Είναι άσχημος ένας χωρισμός. Πιο άσχημος είναι ο τρόπος. Αλλά πάλι σκέφτομαι, εξετάζω και βρίσκω πως χειρότερος είναι ο λόγος. Τέτοιος που να σε κάνει να σε καταστρέφεις, εσύ, εσένα…
Φίλη και φίλε, υπάρχουν στιγμές που μέσα σε μία σχέση έρχονται στιγμές δύσκολες. Δεν ξέρω αν είναι περισσότερες. Ο καθένας ας το εξετάσει στη δική του σχέση. Ξέρω όμως ότι σε όλους έρχονται. Ανεξαιρέτως. Αυτές υπήρχαν από τη δημιουργία του κόσμου, σε όλες τις εποχές και κοινωνίες, σε όλους τους αιώνες. Μην μου πεις πως δεν γνωρίζεις ότι ένα ζευγάρι είναι πάντα υποψήφιο να προχωρήσει τη σχέση του ή να την εκμηδενίσει, φτάνοντας την φυσικά ούτε καν στην αρχή αλλά στην ανυπαρξία!
Όταν μία σχέση τελειώνει υπάρχουν πάντα διαφορετικοί τρόποι αντίδρασης. Ναι, βρήκα τη σωστή λέξη! Αντίδραση. Αλλιώς αντιδρά ο ένας και αλλιώς ο άλλος. Θα σας πω τώρα κάτι. Και κρατήστε το καλά στο νου σας. Είναι ειρωνεία και υποκρισία όταν κάποιος φταίει και κατηγορεί εσένα. Εκεί είναι που αναποδογυρίζει τις δυνάμεις της γης που συγκροτούν την τάξη όλων των συστημάτων! Όλα απορούν, τρελαίνονται όταν φταίει π.χ. ο Α και κατηγορεί τον Β.
Ναι φίλε μου, κι αυτό συμβαίνει. Δεν ήξερες ότι υπάρχουν δειλοί άνθρωποι να ζήσουν;! Σκέφτηκες ποτέ ότι ο Α μπορεί να σε κατηγορεί; Να σε μισεί; Να σκάει από ζήλια; Μίσος; Να μην μπορεί να εναρμονιστεί με σένα; Με τα δικά σου θέλω και αγαπώ; Να μην σε σέβεται; Σκέφτηκες ότι ο Α μπορεί να διακατέχεται και στις προηγούμενες σχέσεις από ψυχωτικές αντιδράσεις; Να μην γνωρίζει καν το πρόβλημα του; Και φυσικά να μην μπορεί να το ελέγξει; Σκέφτηκες ότι ο Α παίζει με το μυαλό σου; Σκέφτηκες ότι είναι γεμάτος με ψέματα και έχει χτίσει το προφίλ του πάνω σε ψέματα; Σκέφτηκες ότι όταν τον χωρίζεις, δείχνει ότι δεν σε ήθελε ποτέ γιατί δεν σε αναζήτησε ποτέ; Σκέφτηκες ότι χάθηκε μετά τις λάσπες και το μισόκαλο του «ενδιαφέρον»; Σκέφτηκες πως όποιος αγαπάει, όταν τον χωρίζεις και δεν υπάρχει περίπτωση ακόμη και να επιστρέψεις πίσω, σε αναζητάει αφού σε αγαπούσε; Σκέφτηκες πως αυτός που αγαπάει δεν έχει εγωισμούς και μάχεται για να σε κερδίσει; Άνθρωποι που φέρονται όπως ο Α είναι μοναχικοί άνθρωποι. Ακόμη όμως κι αν βρεθούν σε σχέση ή δημιουργήσουν οικογένεια θα είναι ιοί που θα παραλύουν τον άλλον.
Ή έστω για να δείξεις το ενδιαφέρον του; Αν δεν τα πράττει αυτά, όπως ο κάθε ένας που αγαπάει θα έπραττε, τότε από συμφέρον και για τους δικούς του λόγους βρισκόταν δίπλα σου. Κι αν οι μέρες φαίνονταν φωτεινές και ο ήλιος έλαμπε και τα χαμόγελα σας εντυπωσίαζαν τους γύρω, ήταν γιατί δεν έλαμπε φυσικός ήλιος στη σχέση αλλά φως τεχνητό που απλά κάποτε έσβησε και το ψέμα αποκαλύφθηκε. Όπως και οι άνθρωποι του.
