Αν υποθέσουμε ότι σε έναν μήνα από σήμερα στήνονταν πρόωρα οι κάλπες, όπως ζητούν ο Ανδρουλάκης και ο Φάμελλος, τι θα συνέβαινε στη χώρα; Πόσο ωφέλιμη και προωθητική θα ήταν αυτή η πολιτική άσκηση, με μοναδικό ορατό ενδεχόμενο την ακυβερνησία για μερικούς μήνες και μάλιστα σε μια συγκυρία διεθνούς αναστάτωσης σε όλα τα πεδία;
Με την ολοκλήρωση του πολιτικού σκέλους της εφετινής ΔΕΘ και της παρέλασης των πολιτικών αρχηγών, μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι τα χαρτιά έχουν πέσει στο τραπέζι και ανοίγει μια νέα πολιτική παρτίδα.
Η κυβέρνηση παρουσίασε το δικό της σχέδιο παροχών και ελαφρύνσεων, το ΠΑΣΟΚ ήλθε να υπερθεματίσει με μειώσεις άλλων φόρων και 13ο μισθό στο Δημόσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ ξορκίζει το υπό συζήτηση νέο κόμμα Τσίπρα και ο ίδιος ο Τσίπρας μίλησε εκτός προγράμματος ΔΕΘ, αλλά στους ίδιους χώρους, δίνοντας υποσχέσεις για επίγειους παραδείσους, δίχως να αποκαλύψει πότε (αν και, εν τέλει, πώς) θα επιχειρήσει αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως πολιτική επιστροφή.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις με αυτά τα νέα δεδομένα δεν έδειξαν να κινείται κάτι στην εικόνα των πολιτικών συσχετισμών, που εδώ και ενάμιση χρόνο παραμένει παγωμένη. Ισως χρειάζεται κάτι περισσότερο από όλους, ίσως όμως και να λείπουν ακόμη ορισμένες παράμετροι που θα μπορούσαν να ταράξουν τα νερά, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Προς το παρόν πάντως, όλοι παραμένουν πάνω-κάτω «στα κυβικά τους».
Υπό αυτήν την έννοια, είναι εύλογη η απορία για ορισμένες παραδοξότητες που ακούστηκαν στη ΔΕΘ, σε συνέχεια όσων ακούγονται εδώ και μήνες. Μεταξύ όλων των άλλων, δεν μπορεί να αποφευχθεί το ερώτημα και η απορία για ορισμένες αναφορές του Νίκου Ανδρουλάκη. Δεν είναι απορριπτέα όλα όσα είπε, ούτε για πέταμα οι προτάσεις του για την ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα ή την αναζωογόνηση της υπαίθρου.
Οσο όμως και αν μπορεί να δικαιολογήσει κάποιος την ανάγκη για μερικές ενέσεις πολιτικής αυτοπεποίθησης, είναι σχεδόν αδύνατον να μην απορήσει με τον τρόπο που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται περίπου ως εν αναμονή Πρωθυπουργός, με τα δημοσκοπικά ποσοστά του να «ταβανιάζουν» στην καλύτερη περίπτωση λίγο κάτω από το 14%, περίπου στα μισά δηλαδή από τα αντίστοιχα της ΝΔ.
Αν θεωρήσει κανείς ότι στην πολιτική νοείται κάποιου είδους ποιητική άδεια, θα μπορούσε να το προσπεράσει και αυτό, με κάποια ανοχή για μια κουβέντα παραπάνω. Αυτό όμως που είναι πραγματικά ανεξήγητο και εν τέλει περιττό και ασύμμετρο, είναι το να ζητάει ο Νίκος Ανδρουλάκης εκλογές.
Θα αντιτάξει κάποιος ότι έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, από τη στιγμή που τις ζητάει εδώ και μήνες ο Φάμελλος και ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην περίπτωση αυτή όμως μπορεί να δοθεί μια κάποια εξήγηση, αφού μοναδικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανώς να σταματήσει η κατρακύλα μήπως και κατορθώσει να μπει στη Βουλή και, φυσικά, να μην έχει προλάβει να φτιάξει νέο κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι άλλης τάξεως πολιτικό θρίλερ αυτό.
Πώς φαντάζεται όμως την εξέλιξη ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που δεν έχει το παραμικρό στοιχείο που να δικαιολογεί κάποιο αίτημα για εκλογές; Αν υποθέσουμε ότι αυτές προκηρύσσονταν και διεξάγονταν, φέρ’ ειπείν, σε έναν μήνα από σήμερα, τι θα συνέβαινε στη χώρα; Πόσο ωφέλιμη και προωθητική θα ήταν αυτή η πολιτική άσκηση, με μοναδικό ορατό ενδεχόμενο την ακυβερνησία για μερικούς μήνες και μάλιστα σε μια συγκυρία διεθνούς αναστάτωσης σε όλα τα πεδία, από την οικονομία μέχρι τα γεωπολιτικά και τα στενού εθνικού ενδιαφέροντος ζητήματα; Οι απαντήσεις είναι προφανείς και εμπίπτουν στο γνωστό πλαίσιο της τζάμπα πολιτικής κουβέντας.
Μοιάζει να μην αντέχουν κάποιοι από τους θεσμικούς εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο, πιθανώς δε όχι λίγοι από αυτούς, ότι υπάρχει συνταγματική τάξη για κάποιους λόγους, ότι η χώρα κυβερνιέται από αυτόν που έχουν διαλέξει οι πολίτες και ότι εκλογές δεν γίνονται για πλάκα.
Η ουσία είναι, προφανώς, ότι σχεδόν κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τέτοια «αιτήματα», ίσως ούτε καν ο ίδιος ο Ανδρουλάκης στην προκειμένη περίπτωση. Το θέμα είναι όμως και ότι με κάτι τέτοιες τετριμμένες δηλώσεις από τα βάθη του παρελθόντος, φαίνεται ότι δεν μπορούν να είναι βάσιμες και πολλές προσδοκίες ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Πηγή: Protagon.gr