Κάτι πρέπει να γίνει με αυτούς τους νεαρούς, οι οποίοι παίρνουν ένα σπρέι στα χέρια τους και μουτζουρώνουν τους τοίχους και τα αγάλματα σε όλη την πόλη για να γράψουν τα συνθήματά τους και να αφήσουν (υποτίθεται) την υπογραφή τους.
Χαρακτηριστικό και τελευταίο παράδειγμα το μουντζούρωμα του Ασκληπιού, που τη μια μέρα καθαρίστηκε και την άλλη ήταν στο ίδιο χάλι.
Χρειάζεται, νομίζουμε, πιο μεθοδική αστυνόμευση του κέντρου της πόλης, για να αποτρέπονται αυτοί οι περίεργοι τύποι να βεβηλώνουν τα μνημεία, αλλά και να προκαλούν την αισθητική μας, ζωγραφίζοντας (κακόγουστα τις περισσότερες φορές) όλους τους τοίχους.
Κατά την άποψη μας, φέρουν ευθύνη κάποια πολιτικά πρόσωπα, κάποιοι εκπαιδευτικοί και κάποιοι γονείς. Γιατί η έλλειψη παιδείας και πολιτισμού σε ένα άτομο, δεν προκύπτει ξαφνικά και μετά την ενηλικίωση του.
Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του καθενός και της καθεμιάς, «χτίζεται» από την παιδική ηλικία.
Και στο «χτίσιμο» αυτό εμπλέκονται πολλοί. Οι δράστες πιστεύουν πως έκαναν κατόρθωμα, «μαγκιά», μία ενέργεια αντίδρασης, μία επαναστατική πράξη.
Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα. Σε μία κοινωνία χαμηλού επιπέδου, όπως έχει καταντήσει η ελληνική, αυτές οι πράξεις θεωρούνται «επαναστατικές».
Εάν, λέμε αν, βρεθούνε οι δράστες, για τιμωρία πρέπει να καθαρίσουν τα σημεία με δικά τους έξοδα
.