(14/14)
Επίλογος.
Οι ανάγκες της εποχής και τα αναδυόμενα προβλήματα, εκκλησιολογικής, κανονικής, συνοδικής, λειτουργικής, βιοηθικής, κοινωνικής ποιμαντικής, δεν αφήνουν κανένα πλέον περιθώριο εφησυχασμού.
Χρειάζεται να τολμήσουμε, όπως τόλμησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας και καινοτόμησαν σε δύσκολους και καχύποπτους καιρούς, μένοντας προσηλωμένοι στο πνεύμα και όχι στο γράμμα του νόμου. Πολλά θέματα αφέθηκαν εκτός ύλης στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Ο χρόνος τρέχει. Τα προβλήματα δεν σταματούν. Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες από το 2016 και μετά έχουν να αντιμετωπίσουν όσα θέματα άφησαν πίσω, αλλά και άλλα που βγαίνουν στο προσκήνιο, πληγώνουν και ταλαιπωρούν τις εκκλησιαστικές κατά τόπους ορθόδοξες κοινότητες. Δεν επιτρέπεται να εθελοτυφλούμε και να παρασύρουμε στο χρόνο άλυτα προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Ο άνθρωπος της εποχής μας, αιχμάλωτος των τεχνολογικών προκλήσεων και της άκριτης τεχνικής νοημοσύνης, απομονώνεται περισσότερο από τον Θεό και τους αδελφούς του. Εγκλωβισμένος σε εφήμερες απολαύσεις και απατηλές ηδονές, αποπροσανατολίζεται από την επίτευξη του στόχου του, που είναι η ομοίωση με τον Θεό.
Χρειάζεται και κάτι ακόμη. Τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ενδεχομένως να μην γνωστοποιήθηκαν σε όλο εκκλησιαστικό σώμα, καταλλήλως. Υπήρξε ευθύνη πρώτα των Επισκόπων και μετά των ιερέων, αλλά και των θεολόγων να φέρουν τα κείμενα αυτά σε συνάντηση με τους πιστούς. Ίσως να μην έγινε αυτό στο βαθμό που θα έπρεπε. Μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο είναι ευθύνη όλων μας να εργαστούμε πάνω στα κείμενα αυτά και να τα συζητήσουμε με τον κόσμο στις ενορίες, στις συνάξεις, στις ιερατικές συνάξεις. Να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε πάνω σε αυτά και να αναπτύξουμε ένα δίκτυο επικοινωνίας και διαλόγου μέσα στην Εκκλησία με τον Επίσκοπο, τους ιερείς, τους θεολόγους, τους νέους, τις γυναίκες που διακονούν στις επιτροπές των ενοριών και να χαράξουμε μαζί, με πρώτο τον Επίσκοπο, ένα κλίμα διαλόγου και προβληματισμού πάνω στα μεγάλα κοινωνικά και εκκλησιολογικά ζητήματα και σε όσα απασχολούν τους ανθρώπους μέσα στην κοινωνία και στην ενορία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία προσφέρει στον άνθρωπο την αλήθεια και την μοναδικότητα του ευαγγελίου. Ενός ευαγγελίου που καλεί σε διάλογο, συνάντηση, γνωριμία και συμπόρευση. Δεν υπάρχει τίποτε που ο χριστιανός να φοβάται. Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο [1]. Η συνάντηση με τον άλλον και η συζήτηση δεν μπορεί να προκαλεί ανασφάλειες και φόβο για τον χριστιανό. Είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών μας να μείνουμε πιστοί στην παράδοση της Εκκλησίας μας και να εξωθήσουμε τον διάλογο στα όρια του, στα όρια της αγάπης. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αδιαφορώντας για τον ορθόδοξο απομονωτισμό και τον παρευρισκόμενο φονταμενταλισμό που θεωρεί τον διάλογο με τον άλλο ως καταδίκη και αίρεση [2]. Όλα τα παραπάνω, με την ευχή για τη σύγκληση της επόμενης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
(τέλος)
Υποσημειώσεις:
[1] Ιω. 4,18.
[2] John Chryssavgis, Toward the Great and Holy Council, Faith Matters Series, pp. 327.
Πρεσβύτερος Ηρακλής Φίλιος (θεολόγος, βαλκανιολόγος)
Εφημέριος Διάβας Ι.Μ. Σταγών & Μετεώρων