Οι κραυγές στα ΜΜΕ, κύρια τα ηλεκτρονικά, συνεχίζονται. Κραυγές ενάντια στους «διεφθαρμένους» και «παρανομούντες»!
Αρχικά ήταν οι «τεμπέληδες» δημόσιοι υπάλληλοι. Στη συνέχεια οι «διεφθαρμένοι» πανεπιστημιακοί, οι «τζαμπατζήδες» του κινήματος «Δεν πληρώνω», οι «διαπλεκόμενοι» νοσοκομειακοί γιατροί και σήμερα ολόκληρος ο ελληνικός λαός που «όταν οι γείτονες δούλευαν αυτός τεμπέλιαζε».
Ποιος όμως θα μας σώσει; Ακόμη κι απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό; Μα, φυσικά, η Πολιτεία. Που έσπευσε να προβλέψει τιμωρίες για όλους.
Ποιος όμως θα μας σώσει από τους «σωτήρες»; Και πώς είναι δυνατόν η ίδια η Πολιτεία να παρανομεί ασύστολα και ατιμώρητα;
Το θέμα αφορά στους Πανεπιστημιακούς. Για όσους δεν ξέρουν, θέλω να τους ενημερώσω ότι η υπηρεσιακή και μισθολογική τους εξέλιξη είναι μια επίπονη αλλά ταυτόχρονα αξιοκρατική διαδικασία.
Για να εξελιχθεί ο Πανεπιστημιακός απαιτείται ανοιχτή προκήρυξη, στην οποία μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα Έλληνες επιστήμονες από όλο τον κόσμο, σύσταση ειδικού εκλεκτορικού σώματος, εισηγητική επιτροπή και τελικά αξιοκρατική κρίση. Όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από 6 μήνες έως 2 χρόνια.
Πολλές φορές στο παρελθόν, τόσο εγώ προσωπικά όσο και άλλοι συνάδελφοι επισημάναμε σε πολλούς υπουργούς Παιδείας τον ανορθολογισμό της «ανοιχτής προκήρυξης», που μπορεί να οδηγήσει στην πρόσληψη μη απαραίτητου προσωπικού, αλλά μας αντέτειναν ότι αυτό σημαίνει «αξιοκρατία». Και «ξαφνικά» το κατάλαβαν. Αποτέλεσμα: Χωρίς κανένα νόμο σταμάτησαν το διορισμό όσων εξωτερικών υποψηφίων είχαν εκλεγεί. Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Μπλοκάρισαν τις προκηρύξεις και εκείνων που σήμερα υπηρετούν.
Υπάρχει, όμως, ακόμη μια κατηγορία. Αυτών που ήδη υπηρετούν και ύστερα από τη μακρόχρονη κι επίπονη διαδικασία που προανέφερα, εξελέγησαν ή πρόκειται να εκλεγούν σε ανώτερες καθηγητικές βαθμίδες. Για όλα υπάρχει το «φάρμακο». Μαθαίνουμε τελευταία ότι και τη δική τους προαγωγή σταμάτησαν. Ακόμη και για ανθρώπους που κατάφεραν να εξελιχθούν λίγους μόνο μήνες πριν τη συνταξιοδότησή τους λόγω ηλικίας.
Και οι νόμοι; Μα ποιός νοιάζεται γι’ αυτούς; Ποιός θα ανακηρύξει «κακούργημα», «πλημμέλημα» ή πταίσμα» τις κυβερνητικές αποφάσεις; Ποιός θ’ αντέξει επίπονες χρονοβόρες και δαπανηρές δικαστικές διενέξεις με το Δημόσιο; Ίσως, μάλιστα, να μην προλάβει να τις ολοκληρώσει.
Καθώς φαίνεται η σημερινή ηγεσία του υπουργείου συνεχίζει ότι άφησε στη μέση το 1995. Μαθαίνουμε, μάλιστα, ότι θα κάνει ακόμη ένα βήμα στην ίδια κατεύθυνση. Ικανοποιώντας πάγια επιθυμία μεγαλογιατρών και μεγαλοδικηγόρων πανεπιστημιακών (που μάλλον έχουν ξεχάσει τι θα πει διδασκαλία και έρευνα) και με πρόσχημα την κάλυψη της έλλειψης προσωπικού, λόγω συνταξιοδοτήσεων και μη προσλήψεων (βλέπε κλείσιμο Αρχιτεκτονικής Αθηνών), θα τους δώσει τη δυνατότητα παραμονής στη θέση τους όχι μέχρι την ηλικία των 68, όπως το 1995, αλλά μέχρι τα 70!!!
Ποιός, λοιπόν, θα συνετίσει αυτούς τους παρανομούντες;
*O Χρήστος Τρικαλινός είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Πειραματικής Πυρηνικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών