ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Λουκά Σκύφτα
Επίτιμου Σχολικού Συμβούλου Φυσικής Αγωγής
Ήρθαν οι Άγιες μέρες των εορτών του Πάσχα. Η μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Όμως όπου κι αν βρισκόμαστε αυτές τις ημέρες, μας συνοδεύει η γλυκιά νοσταλγία, να βρεθούμε έστω και νοερά στο χωριό μας το Ροπωτό. Εκεί που γεννηθήκαμε, που ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια. Νοσταλγούμε τα ξεχωριστά ήθη και έθιμα, τον γνήσιο τρόπο έκφρασης και την έμφυτη κατάνυξη και θρησκευτική ευλάβεια. Τον στολισμό του Επιταφίου με αγνά λουλούδια τις ανοιξιάτικης φύσης του χωριού μας. Τη γεμάτη κατάνυξη περιφορά του Επιταφίου και την χωρίς μικρόφωνα ψαλμωδία των Εγκωμίων, από τους σεβαστούς ιερείς μας παπα-Σωτήρη Σκύφτα και τον παπα-Γιώργη Ρίνη μετέπειτα. Ξεχωριστό τόνο έδιναν και οι αυτοδίδακτοι ιεροψάλτες από τους νέους του χωριού μας.
Μεγάλο Σάββατο, «Δεύτε λάβετε φως» και αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να πάρουν πρώτοι το φως από τις τρεις λαμπάδες του ιερέα, για καλή τύχη. Η συνέχεια στο προαύλιο της Εκκλησίας για το τελετουργικό της Ανάστασης του Χριστού. Ανεξίτηλες μένουν στη μνήμη μας οι στιγμές κατάνυξης και θρησκευτικής ευλάβειας των εκατοντάδων εκκλησιαζομένων. Δεν ακούγετε ψίθυρος, απόλυτη ησυχία, μόνο το γλυκό κουδούνισμα από το θυμιατήρι του παπα-Σωτήρη, ο οποίος σε λίγο θα ψάλλει το πρώτο «Χριστός Ανέστη» και θα ψάλλουν όλοι μαζί του.
Τριήμερο του Πάσχα, με τα ξεχωριστά ήθη και έθιμα του Ροπωτού, με τους πασχαλιάτικους χορούς στην πλατεία της Εκκλησίας. Η Τρίτη του Πάσχα είχε ιδιαίτερη λαμπρότητα και έθιμα. Από νωρίς το πρωί με προπορευόμενο τον ιερέα, κάτοικοι του χωριού κρατώντας από μία εικόνα, και ψάλλοντας καθόλη τη διαδρομή το «Χριστός Ανέστη», μετέφεραν όλες τις εικόνες από την κεντρική Εκκλησία του χωριού, στο εξωκκλήσι της Αγίας Τριάδας όπου καθιερώθηκε να γίνεται η Θεία Λειτουργία. Κατά τον ίδιο τρόπο παλαιότερα γινόταν και η επιστροφή στην κεντρική Εκκλησία κάνοντας όλο τον κύκλο του χωριού. Δυστυχώς αυτό σήμερα δεν μπορεί να γίνει, γιατί η κεντρική Εκκλησία είναι θύμα της κατολίσθησης και της αδιαφορίας των φορέων. Μετά τη λειτουργία ασπάζονται όλοι την εικόνα της Ανάστασης και ακολουθεί ο μεγάλος «Πασχαλιάτικος Χορός». Δημιουργούνται δύο μεγάλοι κύκλοι, ένας ανδρών και ένας γυναικών, που αρκετές φορές, παλαιότερα, έφτανε μέχρι εκατό άτομα ο καθένας. Στον κύκλο των ανδρών την αρχή κάνει ο ιερέας του χωριού και ακολουθούν όλοι. Τον ρυθμό δίνουν τα πασχαλιάτικα τραγούδια, που το καθένα αφηγείται μια ιστορία. Αρχίζουν οι γυναίκες πρώτες και κατόπιν οι άνδρες επαναλαμβάνουν τα ίδια λόγια. Ο χορός τελειώνει όταν όλοι οι συμμετέχοντες γίνουν για λίγο πρώτοι στο χορό. Τότε όλοι μαζί βροντοφωνάζουν την ευχή «και του χρόνου».
Ωραία χρόνια, αγνοί άνθρωποι που άφησαν μια πολιτιστική κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Οφείλουμε πολλά στον «Πολιτιστικό Σύλλογο του Ροπωτού», ο οποίος κρατάει ζωντανή την παράδοση. Έτσι σήμερα έχουμε το δικαίωμα στη νοσταλγία της εποχής εκείνης, αλλά έχει προστεθεί η πικρία και το παράπονο. Διότι άφησαν με τόση ευκολία να βουλιάξει το Ροπωτό. Εκφράζεται δε με στίχους που θα γίνουν τραγούδι για να θυμίζουν τους ενόχους.
Ήσουν το πιο όμορφο χωριό, σε καμαρώναν όλοι
με τους πολλούς συνοικισμούς που έμοιαζες περιβόλι
Κατακαημένο Ροπωτό σ΄ άφησαν να βουλιάξεις
μόνο υποσχέσεις δίνανε στις λαϊκές συνάξεις
Δεν έγιναν ενέργειες να σώσουν το χωριό μας
και χάθηκαν τα σπίτια μας κι όλο μαζί το βιός μας
Η Εκκλησιά της Παναγιάς έγειρε λαβωμένη
για να λειτουργηθεί ξανά κάποτε περιμένει
Να σας φυλάει ο Θεός μην τύχει και σας λάχει
ο όποιος κουφοδήμαρχος και αδιάφορος νομάρχης
αν δουν πως είστε αφελείς και τρέχετε κοντά τους
θα σας καθαρογράψουνε στα απόκρυφα χαρτιά τους
Θα σας βουλιάξουν τα χωριά, τους κάμπους θα ξεράνουν
και ότι ο νους σας φανταστεί είναι ικανοί να κάνουν