Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος συμπληρώνει οκτώ έτη στον τόπο μας. Ένας άνθρωπος που ήρθε από άλλα μέρη, με άλλη νοοτροπία, ακόμη και κουλτούρα, ερχόμενος σε έναν τόπο, τον κατεξοχήν ευλογημένο, την Μητρόπολη των Σταγών και Μετεώρων.
Ξένος ανάμεσα σε ξένους. Ένας ξένος που έγινε γνωστός μας. Γνωρίζοντας τον κόσμο με τρόπο απλό. Μιλώντας με λόγια που είχαν και εξακολουθούν να διατηρούν την αξία τους, ακόμη και μετά από τον ενθρονιστήριο λόγο του. Συνεπής σε όσα είπε. Χωρίς να επιδιώκει τους εντυπωσιασμούς και χωρίς να πασχίζει να υποτάξει την αγάπη των ανθρώπων στο πρόσωπό του.
Απλός, συνετός, πολύ υπομονετικός, πολύ συναισθηματικός άνθρωπος, με ευαισθησίες. Δίκαιος και με πνεύμα οικονομίας. Οικονομεί τα πράγματα αποσκοπώντας στην ενότητα. Αυτό είναι ένα από τα χαρίσματά του. Διακρινόμενος για το ενωτικό του πνεύμα, πνεύμα που διέκρινε ιδιαίτερα όλους τους Αποστολικούς Πατέρες της Εκκλησίας, εργάζεται για την ενότητα, την ενότητα όλων, κληρικών, μοναχών, λαϊκών, συνεργατών και μη. Καταφέρνοντας με τον τρόπο του να κατορθώνει κάτι που καθίσταται πάρα πολύ δύσκολο· να ενώνει δύο μεγέθη με μοναδικό τρόπο. Την ενότητα με την αλήθεια. Χωρίς η αλήθεια να λειτουργεί εις βάρος της ενότητας, αλλά με τη σύγκραση και των δύο..
Στη ζωή μας δεν είναι όμως όλα εύκολα και όμορφα. Ο πνευματικός όμως τρόπος επιτάσσει τα δύσκολα να γίνονται ωφέλιμα κι αυτό να καλωσορίζεται ως θεία παιδαγωγία με σκοπό την σωτηρία του ανθρώπου. Δυστυχώς, υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές στη ζωή μας. Στιγμές που οι άνθρωποι μας πικραίνουν, μας απογοητεύουν ίσως, μας απομακρύνουν, γίνονται αγνώμονες, αφήνοντας μέσα μας ένα συναισθηματικό κενό, το οποίο καλείται και πάλι να το καλύψει η αγάπη και το έλεος του Θεού. ‘’Οὐ τήν ἐξ ἀνθρώπων ἀναμένοντες βοήθειαν, ἀλλά τό σόν περιμένοντες ἔλεος’’, όπως διαβάζουμε σε ευχή του Εσπερινού. Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος έγραφε προς τους Εφεσίους: ‘’Ὅθεν πρέπει ὑμῖν συντρέχειν τῇ τοῦ ἐπισκόπου γνώμῃ, ὅπερ και ποιείτε’’. Να συμφωνούμε, δηλαδή, με τη γνώμη του Επισκόπου, σημαίνει να μην επαναστατούμε κατά του Επισκόπου και να δημιουργούμε δικές μας ομάδες, ακολούθους, στην ουσία μία δική μας Εκκλησία, γιατί δεν είναι τότε Εκκλησία αλλά στην καλύτερη περίπτωση μία ιδεολογία, εντελώς απομακρυσμένη από το πνεύμα της Εκκλησίας.
Ο Επίσκοπος μας, προφανώς έχοντας καλλιεργήσει τον εαυτό του ήδη από τα χρόνια που ζούσε ως μοναχός στο μοναστήρι της καρδιάς του, την Ιερά Μονή Βουλκάνου, γνωρίζει να υπομένει και να συγχωρεί. Να κάνει εκείνος πρώτος το βήμα πίσω για να μη διαρραγεί η ενότητα. Αυτό είναι. Η ενότητα όλων στο πρόσωπο του Χριστού μας και φυσικά στο πρόσωπο του Επισκόπου μας. Αρκεί να τον εμπιστευτούμε. Τον έχουμε πικράνει. Είναι αλήθεια. Κάποιες φορές τον αγαπούμε με τα χείλη μας, όχι όμως με την καρδιά μας. ‘’Ο λαός αυτός με το στόμα τους με πλησιάζει και με τα χείλη με τιμά, ενώ η καρδιά τους είναι πολύ μακριά από εμέ’’, λέει ο Κύριος (Ματθ. 15,8). Εκείνος δεν μας έχει πικράνει. Δεν λειτουργεί ως Δεσπότης αλλά ως Επίσκοπος.
Ο Επίσκοπος μας δεν ήρθε για να τον αναδείξει ο τόπος, δηλαδή να νιώσει έναν εφησυχασμό λόγω της σπουδαιότητας, η οποία απορρέει από την ιστορικότητα και πνευματικότητα της Ιεράς Μητροπόλεως μας. Με το έργο που πραγματοποιεί, ουσιαστικό και ωφέλιμο για την τοπική κοινωνία, αποδεικνύει πως αγαπάει τον τόπο του, τους ανθρώπους του, τους μοναχούς, τους κληρικούς, τους νέους, κάθε άνθρωπο. Με την εσωτερική του ομορφιά αναδεικνύει τούτο τον τόπο. Σεβασμιώτατε, πολλά χρόνια να ζήσετε κοντά μας.
Πρωτοπρεσβύτερος Ηρακλής Φίλιος
Εφημέριος Διάβας