό συγ­κεν­τρω­τι­κό, ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κό, ὀ­λέ­θριο, ἀν­τί­θε­ο καί ἀν­τί­χρι­στο αὐ­τό σύ­στη­μα. Ἀρ­νού­μα­στε ἐξ ἀρ­χῆς ὁ­ποι­α­δή­πο­τε δέ­σμευ­ση καί πα­γί­δευ­σή μας σέ μί­α ἀ­δι­έ­ξο­δη καί θα­νά­σι­μη πνευ­μα­τι­κά πο­ρεί­α ἀ­πό τήν ὁ­ποί­α δέν θά ἔ­χου­με τή δύ­να­μη καί τή δυ­να­τό­τη­τα νά ἐ­ξέλ­θου­με. Ἀρ­νού­μα­στε νά προχωρήσουμε σέ ὀ­λι­σθη­ρούς μο­νό­δρο­μους χω­ρίς ἐ­πι­στρο­φή· ἀρ­νού­μα­στε νά γί­νου­με ὄρ­γα­να τῶν ἀν­τί­θε­ων δυ­νά­με­ων τῆς σύγ­χρο­νης ἀ­πο­στα­σί­ας· ἀρ­νού­μα­στε τίς με­θο­δεῖ­ες τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς, τῆς Παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης καί τῆς Νέ­ας Τά­ξης Πραγ­μά­των.

Ἀρνούμαστε, τέλος, τήν ἐθελούσια ἐκχώρηση τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας μας καί τή μετατροπή μας ἀπό πρόσωπα μέ ὄνομα σέ ἀπρόσωπους ἀριθμούς. Ὁ διάβολος μισεῖ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό ὄνομα πού παίρνει ὁ κάθε χριστιανός. Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα ἐκθρονίζεται ὁ διάβολος πού ἐμφωλεύει στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί εἰσέρχεται καί ἐγκαθίσταται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ταυτόχρονα ὁ κάθε χριστιανός ἀποκτᾶ προσωπικό φύλακα καί συνοδό ἄγγελο. Μέ τό χριστιανικό δἐ ὄνομα, τό ὄνομα τῆς Παναγίας ἤ τῶν Ἁγίων, ὁ κάθε χριστιανός ἀποκτᾶ καί προστάτη Ἅγιο πού εὔχεται καί μεσιτεύει γιά τή ζωή του καί τή σωτηρία του.

Δυστυχῶς, σήμερα, πολλοί ἄνθρωποι συζοῦν χωρίς θρησκευτικό γάμο καί δέν βαπτίζουν τά παιδιά τους. Πρόκειται γιά μία τραγική συνήθεια, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη ξεκινήσει καί αὐξάνεται γεωμετρικά, προσφέροντας πολύ μεγάλη χαρά καί ἱκανοποίηση στόν διάβολο.

Κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, «Ὁ βλάσφημος εἶναι ἐπίορκος, διότι ἠθέτησε τήν ἐν τῷ βαπτίσματι ὁμολογίαν του, ὑποσχεθείς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅτι συντάσσεται αὐτῷ [τῷ Χριστῷ]· ὁ βλάσφημος ἠρνήθη τόν Χριστόν!»[6].

Ἄς μήν λυπήσουμε τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό μας, τήν Παναγία μας καί τούς ἁγίους μας. Ἄς πράξουμε, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, τό πρέπον πού εἶναι νά ἀρνηθοῦμε τόν προσωπικό ἀριθμό καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα μέ ὅποια θυσία καί ὅποιο κόστος. Ὁ Κύριός μας, βλέποντας τήν ὁμολογία μας, θά φροντίσει ὁ Ἴδιος, ὡς στοργικός Πατέρας, γιά τά παιδιά Του.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν σωτήρα τοῦ γένους μας: «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας»[7].

Ἄς μήν τά ἐκχωρήσουμε, λοιπόν, καί ἄς ἐκφράσουμε τήν ἀντίστασή μας μέ τήν χάρη, τήν εὐλογία καί τήν δύναμη τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας καί τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου καί τῶν μυριάδων Ἁγίων μας, μέ ἡρωικό καί ὁμολογιακό φρόνημα, προσευχή καί μετάνοια.

Καί ἐπιτέλους ἄς βροντοφωνάξουμε παντί σθένει καί πάσῃ δυνάμει στά βλάσφημα καί ἀπάνθρωπα σχέδιά τους, τήν πιό ὄμορφη, τήν πιό ἔνδοξη, τήν πιό ἡρωική ἑλληνική λέξη: ΟΧΙ !!!

ΟΧΙ στόν Προσωπικό Ἀριθμό

ΟΧΙ στή νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα

ΟΧΙ στή Νέα Τάξη Πραγμάτων           

Μέγα τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος

[1] Ἁγίου Γρη­γο­ρίου Νύσ­σης, Εἰς τοὺς κοι­μη­θέν­τας, G.N.O. IX.1, σ. 54.1-10, ΕΠΕ 10, σελ. 182-183. Μετάφραση: Ἐπειδή δηλαδή ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὅμοιος μέ τόν Θεό καί μακάριος, τιμημένος μέ τό αὐτεξούσιο (γιατί ἡ αὐτεξουσιότητα καί ἡ ἐλευθερία εἶναι ἰδιότητες τῆς θείας μακαριότητας)… Ἄν δηλαδή ἀποσποῦσε τήν ἀνθρώπινη φύση μέ τήν βία καί τόν καταναγκασμό ἀπό ὅ,τι τῆς ἄρεσε, ὅταν εἶχε ὁρμήσει σύμφωνα μέ τήν αὐτεξούσια κίνησή της σέ πράγματα ἀνεπίτρεπτα, τό γεγονός θά ἦταν ἀφαίρεση τοῦ ἐξαίρετου ἀγαθοῦ καί ἀποστέρηση τῆς ἰσόθεης τιμῆς (γιατί τό αὐτεξούσιο εἶναι ἰσόθεο).

[2] Ὁμιλία στούς φοιτητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, Holy Cross, τῆς Βοστώνης, Η.Π.Α., τό ἐαρινό ἑξάμηνο τοῦ 2005

[3] Ρωμ. 11, 29

[4] Ἁγίου Νεκταρίου, Μελέτη περί βλασφημίας, Ἅπαντα, τόμ. Ε΄,  Ἱ. Μ. Ἁγ. Τριάδος Αἰγίνης, Ἀθῆναι 2011, γραμμή 1061-1067, σελ. 143

[5] Μεγάλου Ἀθανασίου, Ἐπιστολή πρός τόν αὐτόν Σεραπίωνα ὁμοίως περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, PG26, 653Β, στό ἁγ. Νεκταρίου, Μελέτη περί βλασφημίας, ὅ.π., γραμμή 1115-1117, σελ. 146

[6] Ἁγίου Νεκταρίου, Μελέτη περί βλασφημίας, ὅ.π.,  γραμμή 1039-1042, σελ. 143

[7] Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ, Διδαχή Δ’