Στα γραφικά Τρίκαλα, εκεί που ο Ληθαίος ποταμός αγκαλιάζει την πόλη, δεν είναι μόνο τα ποδήλατα και τα όμορφα στενά που κλέβουν την παράσταση. Υπάρχει ένα άλλο “μυστικό” που ψιθυρίζεται από στόμα σε στόμα, από φοιτητή σε φοιτητή και από επισκέπτη σε επισκέπτη. Ένα μυστικό που μυρίζει… κεφτεδάκι.
Πίσω από μια μικρή, ταπεινή πρόσοψη στο κέντρο της πόλης, βρίσκεται η “petit κουζίνα” της Αθηνάς. Και πριν ρωτήσετε: το “petit” είναι γαλλική λέξη και σημαίνει μικρό, λιλιπούτειο ή χαριτωμένο. Πράγματι, η κουζίνα της Αθηνάς είναι μια σταλιά, ίσα ίσα που χωράει η ψυχή της (και η κατσαρόλα με τα κεφτεδάκια!). Όμως, αυτό το μικρό μέγεθος κρύβει γεύσεις που κάνουν τους πελάτες να νιώθουν ότι είναι σε γαλλικό bistrot με μαμαδίστικη ελληνική κουζίνα!
Λένε ότι η ομορφιά της Αθηνάς είναι ακαταμάχητη, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: μπροστά στο πιάτο με τα μαμαδίστικα μαγειρευτά της, ποιος κοιτάει πρόσωπα; Όλοι κοιτάνε… πιάτα! Και ειδικά εκείνα τα στρογγυλά, λαχταριστά, καλοτηγανισμένα θαύματα που της χάρισαν τον τίτλο: “Βασίλισσα στα Κεφτεδάκια”.
Φανταστείτε την σκηνή: Ένας Τρικαλινός, με δάκρυα στα μάτια (ήταν από το κρεμμύδι της σάλτσας, λέει) και βουλωμένο τηλέφωνο στο αυτί. “Αθηνά, έλα Θεά, δώσε μου την συνταγή! Πρέπει να μάθω τι μαγεία είναι αυτή!”. Και η Αθηνά; Γελάει, αρνείται να αποκαλύψει τα μυστικά της (εκτός από το… μυστικό: αγνά, ντόπια προϊόντα της περιοχής και όχι πρόχειρη, κακής ποιότητας πρώτη ύλη!).
Η Αθηνά δεν είναι απλά μια μαγείρισσα, είναι ένας αγωνιστής. Μόνη της, με όπλο την ξύλινη κουτάλα και ασπίδα την αψεγάδιαστη καθαριότητα της κουζίνας της. Πράγματι, η κουζίνα της λάμπει, κάνοντας ακόμα και την πιο αυστηρή νοικοκυρά να υποκλιθεί στο μεράκι της! Έτσι παλεύει στις δύσκολες εποχές.
Και το χιούμορ… η “Βασίλισσα” έχει και χρυσή καρδιά. Οι τιμές της είναι τόσο οικονομικές που αναρωτιέσαι αν παίρνει χαρά από το μαγείρεμα ή από το να τρώει ο κόσμος. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπεις ανθρώπους να φεύγουν με ένα έξτρα πιάτο, δωρεάν, γιατί η Αθηνά πιστεύει ακράδαντα ότι η καλοσύνη επιστρέφεται — ίσως όχι σε ευρώ, αλλά σε μια καλή κουβέντα, μια ζεστή ευχή, ή σε ένα πιάτο με ακόμα πιο λαχταριστά γεμιστά όπως τα έφτιαχνε η γιαγιά μας, γιουβαρλάκια ή το παστίτσιο της μαμάς την επόμενη μέρα.
Όπως τονίζει και ο Αντώνης Κούκεν, όταν βλέπεις μια γυναίκα να στέκεται όρθια, να δίνει την ψυχή της σε μια petit κουζίνα μια σταλιά, να προσφέρει πεντανόστιμο, σπιτικό φαγητό σε χορταστικές ποσότητες (όχι τίποτα μινιατούρες gourmet που θέλεις 5 πιάτα για να χορτάσεις), δεν έχεις παρά να υποκλιθείς.
Αν βρεθείτε λοιπόν στα Τρίκαλα, μην ψάχνετε για διαμάντια και χρυσάφι. Ψάξτε για την “petit κουζίνα” της Αθηνάς. Θα βρείτε κάτι πολύ πιο σπάνιο: Αγάπη στο φαγητό, καλοσύνη στην καρδιά και τα καλύτερα κεφτεδάκια (και όχι μόνο!) του κόσμου! Στηρίξτε την, τιμήστε τα φαγητά της, και να είστε σίγουροι: θα φύγετε όχι μόνο χορτάτοι, αλλά και πιο χαρούμενοι!
Δείτε το βίντεο στο κανάλι antonis cooken στο youtube