Του πατέρα Θεόδωρου
Ο πόνος είναι ένα γενικό φαινόμενο και το φάσμα του καλύπτει όλες τις περιόδους και, δυστυχώς, όλοι οι άνθρωποι. Κανένας άνθρωπος δεν έχει περάσει τη ζωή του στη γη χωρίς να υπομείνει τον πόνο: ασθένεια τρώει το σώμα ενός οργανισμού μέλους, ενώ την ίδια στιγμή, πλήττει τις ψυχές των γύρω του, η φτώχεια και η ανεργία και θα φέρει σύγχυση απελπισία, το μίσος και η διχόνοια δεν εγκαταλείπουν ποτέ «γλυκό ψωμί», συκοφαντία και αμαυρώνουν την εξέταση της αδικίας και να βλάψουν αθώους ανθρώπους. Υπάρχει ένα ρητό, ” η ζωή είναι σαν μια λύρα με επτά χορδές, έξι εκ των οποίων είναι η θλίψη και εκείνη τη χαρά . “
Το χειρότερο πόνο που η ψυχή μπορεί να αντέξει είναι ίσως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Αυτός ο πόνος, ο καθένας, με τη σειρά του, υποστηρίζει. Αισθανόμαστε την ανάγκη ευαίσθητοι από τους άλλους να έρθουν μαζί μας για να συμπάσχουν, να δείξουν την αλληλεγγύη τους, και να διευκολύνει τον πόνο μας. Επιπλέον, οι άνθρωποι έχουν εκφράσει τα συλλυπητήριά πάντα σε ένα φιλανθρωπικό και αδελφική. Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πολύ καλά την άλλη κονσόλα. Ζητούν ερωτήσεις που εξασθενίζει ξανανοίξει τις πληγές και όχι να τους ανακουφίσει.
Η παρηγοριά για εκείνους που θρηνούν είναι ίσως η καλύτερη κοινωνική σχέση. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα λόγια μας και τη συμπεριφορά μας. Κάνουμε λάθος όταν λέμε “δεν κλαίνε”, και μερικές φορές παίρνουμε μια δύσκολη θέση, διότι το άλλο δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Έχουμε ακούσει γι ‘αυτό σε πολλές παροιμίες και εισαγωγικά, « τα δάκρυα είναι ο πόνος της ψυχής που γίνεται υγρό “” φωτιά ποτέ δεν ήταν αναμμένη στην καρδιά μου ότι τα δάκρυα δεν θα μπορούσε να off “, ή” oh δάκρυα μου να σταματήσει, να σταματήσει! Σ ‘αγαπώ γιατί μόνο, είναι έμεινε στη ζωή μου. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν, δεν θα ήμουν εδώ … ” Έτσι, αντί να λέει “δεν κλαίνε,« είναι καλύτερα να « πενθούμε με αυτούς που κλαίνε », όπως του Αγίου Παύλου (Rom.12, 15). Πρέπει να μοιραστούν με άλλους τη θλίψη τους και τα δάκρυα τους, ” υποφέρει με τον πόνο και κραυγές με κλάμα , “ονομάζεται Αγίου Βασιλείου. Τα δάκρυα των άλλων, ίσως αυτό είναι το πιο ιερό που μπορούμε να προσφέρουμε στον βωμό της αγάπης. Η ιστορία του κόσμου δεν τελείωσε στο σταυρό του Γολγοθά, τον άδειο τάφο είναι η ανάσταση και η ζωή που την άνοιξη.
Κύριε, αν θα σας πως υποφέρουν, δίδαξέ με, στη συνέχεια, πώς να χειριστεί και με τον πόνο, να μου δώσει δύναμη για να αντέξει.
Κύριε, πάρτε το χέρι και η καρδιά μου, και να μας οδηγήσει μακριά από την καταιγίδα του πόνου, σε μια χαρούμενη και ειρηνική ζωή!
” Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους “(Αποκάλυψη 21: 4): ο τρόπος αιώνια!
Ο Πατέρας Θεόδωρος είναι ιερέας στο Μπορντώ της Γαλλίας
