Με απόλυτη ιεροπρέπεια, υποδειγματική συνταξία και μεγάλη συμμετοχή φιλέορτων χριστιανών ετελέσθη χθες βράδυ (7/7/2014, 21:00 – 00:30), στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Τρικάλων [Βαρούσι], Ιερά Αγρυπνία μετ’ αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος επί τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου. Εξετέθη εις προσκύνησιν τεμάχιον ιερού λειψάνου.
Προέστη ο αρχιμανδρίτης της Ι.Μ. Τρίκκης & Σταγών π. Χρύσανθος Κλάδης – εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Καρυών συμπαραστατούμενος υπό των πατέρων Βασιλείου Σκουλή (σ.σ. προϊσταμένου της Ενορίας), Νικολάου Αργυρίου (Άγιοι Απόστολοι – Πρόδρομος), Γρηγορίου Τσιότσιου (Γεν. Θεοτόκου – Δενδροχώριον) και Αποστόλου Στεργίου (Κοιμ. Θεοτόκου – Κλοκωτός).
Ο άγιος Προκόπιος έζησε και μεγάλωσε στα χρόνια που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός. Ο πατέρας του, Χριστοφόρος, ήταν ευσεβής άνθρωπος, σε αντίθεση με την μητέρα του που πίστευε στα είδωλα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στον αυτοκράτορα, ο οποίος τον έκανε ηγεμόνα της πόλεως των Αλεξανδρέων και του έδωσε εντολή να καταδιώκει και να βασανίζει τους χριστιανούς. Έτσι, ο Προκόπιος ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια. Κατά την πορεία του όμως, ξαφνικά άρχισαν να πέφτουν αστραπές και βροντές και, ταυτόχρονα, άκουσε φωνή να τον καλεί με το όνομά του, που τον απειλούσε με θάνατο επειδή θα κατεδίωκε τους χριστιανούς και, συγχρόνως, τον αληθινό Θεό. Ο Προκόπιος παρακάλεσε Εκείνον που του μιλούσε να του φανερωθεί περισσότερο για να δει ποιος είναι. Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ένας Σταυρός από κρύσταλλο και ακούστηκε μία φωνή να του λέει: «Εγώ είμαι ο Εσταυρωμένος Υιός του Θεού». Μετά απ’ αυτό το θαύμα, πίστευσε και έγινε χριστιανός.
Λίγο αργότερα, επιστρέφοντας από νικηφόρα αποστολή κατά των Σαρακηνών, η μητέρα του προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Κατάλαβε, όμως, ότι είχε γίνει χριστιανός και τον πρόδωσε στον αυτοκράτορα. Εκείνος διέταξε τον ηγεμόνα της Καισάρειας Ουλκίο να τον ανακρίνει. Αυτός τον χτύπησε πολύ μέχρι λιποθυμίας κι ύστερα τον έκλεισε στη φυλακή. Με τη Χάρη του Κυρίου οι πληγές επουλώθηκαν και απελευθερώθηκε από τα δεσμά. Στην συνέχεια, οδηγήθηκε στον ειδωλολατρικό ναό όπου με την προσευχή του κατάφερε και συνέτριψε τα είδωλα. Το θαύμα αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πιστεύσουν σ’ αυτόν πολλοί, ανάμεσά τους και η μητέρα του. Αμέσως δόθηκε εντολή να αποκεφαλιστούν όλοι όσοι είχαν πιστεύσει: η Θεοδοσία, οι στρατιώτες που τον βασάνισαν, οι τριβούνοι Νικόστρατος και Αντίοχος, καθώς και 12 γυναίκες συγκλητικών.
Ακολούθησαν φρικτά βασανιστήρια στον Προκόπιο. Ο άγιος υπέμενε με πάρα πολύ μεγάλη καρτερία όλα αυτά και, μάλιστα, κατάφερε να τα ξεπερνά με τη βοήθεια του Θεού. Τέλος, διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του, στις 8 Ιουλίου του 303, και έτσι παρέλαβε το στεφάνι της αιωνίου ζωής.
Στον κηρυκτικό του λόγο ο π. Χρύσανθος, υπογράμμισε:
«Διαβάζουμε πάρα πολλές βιογραφίες γνωστών ή αγνώστων αγίων. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που, δυστυχώς, εμείς οι άνθρωποι δεν το έχουμε και θα πρέπει να κάνουμε πολύ μεγάλο αγώνα για να το κερδίσουμε. Είναι η Πίστη. Ειδικά σ’ αυτήν την δύσκολη εποχή, η οποία μαστίζεται από ανεργία, δοκιμασίες… Παρότι μαθαίνουμε για τη θαυμαστή ζωή των αγίων, ακούμε τη φωνή της Εκκλησίας, εντούτοις χάνουμε την Πίστη. Ολιγοπιστούμε...
