2 κείμενα, αυτό του Γ.Βούλγαρη στη Συνδιάσκεψη της « ΕΛΙΑΣ» και εκείνο του πρώην πρωθυπουργού Κ.Σημίτη στο «ΕΘΝΟΣ» της 9ης -3 – 14, αποτέλεσαν αφορμή για τη παρέμβαση αυτή.
Το κεντρικό ζήτημα : ακόμη κι αν ξεχάσουμε τα αίτια και τις ευθύνες που οδήγησαν μια πανέμορφη χώρα με πανθομολογούμενα συγκριτικά πλεονεκτήματα, στην υπερχρέωση και σε ένα στρεβλό μοντέλο διοικητικής, παραγωγικής, οικονομικής δομής, τι προτείνουμε σήμερα – μετά από 4 χρόνια μνημονιακών πολιτικών ύφεσης, συντριβής της παραγωγικής βάσης, έκρηξης της ανεργίας και της αναγκαστικής μετανάστευσης του νέου πνευματικού δυναμικού της χώρας….- για να αντιμετωπίσουμε φανερές πια παθογένειες και να προκύψει ένα προωθητικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης;
Ο Γ.Βούλγαρης εκθειάζει τις αντιστάσεις του ΠΑΣΟΚ « της παράταξης της φιλοευρωπαϊκής Ελλάδας», θεωρεί ως βάση « το αίτημα Ευρώπη χωρίς πόλεμο, Ελλάδα χωρίς διχασμό», διαπιστώνει ότι « τώρα πια κυβερνητική σταθερότητα σημαίνει τέλος η τρόϊκα, τέλος τα μνημόνια όπως τα γνωρίσαμε, διαπραγμάτευση του χρέους από καλύτερες θέσεις» και ταυτόχρονα « κανένας δεν μπορεί να κλωτσήσει εύκολα την καρδάρα…» και καταλήγει στο σάλπισμα « να στηρίξουμε ενεργά τον αγώνα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και την υποψηφιότητα του Μάρτιν Σούλτς» διότι « παραμένει ο σημαντικότερος εκφραστής της προοδευτικής σύνθεσης στη κατεύθυνση της αλλαγής της Ευρώπης».
Ο Κ.Σημίτης θεωρεί ότι « η χώρα χρειάζεται ρεαλισμό», « πρέπει να συνειδητοποιήσει τα προβλήματά της και να ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτά», « τα αλληλένδετα προβλήματα σε Ελλάδα και Ευρωζώνη δεν λύνονται ως δια μαγείας αλλά με επίπονη προσπάθεια, υπερβάσεις και ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο…» και θέλει να μας πείσει ότι « το διακύβευμα των Ευρωεκλογών δεν είναι τα μνημόνια».
Τα 2 κείμενα αποφεύγουν να απαντήσουν στο μείζον εθνικό διακύβευμα και για τις Ευρωεκλογές και για τις επικείμενες Κοινοβουλευτικές Εκλογές. Μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική αντιμετώπιση των εθνικών προβλημάτων, των παθογενειών που προκάλεσαν την υπερχρέωση και την εσωτερική πτώχευση της χώρας και συναρπαστικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, με την διαιώνιση νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την υποταγή της Ελλάδας στις συντηρητικές κεφαλαιοκρατικές επιλογές και της Ευρωπαϊκής Δεξιάς και της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΎΝ « να εφαρμόσει απαρέγκλιτα η Ελλάδα τις μνημονιακές δεσμεύσεις της και τις μελλοντικές συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τις δανειακές ανάγκες της» ; Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν υπάρχει σοβαρός αναλυτής που να ισχυρίζεται ότι είναι βιώσιμη η αποπληρωμή του χρέους το οποίο οδήγησε σε δανειακές μνημονιακές συμβάσεις όταν ήταν στο 120% του ΑΕΠ και τώρα ανέβηκε στο 169% του ΑΕΠ. Οι υπερβάσεις και ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, στις οποίες αναφέρεται και ο κ.Σημίτης, μπορούν να γίνουν μόνον από την Ευρωπαϊκή Αριστερά και Κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που συνειδητοποιούν και τις παθογένειες της κατάρρευσης των καθεστώτων « υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ανατολική Ευρώπη και την καπιταλιστική ενσωμάτωση της σοσιαλδημοκρατίας, η οποία στο κεντρικό δίλημμα του 20ού και του 21ου αιώνα « Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» επέλεξε την βαρβαρότητα.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ
.