Yπάρχουν λέξεις που κάποιοι τις αγνοούν ενώ για κάποιους άλλους συμπυκνώνουν ολόκληρα σύμπαντα; Μία τέτοια λέξη είναι και το Χοσάφι που σημαίνει ένα απλό γλυκό από τα μέρη του Πόντου με ξερά φρούτα και σιρόπι από ζάχαρη ή πετιμέζι και αποτελεί τον τίτλο του πρώτου βιβλίου της Τρικαλινής σεναριογράφου κας Γλυκερίας Πατραμάνη, το οποίο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία το απόγευμα του Σαββάτου στο Μουσείο Τσιτσάνη σε εκδήλωση των εκδόσεων Το Ροδακιό και του βιβλιοπωλείου Τσιοπελάκος.
Πεζά μεγάλα, μικρά και πολύ μικρά. Για τα πλάσματα που δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους στον κόσμο και την αναζητούν σε δανεικές ταυτότητες, στον θείο Βάνια, στην Παρθένο Μαρία, σε ένα σκυλί. Μαζί τους και η συγγραφέας που προσπαθεί να καθρεφτιστεί σε θραύσματα αναμνήσεων από την παιδική της ηλικία. Ο εικονοπλαστικός, λιτός λόγος θυμίζει σεναριακή αφήγηση και αν ήταν κινηματογραφική ταινία θα ήταν μια σπονδυλωτή, arthouse ταινία με λυρικά στοιχεία και μαύρο χιούμορ.
Μια άσκηση χορευτική ανάμεσα στη γλώσσα και στην εικόνα με τους απεριόριστα εύπλαστους κανόνες που μπορούν να εφαρμόζουν μόνο οι καλλιτέχνες και τα παιδιά.
Αναφερόμενη στο βιβλίο η κα Έλενα Παπαδοπούλου σημείωσε: “Η Γλυκερία ήθελε να εκφραστεί. Και έτσι αναζήτησε τα μέσα, τα εργαλεία και τους τρόπους για να το κάνει. Τα αναζήτησε στις σπουδές της, στα έργα τέχνης ή της διανόησης που της προκαλούσαν το ενδιαφέρον, στις σχέσεις της, και κυρίως στον εαυτό της. Για να το πω με αλλά λόγια, δούλεψε με αφοσίωση και επιμονή για να πει αυτά που ήθελε να πει. Και τα είπε όπως είναι τα πράγματα, αλλά όπως είναι και η ίδια, ευαίσθητα, αλλά όχι γλυκανάλατα, στοχαστικά, αλλά όχι κουραστικά, μεστά, αλλά όχι βιαστικά”.
Με τη σειρά της η κα Σεβαστή Βαρδούλη τόνισε μεταξύ άλλων ότι: “Δεν απαιτεί πολύ χρόνο το βιβλίο τούτο, δεν είναι καν 60 σελίδες. Αλλά αισθάνομαι πως ζητά δικαίως να του δώσει κανείς τον χώρο του και να σεβαστεί την αρχιτεκτονική του, τον ρυθμό του, την αλληλουχία του ώστε να φανερώσει το εσωτερικό του τοπίο και να τον/την οδηγήσει στον πραγματικό προορισμό των φαινομενικά θραυσματικών διαδρομών του. Διαδρομών που μέσα από τη ψυχοσωματική ταλαιπωρία, τα όνειρα και τους εφιάλτες, τις ευχές και τις ματαιώσεις, τις εξεφρασμένες και τις συγκεκαλυμμένες επιθυμίες, τους φόβους και τις αγάπες των χαρακτήρων του, τις οριακές συγκροτήσεις τους, καταλήγουν στο διήγημα Παζλ. Εκεί όπου βήμα-βήμα, εικόνα-εικόνα, κομμάτι-κομμάτι, συντίθεται εκείνος ο βιωματικός τόπος της παιδικής μας ηλικίας, τη δεκαετία του ’80 στη πόλη των Τρικάλων”.
Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε ο κ. Σταύρος Συμεωνίδης.
