Κάθε τέτοια εποχή, ένας φόβος αρχίζει να εμφανίζεται. Πέρυσι στην περιοχή μας το ζήσαμε νωρίτερα.
Φέτος, για άλλη μία φορά, στην Αθήνα (και σε άλλες περιοχές της χώρας μας) ο εφιάλτης ξύπνησε.
Με δύο ημέρες βροχή, πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Πλημμύρες και απώλεια ζωής για συμπολίτες μας. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που και οι μεν και οι δε τσακώνονται στα Μ.Μ.Ε. για το ποιος έχει την ευθύνη. Ο ένας ρίχνει το μπαλάκι στον άλλον και σφυρίζει αδιάφορα. Τη στιγμή που άδικα χάνονται ζωές.
Ας μιλήσουμε για τα δικά μας. Πραγματικά, τα ποσά που διατίθενται για τέτοια έργα, σπαταλούνται για μπαλώματα; Γιατί, μόνο μπαλώματα και επιδιορθώσεις φαίνεται να γίνονται στα έργα αυτά. Τόσα ποσά πληρώνονται για να χαθούν ακόμη περισσότερες ζωές άδικα; Ο ερασιτεχνισμός και ο αυτοσχεδιασμός δεν έχει όρια;
Τελευταία στιγμή αναχώματα, προχειροδουλειές και όλοι ιδρώνουν μόλις γίνει το κακό. Αλήθεια, και απευθύνομαι στους υπεύθυνους, αν από πέρυσι είχατε φροντίσει ώστε να μην συμβεί ό,τι συνέβη πέρυσι στην περιοχή μας, δεν θα ήμαστε φέτος σε πλεονεκτική θέση; Δηλαδή κάνουμε προχειροδουλειές, περνάει η μπόρα, άντε ησυχάσαμε, την άνοιξη και το καλοκαίρι ούτε που θυμόμαστε τι μπορεί να συμβεί σε λίγους μήνες και τέλος; Αυτά τα έργα που τόσο γρήγορα τα κάνατε τώρα αυτές τις ημέρες, γιατί δεν τα κάνατε το καλοκαίρι;
Θα συνεχίσουμε να μαλώνουμε ποιος θα ανοίξει τα κανάλια, ποιος έχει την ευθύνη των ποταμών, των αναχωμάτων, των ρεμάτων; Θα γίνουν τα απαραίτητα έργα ή του χρόνου τέτοια εποχή θα δούμε και στην περιοχή μας να χάνονται ζωές;
Έλεος.