Μόνο μία λέξη μού ήρθε όταν τράκαρα και νόμιζα ότι δεν θα ξαναδώ τα παιδάκια μου…Παναγία μου…
Μια λέξη μου’ρχεται και όταν φτάνω σε αδιέξοδο να κατανοήσω τι συμβαίνει γύρω μου…Παναγία μου…
Αγωνία για την επιμήκυνση (τάχα)….Πτώχευση της Ελλάδας (τάχα)...Πτώχευση του Δήμου (τάχα)…
Τα παιδία παίζει, κι εμείς παρακολουθούμε….Είναι τόσο ανίκανοι που φτάνουν στα όρια της φαρσοκωμωδίας…Είναι τόσο ετερόφωτοι, που καταντά γελοίο…Δεν μπορούν να διοικήσουν περίπτερο,και η μοίρα τους επεφύλαξε να διοικήσουν το Κράτος, τον Δήμο, τις ζωές μας…
Γλιτώσαμε από τον τυπάκο που ήθελε να μας κάνει Κούβα, και ακόμα μας ζαλίζουν με τα μνημόνια, τα μέτρα, την χρεοκοπία…Τα΄παμε παιδιά, ηρεμήστε..Θέλουμε να μπει τάξη στα Δημόσια Οικονομικά…Μη μας περνάτε για λοβοτομημένους…
Κάντε μας την χάρη όμως και φέρτε αποτέλεσμα….Τώρα…Όχι αύριο…Όχι σε τριάντα τέρμινα….
Αν δεν μπορείτε, πάτε σπίτι…Δεν πειράζει…Κάποιος θα βρεθεί να σας αντικαταστήσει…Όχι τόσο επάξια βέβαια, αλλά τι να κάνουμε…Δύσκολο να αντικαταστήσεις το τέλειο…
Bαγγέλης Φρύδας
.