Γιατί, όμως; Διότι θέλουμε έναν Θεό στα μέτρα και τα σταθμά μας! Έναν Θεό σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες, τα δικά μας “θέλω”. Κι εδώ είναι η διαφορά: Ο Θεός δεν είναι Αυτός που θέλουμε εμείς. Είναι Αυτός που, δια μέσω του Ευαγγελίου, μας λέει πώς πρέπει να είμαστε εμείς για Εκείνον! Κάτι που δεν κάνουμε!…
Υπάρχουν πάρα πολλά θαύματα, που βλέπουμε στην καθημερινότητά μας. Παρά ταύτα, ο άνθρωπος ολιγοπιστεί. Δεν βλέπει ποια είναι η πραγματικότητα, ποια οδό πρέπει ν’ ακολουθήσει. Το μεγαλύτερο θαύμα που γίνεται μέσα στους Ναούς είναι η Θεία Λειτουργία. Το ψωμί και το κρασί, που προσφέρει ο πιστός, μεταποιείται από τον ιερέα σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Ο ίδιος ο Θεός κατεβαίνει στην Γη, στην Αγία Τράπεζα, και θυσιάζεται για εμάς! Αν το κατανοήσουμε, αν το καταλάβουμε αυτό, πραγματικά θα αλλάξουμε ως άνθρωποι. Που ακούσθηκε ο Θεός να κατέρχεται για τον άνθρωπο… Σε άλλες θρησκείες, πολλές φορές, ο θεός δεν ταπεινώνεται. Αλλά, αντιθέτως, προσπαθεί δια της βίας να τον ακολουθήσει ο άνθρωπος.
Στην Ορθοδοξία έχουμε αληθινή ελευθερία, όπως είχαν και οι άγιοι της εποχής του Προκοπίου. Είχαν καθαρή καρδιά, μεγάλη ζέση κι αγάπη για τον Δημιουργό και θυσίαζαν τα πάντα. Εμείς δεν θυσιάζουμε τίποτε! Κι αν θυσιάσουμε κάτι, τούτο θα είναι με βάση τα συμφέροντά μας! Τα δικά μας “εγώ”. Δεν θυσιάζουμε όχι για τον Χριστό, αλλά ούτε και για τους ανθρώπους!! Είμαστε υπερόπτες, εγωιστές, υπερήφανοι. Έχουμε την συνήθεια να κατακρίνουμε τον συνάνθρωπο, ακόμα και τους πιο κοντινούς μας. Κι αυτό είναι το άσχημο. Πώς μετά θα έλθει η Χάρις του Θεού και θα κατασκηνώσει μέσα μας;
Πρέπει, σιγά-σιγά, ν’ αλλάξουμε ως άνθρωποι. Και ν’ αλλάξουμε προς το καλύτερο. Η σημερινή κρίση έχει και την καλή της πλευρά. Θα αναθεωρήσουμε πράγματα… Θα έλθουν, επιτέλους, αξίες στην επιφάνεια, που όλοι μας έχουμε χάσει… Δεν έχουν σχέση, όπως νομίζουν πολλοί, με τα χρήματα, τις καρέκλες, τις γνώσεις.
Οι άγιοι και οι όσιοι, παλαιότεροι και νεότεροι, είχαν καταλάβει ότι ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά. Να κάνει τον αγώνα του και να ζητάει το έλεος του Θεού. Να κάνει την προσευχή του και να λέει: “Συγχώρεσέ με Κύριε, αμάρτησα”. Δεν το λέει κανένας μας, ούτε εμείς οι ιερείς! Για να δεις τον Θεό, πρέπει να ταπεινώσεις τον εαυτό σου. Να πεις: “Κύριε, γενηθήτω το θέλημά Σου”. Είναι πολύ σημαντικό να Του το πείτε αυτό.
Ας προσπαθήσουμε να παραδειγματιστούμε από τους μεγάλους άνδρες της Εκκλησίας μας και να γίνουμε πνευματικοί άνθρωποι. Ό,τι και να κάνετε, ό,τι και να φτιάξετε στην ζωή σας (περιουσία, όνομα), δεν συνιστά αξία. Αξία είναι ν’ αγαπάς. “Αγαπάς κερδίζεις, δεν αγαπάς χάνεις”, λένε οι Πατέρες. “Συγχωρείς κερδίζεις, δεν συγχωρείς χάνεις”.
Ας κάνουμε, λοιπόν, ένα βήμα: να καθαρισθούμε από τα πάθη μας, να γίνουμε πιο ταπεινοί. Να γίνουμε άνθρωποι της προσευχής. Άλλος λέει, “δεν πάω στην εκκλησία, προσεύχομαι στο σπίτι”. Μα, εκεί, συγχωρέστε με που το λέω, δεν μας αφήνει ο διάβολος! Μία η τηλεόραση, μία το ράδιο, μία οι οικιακές φροντίδες. Η προσευχή γίνεται μέσα στο Ναό.
Μακάρι να είχαμε την δυνατότητα να προσευχηθούμε και στο σπίτι μας. Θα γινόμασταν πιο καλοί, άλλοι άνθρωποι!! Σας το εύχομαι: να γίνουμε όλοι μας ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Να λάμπει η ψυχή μας κι εμείς οι ίδιοι. Γιατί αν βάλετε τον Χριστό μέσα στην καρδιά σας, θα γίνεται άγιοι στην Γη. Θα είσαστε χαρούμενοι. Δεν θα νιώθετε ούτε μοναξιά, ούτε πόνο, ούτε στενοχώρια, ούτε θλίψη. Ακόμα και δοκιμασίες να έλθουν στην ζωή σας, εσείς θα χαίρεσθε, όπως οι άγιοι. Μακάρι, αδελφοί μου, να γίνουμε πνευματικοί άγγελοι με αγάπη και συγχώρεση. Αυτά που μένουν είναι δύο πράγματα: ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ και ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ».
Πριν από το «Δι’ ευχών» το εκκλησίασμα έψαλε υπό την… διεύθυνση του πατρός Χρυσάνθου «Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ εί ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος».
.