Μία όμορφη εκδήλωση τιμής προς τη Μητρότητα πραγματοποιήθηκε την Τρίτη το απόγευμα στην αίθουσα της Χριστιανικής Αδελφότητας ΕΛΕΗΜΩΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ, στα πλαίσια των εσπερινών κυρηγμάτων που πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη απόγευμα.
Ο π. Νικόλαος Δαλαγιώργος αναφέρθηκε στην θεολογία της κένωσης, η οποία αναφέρεται πρωτίστως στο πρόσωπο του Χριστού και συνδέεται με την κενωτική αγάπη της μητέρας. Η Θεοτόκος αποτελεί πρότυπο ανθρώπου που μιμήθηκε την κενωτική πορεία του Χρίστου. Διότι αυτή με τη σάρκωση του Θείου λόγου, πρώτη είχε την εμπειρία της κένωσης αλλά και έζησε ταπεινά και στην αφάνεια.
Ο π. Νικόλαος αναφέρθηκε στα πολλά παραδείγματα αγίων μητέρων που μιμήθηκαν την κενωτική πορεία του Χριστού και της μητέρας του, όπως η προφήτιδα Άννα, η αγία Σολομονή, οι μητέρες των τριών Ιεραρχών, η αγία Μόνικα, καθώς η σύγχρονη μητέρα πορεύεται εκούσια στην ίδια οδό, καθώς αναλαμβάνει υπεύθυνα και συνειδητά το ρόλο της αγωγής των παιδιών της.
Επίσης αναφέρθηκε για την κενωτική πορεία για μια μητέρα η οποία ξεκινά από την προγεννητική περίοδο του εμβρύου, διότι από τη στιγμή της σύλληψής του ζει προσφέροντας και εκδαπανάται προς την αύξηση του παιδιού της, η ζωή της μπαίνει σε μια διαφορετική τροχιά, όπου σχεδόν τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός της άφιξης του νέου ανθρώπου.
Το έργο της αγωγής έχει ήδη ξεκινήσει: αυτό υποστηρίζουν έλληνες φιλόσοφοι, ακόμη από την αρχαιότητα. Αλλά και οι επιστήμες υγείας συνηγορούν στην παραπάνω άποψη· μελέτες επισημαίνουν την μεγάλη επίδραση που ασκεί η εν γένει ζωή της κυοφορούσας μητέρας (ψυχισμός, συναισθήματα, συνήθειες, διατροφή) στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του εμβρύου. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε και από τη θεολογική προσέγγιση του θέματος. Παραδείγματα από την Καινή και Παλιά διαθήκη αναφέρονται στη δυνατότητα του εμβρύου να λαμβάνει την αγιαστική χάρη του αγίου Πνεύματος, αλλά και Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν την ευθύνη της μητέρας κατά την προγεννητική περίοδο ως προς τη διαπαιδαγώγηση του εμβρύου.
Τέλος συμπερασματικά η κενωτική πορεία της μητέρας επεκτείνεται σε όλη τη ζωή του παιδιού της· μια άλλη πτυχή του θέματος αποτελεί η αγωγή υπακοής και ελευθερίας. Η μητέρα καλείται να νουθετήσει το παιδί της στην υπακοή, όχι προβάλλοντας τον εαυτό της ως αυθεντία, αλλά διδάσκοντας την εν Κυρίω υπακοή ακολουθώντας μια κενωτική πορεία: δεν επιβάλλει αυταρχικά την υπακοή, αλλά προτιμά το διάλογο, δεν απαιτεί να γίνει το δικό της θέλημα αλλά του Θεού. Σέβεται και καλλιεργεί το φυσικό θέλημα του παιδιού της, ώστε να γίνει μια προσωπικότητα που θα έχει τη δύναμη της θέλησης και της επιλογής, συνάμα βέβαια, συμβουλεύει για την αποταγή του ιδίου θελήματος. Αντιμετωπίζει με διάκριση και ευαισθησία, ακόμη και τα θέματα πίστης του παιδιού της, χωρίς να επιβάλλεται αλλά προτρέποντάς το σε μια προσωπική πορεία ανακάλυψης και συνάντησής του με τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο καλείται να διαπλάθει ελεύθερες προσωπικότητες. Φροντίζει, ώστε η αγάπη της να μην είναι κτητική, να μη σκλαβώνει, αλλά να ελευθερώνει. Έχει ευθύνη να κόψει εγκαίρως τον “ομφάλιο λώρο”, ώστε να προσφέρει υπεύθυνες υπάρξεις στην κοινωνία. Χαίρεται και απολαμβάνει να βλέπει το παιδί της ανεξάρτητο, ολοκληρωμένο, ελεύθερο, προορισμένο για την Βασιλεία του Θεού.
Ως ένδειξη σεβασμού προς τη Μητρότητα και την Γυναίκα η Χριστιανική Αδελφότητα προσέφερε από ένα λουλούδι στις Μητέρες και τις ευχαρίστησε για την θυσιαστική αγάπη προς τις οικογένειές τους.
