ΑΝΤΙΧΑΣΙΑ. Δεκαπενταύγουστος 1948. Ο Αργύρης Καρυώτης εγκαταλείπει τον Εμφύλιο λίγο πριν από το τέλος και επιστρέφει στον τόπο του. Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως τα άφησε. Οι δικοί του άνθρωποι δε ζουν πια, ενώ η γυναίκα του έχει αποκτήσει παιδί με κάποιον άλλον.
Η επιστροφή του Καρυώτη τρομοκρατεί τους κατοίκους, καθώς φαίνεται πως ορισμένοι κρύβουν ένοχα μυστικά. Το ίδιο βράδυ ένας άνδρας δολοφονείται. Πλέον ο Αργύρης Καρυώτης καλείται να παλέψει μεταξύ γραπτού νόμου και εθιμικού δικαίου, για να διεκδικήσει τη θέση του στη μικρή κοινότητα, όπου όλοι είναι θύματα και θύτες.
Αυτή, με λίγα λόγια, είναι η περιγραφή της υπόθεσης του συναρπαστικού ιστορικού μυθιστορήματος του κ. Θοδωρή Τζίμα «Γιατί έλειπα καιρό» (βασισμένο σε μια ιδέα του διηγήματος «Πίστομα» του Κ. Θεοτόκη) που παρουσιάστηκε το απόγευμα της Κυριακής με εξαιρετική επιτυχία σε εκδήλωση του βιβλιοπωλείου Τσιοπελάκος στο Μουσείο Τσιτσάνη.
Το βιβλίο παρουσίασε η φιλόλογος Ναυσικά Μουλά που τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Μέσα στο έργο θα βρούμε ποικίλες ιστορικές πληροφορίες, αλλά και στοιχεία λαογραφικά και φιλοσοφικά. Με απλό και κατανοητό λόγο θίγεται το θέμα της προίκας, η ψυχή του πεθαμένου, η ταφή «πίστομα», η θέση της γυναίκας στη ελληνική κοινωνία της εποχής εκείνης∙ γίνεται αναφορά στον ηθικό κώδικα περί τιμής των ανθρώπων της επαρχίας, σε ήθη και έθιμα, πίστεις και αντιλήψεις για τον γάμο, τη γέννηση, την οικογένεια. Τέλος με ιστορικές αναφορές περιγράφεται η φρικαλεότητα του πολέμου και δη του εμφυλίου, με την επικράτηση των παθών, τη διαστρέβλωση των λέξεων, την αποσυναισθηματοποίηση του ανθρώπου και τη μετάλλαξή του σε ον με κυρίαρχα τα ζωώδη ένστικτα της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης.
Παρουσιάζεται έντονα και ξεκάθαρα η θέση της γυναίκας σ’ αυτή την κοινωνία, γιατί ο Θοδωρής τολμά να βγάλει κάτω από το χαλί όσα η κοινωνία φροντίζει επιμελώς να κρύβει. Και η νέα θεώρηση του κόσμου, που είπαμε προηγουμένως, προϋποθέτει να σηκώσουμε όλοι μας αυτό το χαλί και να σκουπίσουμε πολύ καλά από κάτω.
Η ιστορία στην όλη διαπλοκή της κινείται γύρω από τη δυνατότητα του ανθρώπου να καθυποτάξει – επιτυχώς ή ανεπιτυχώς- την κτηνώδη φύση του και να απεκδυθεί το ένδυμα της απανθρωποποίησης, το οποίο πολύ παραστατικά περιέγραψε ο Θουκυδίδης ως πολεμικό εργαλείο».
Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η φιλόλογος κα Σταυρούλα Νικολοπούλου και η μουσική επιμέλεια ήταν των μαθητών του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων Αλέξανδρου Μαυρόγιαννη (πιάνο), Βαγγέλη Αργυρόπουλου (τσέλο), Φρείλιας Σαμαρτζή (φωνή).