Το μίσος το ονομάζει αγάπη. Από πότε όμως ταυτίστηκαν οι ασυμβίβαστες αυτές έννοιες;
Υπάρχουμε. Και υπάρχουμε διαφορετικά. Όποιος συμφωνεί σε μία καλή βάση, έστω και ελάχιστη αλλά υγιής και γερή, μπορεί να τα καταφέρει. Το να μάχεσαι όμως μέσα σε μία σχέση τον άνθρωπο σου, να τον κατηγορείς, να ψεύδεσαι, να κρύβεις και να υπάρχεις μέχρι να έρθει η στιγμή που ο χρόνος στη ζωή θα σε αφανίσει ως οντότητα, είναι υποκρισία, ύβρις και δείχνει την πνευματική νοσηρότητα σου. Τέτοια που με ψεύτικα χαμόγελα, καταστάσεις προσωρινής χαράς που δημιουργείς και ενέργειες μπούμερανγκ, θα σου γυρίσει πίσω. Όχι από εκδίκηση. Αλλά θα το δεις.
Αν πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός, τότε ο φόβος δεν είναι σεβασμός όπως οι αρχαίοι έλεγαν αλλά έλεγχος. Και η συνείδηση θα στο μιλήσει αυτό μέσα σου… Προετοιμάσου όμως να δεις σε διάφορες φάσεις της ζωής σου να νιώσεις το συναίσθημα όχι της μοναξιάς, αλλά του να σε αφήνουν όλοι κι όχι εσύ. Περισσότερο όμως ετοιμάσου γιατί έσπειρες κάποτε κακό και η συγκομιδή σου θα είναι θρυμματισμένοι καρποί. Αυτό το κείμενο σε λίγο τελειώνει. Θα μας υπενθυμίζει όμως πάντοτε πως είμαστε τόσο άθλιοι άνθρωποι χωρίς ταπεινότητα. Θα μας υπενθυμίζει ακόμη πως όταν ζήσουμε τις δύσκολες στιγμές από ό,τι σπείραμε, θα είμαστε τόσο λίγοι ακόμη και τότε να γνωρίσουμε την έννοια της συγγνώμης για τη διόρθωση και την έννοια της αγάπης για την σκληρή καρδιά μας. Αυτό το κείμενος εύχομαι πάντοτε να μας υπενθυμίζει τι είμαστε, τι δεν είμαστε και τι γινόμαστε.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο στη ζωή μας, δεν μας εκδικούνται πάντα οι άλλοι. Τις φορές, τις στιγμές που εμείς κάνουμε κακό προς τον άλλον, ψυχικό κακό που είναι ασύγκριτα τεράστιο με άλλα, τότε εμείς μας εκδικούμαστε. Πίστευες πως θα κάνεις κακό στον άλλον και δεν θα το βρεις μπροστά σου; Δεν το εύχομαι. Ποιος το εύχεται; ΕΣΥ το δημιουργείς. ΕΣΥ ξεκινάς έναν κύκλο φαύλο που τα κάστρα ψεύτικων χαρούμενων καταστάσεων που χτίζεις, θα πέσουν. Και θα τα δεις πεσμένα, ενώ θα είσαι μέσα στα συντρίμμια. Και θα πέσουν όχι από τις επιθέσεις των άλλων αλλά από τις δικές σου επιθέσεις μιας και η κακία, το μίσος και η ζήλεια συν βέβαια τον εγωισμό δίνουν ρηξικέλευθο χτύπημα στις δομές της ψυχοσωματικής σου υγείας.
Και η χειρότερη εκδίκηση, είναι η μοναξιά σου. Όταν τη συνηθίζεις, δεν γνωρίζεις να αγαπάς. Δεν μαθαίνεις να αγαπάς. Δεν γνωρίζεις αν σε αγαπάνε. Και δεν γνωρίζεις αν είσαι μόνος ή μόνη ανάμεσα σε ανθρώπους. Εφιαλτικό δεν είναι;
www.lifo.gr